اگربزرگان فکری نکنند، صنعت سرب و روی را از دست خواهیم داد
زنجان شهری است که بیش از 90 درصد صنایع تولید شمش روی و سرب را در خود جای داده است. این کارخانه ها علاوه بر تولید، در حوزه صادرات محصولات خود نیز فعال هستند. حمید نوروزی، مدیرعامل شرکت ذوب روی سدید زنجان یکی از تولیدکننده های شمش روی و کنسانتره سرب و روی است. به گفته وی بخشی از پولی که بابت صادرات دریافت می کنند را برای خرید ماشین آلات و مواد اولیه معدنی صرف می کنند تا شاید بتوانند به خام فروشی مواد معدنی پایان بدهند. نوروزی از وضعیت تولید بسیار نگران است و خواسته اش از مسئولان توجه بیش از بیش به تولید و تولید کننده است. با او به گفت‌وگو نشستیم تا از فرایند تولید، مشکلات و راهکارهای پیشنهادی خود برای بهتر شدن وضعیت بگوید. آقای نوروزی، شرکت ذوب روی سدید زنجان در چه سالی و با چه هدفی تاسیس شد؟ این شرکت از سال 1383 با هدف تولید شمش روی و کنسانتره سرب و روی فعالیت خود را آغاز کرد. با توجه به هدر رفت خاک بدون فرآوری، سعی ما بر آن بود تا علاوه بر تولید شمش روی در فرآوری خاک معدن موفق باشیم. میزان تولید سالانه شمش در کارخانه شما چقدر است؟ توان تولید این کارخانه 9هزار تن شمش در سال است. از سال 85 تا 87 تولید کارخانه ظرفیت کامل بود ولی بعد از سال 87 به علت پایین آمدن قیمت شمش روی از 4500 دلار به 1300 دلار و حتی تا 1100 دلار که شوک بزرگی برای صنعت سرب و روی کشور بود و ظرفیت همه شرکت های این حوزه پایین آمد. با این اوصاف تولید شما در سال جدید چه میزان است؟ نه تنها ما بلکه بیشتر شرکت ها از سال 87 به بعد با مشکلاتی روبرو شدند. از جمله این مشکلات، ریزش معدن انگوران بود که تمام شرکت ها با خاک باطله و کم عیار معدن توانستند با 50 -40 درصد ظرفیت کار کنند. علاوه براین، تحریم ها نیز بر بار مشکلات ما افزود. از آنجا که نزدیک 60 درصد تولید کل شمش و روی ایران صادراتی است، تحریم ترمز بزرگی بود برای اینکه نتوانیم تا میزان هدفگذاری شده تولید کنیم. به جز بحث تحریم، مشکلات دیگر پیش روی صنعت شما چیست؟ علاوه بر تحریم، قطع ارتباط های بانکی هم فشار زیادی برای ما داشت. درحال حاضر متاسفانه با هیچ بانکی نمی توانیم ارتباط داشته باشیم و کار کنیم. تمام حساب های شرکت و شخصی ما در بانک های خارج از کشور بسته شده اند. گفته می شود که تحریم ها را دور خواهیم زد، شرکت های خصوصی نه دنبال آن بودند و نه می توانستند تحریم را دور بزنند. اما بالاخره توانستیم صنایع داخل را تقویت کنیم چون واردات کم شد و توانستیم یکسری شمش خاص را برای داخل تولید کنیم. برای برون رفت از این وضعیت چه کردید؟ بعد از مسدود شدن بانک ها و حساب ها، چه کارهایی برای بقاء این صنعت انجام شد؟ در این مدت، یک کارخانه دیگر به مجموعه قبلی اضافه کردیم با نام «فرآوری مواد معدنی» و در آن خاک های کم عیار را بالا بردیم که تا اندازه ای هم موفق بودیم. در ایران فرآوری مواد معدنی اندک است و بیشتر خام فروشی صورت می گیرد. در واقع راه اندازی این مجموعه اولین قدم در این زمینه بود که در صنعت خیلی تاثیر داشت، هم درصنعت سرب و روی و هم در صنعت آهن. سعی کردیم از تکنولوژی روز دنیا استفاده کنیم و سراغ کشورهایی مثل استرالیا، چین، آفریقای جنوبی و ... رفتیم و توانستیم یکسری ماشین آلات فرآوری مدرن وارد کنیم که از قبل در ایران وجود نداشت و این امر هم می تواند در پیشرفت استان زنجان سهمی داشته باشد و هم می توان با همکاری دانشگاه های کشور، دانشجویان این رشته را از نزدیک با این ماشین آلات آشنا کرد. هم اکنون در صادرات موفق هستید؟ 50درصد تولیدات ما باید صادر شود و همه تولیدات در داخل به فروش نمی رسد. بنابراین مجبوریم در این راه ایستادگی کنیم و عملکرد خوبی داشته باشیم که اگر نکنیم خودمان ضربه می خوریم. تمامی شرکت های روی، صادرات دارند و کمتر شرکتی در این عرصه است که صادرات نداشته باشد. همچنین مصرف داخلی مشخص است اما بیشتر صنایع ما خوابیده و تنها 40 درصد از ظرفیت این صنعت فعالیت می کند. بنابراین باید قبول کنیم که صنایع 20 تا 30 درصد فعال هستند. با این حال مجبوریم 50 درصد تولیداتمان را صادر کنیم تا سرپا بمانیم. با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، فکر می کنید رویکرد شرکت های تولید کننده سرب و روی در بخش صادرات تغییر خواهد کرد؟ من امیدوارم نه تنها وضعیت صادرات بلکه تولید داخل به حد ایده آل برسد که با توجه به آغاز فعالیت دولت تدبیر و امید قطعاً این نتیجه حاصل خواهدشد.به هرحال همانطور که گفتم، اگر بزرگان صنعت دیر بجنبند صنعت سرب و روی را از دست خواهیم داد.