کثرت در عین وحدت
مهندس محسن خلیلی - رئیس هیات‌مدیره انجمن مدیران صنایع ایران روزنامه «دنیای اقتصاد» همچون تمامی «دنیا»های دیگر، جهانی است مملو از نقش، رنگ، جلوه و محتوا. این گوناگونی باید باشد که بتواند مخاطبان مختلف را جلب و جذب کند، اما آنچه دنیای اقتصاد را چنین موفق گردانید به گمان این خدمتگزار به قول فلاسفه وجود «کثرت» در عین «وحدت» بوده است.
روزنامه «دنیای اقتصاد» ضمن آنکه سعی کرده تا افکار و عقاید مختلف و نیز حوزه‌های مختلف زندگی انسان ایرانی را گردآورد اما توانسته این تنوع و کثرت را در محتوا و فرمی ارزشمند عرضه کند که در خدمت پیشرفت و توسعه میهن عزیز و اقناع جامعه برای همراهی با این روند باشد.
روزنامه «دنیای اقتصاد» ضمن آنکه سعی کرده تا افکار و عقاید مختلف و نیز حوزه‌های مختلف زندگی انسان ایرانی را گردآورد اما توانسته این تنوع و کثرت را در محتوا و فرمی ارزشمند عرضه کند که در خدمت پیشرفت و توسعه میهن عزیز و اقناع جامعه برای همراهی با این روند باشد.
مهندس محسن خلیلی - رئیس هیات‌مدیره انجمن مدیران صنایع ایران روزنامه «دنیای اقتصاد» همچون تمامی «دنیا»های دیگر، جهانی است مملو از نقش، رنگ، جلوه و محتوا. این گوناگونی باید باشد که بتواند مخاطبان مختلف را جلب و جذب کند، اما آنچه دنیای اقتصاد را چنین موفق گردانید به گمان این خدمتگزار به قول فلاسفه وجود «کثرت» در عین «وحدت» بوده است.
روزنامه «دنیای اقتصاد» ضمن آنکه سعی کرده تا افکار و عقاید مختلف و نیز حوزه‌های مختلف زندگی انسان ایرانی را گردآورد اما توانسته این تنوع و کثرت را در محتوا و فرمی ارزشمند عرضه کند که در خدمت پیشرفت و توسعه میهن عزیز و اقناع جامعه برای همراهی با این روند باشد. چنانکه به گمانم انتخاب منش «اقتصاد آزاد و رقابتی» و طرح نظرات و دیدگاه‌ها و تحلیل‌های استادان برجسته این گرایش اقتصادی که راه خروج کشور در معضلات مزمن و تاریخی است بی‌گمان اولین دلیل موفقیت روزنامه وزین دنیای اقتصاد است، اما آنچه موفقیت این «منش» را افزون‌تر کرده، «روش» معتدل میانه روانه آن است. چنانکه از این مجموعه رسانه‌ای، تندروی و حرکتی برخلاف مصلحت‌های ملی ندیده‌ام و پیوسته حرکت آن در جهت منافع ملی و حامی و یاری‌دهنده دولت‌های خدمتگزار بوده است. انجام این مهم یعنی صحت «منش» و صلابت «روش» را باید قطعا برآمده از مدیریت کارآمد و خوشفکر دنیای اقتصاد و البته روزنامه نگاران و کارشناسان و کارکنان فنی این روزنامه معتبر و وزین دانست که سرمایه هر بنگاه اقتصادی به‌خصوص رسانه‌ای همچون روزنامه «دنیای اقتصاد» است که خــود مبلــغ ارتقــای سرمایه‌های انسانی و اجتماعی است. این عزیزان پرتلاش و بسیار زحمتکش هستند که چنین بادقت و ممارست اخبار به روز و تحلیل‌های روشنگرانه را در اختیار امثال این خدمتگزار در بنگاه‌های اقتصادی و نیز
تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران کشور می‌گذارند؛ بنابراین به باور من «دنیای اقتصاد» دنیایی است که با منش و روش و متکی به مدیریت خلاق و کارفکری دبیران و خبرنگاران و سایر همکاران به چنین جایگاهی رسیده است. جایی که اکنون بخش خصوصی مفید و مولد کشور این روزنامه را متعلق به خود می‌داند و با آن همدلی و الفت احساس می‌کند. اینکه دنیای اقتصاد در عمر 12 ساله خود بر اصلاح روندهای سیاستگذاری‌ها چه اثری گذاشته، سوالی است که در پاسخ به آن باید به انتشار گفتمان «اقتصاد آزاد و رقابتی» اشاره کرد.
این گفتمان که در خود تعامل با جهان، محوریت یافتن بخش خصوصی در توسعه اقتصادی و بهبود فضای کسب و کار را دنبال می‌کند، با همت و تلاش نویسندگان بزرگوار روزنامه دنیای اقتصاد طی ۱۲ سال به گفتمان غالب و حاکم در فضای حکومتی و قانونی میهن مان تبدیل شده و اکنون بسیاری از مفاهیم اقتصاد آزاد به ادبیات مسلط اقتصادی کشور تبدیل شده است که این کار، کاری است بس عظیم و بزرگ. شاید برای کسانی از هم نسلان من و البته نسل‌های بعدتر اهمیت این موضوع و گذر از اقتصادی ضدتوسعه و بسته که در گفتمان رقیب «اقتصاد آزاد» در دوره‌های تاریخ‌سازی همچون نهضت ملی شدن نفت و مخالفت با دکترین اقتصادی دکتر مصدق دنبال می‌شد یا در دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰ و لطمات سنگینی به حیات اقتصادی جامعه ایران زد بهتر قابل لمس باشد و بزرگی کار روزنامه دنیای اقتصاد و نویسندگان پرتوان آن طی این ۱۲ سال بیشترخود را نشان دهد. اما رسیدن به این جایگاه، مسوولیت‌های سنگینی را متوجه روزنامه «دنیای اقتصاد»
می‌کند.
در جامعه‌ای که حزب به معنای معمول آن به دلایل مختلف پا نمی‌گیرد و رسانه‌ها، کارکرد جریان‌سازی و هدایت افکار عمومی را نیز دارند، لازم است که تلاش برای تعامل و همدلی در جهت شکل‌گیری یک اراده واحد برای توسعه و پیشرفت میهن عزیزمان افزون‌تر شود. امری که قطعا گردانندگان این دستگاه صاحب ارزش خود به آن وقوف دارند. از سوی دیگر، از آنجا که شعار همه ما «یدالله مع الجماعه» است؛ بنابراین همراهی و همکاری و تعاطی افکار با سایر جراید رقیب و جرایدی که با «دنیای اقتصاد» شباهت دارند در راستای تنویر بیشتر افکار عمومی است و تاثیر شگرفی در شکل‌گیری «خرد جمعی» خواهد داشت. هر قدر جراید همفکر در جهت ارشاد و تنویر افکار عمومی همسویی بیشتری داشته باشند بدون تردید، عوارض اجتماعی کاهش خواهد یافت و معارف نیکوی اجتماعی همه گیرتر خواهد شد و بدون شک نابسامانی‌هایی که هم‌اکنون در جامعه خود با آنها مواجهیم، تقلیل
خواهد یافت.
در این میان، ذکر این نکته را نیز بر خود به‌عنوان خدمتگزار صنعت کشور و کسی که عمری جهت ایجاد تشکل‌ها و نهادهای مدنی تلاش کرده‌ام، لازم می‌دانم که ساختارهایی که توسعه می‌یابند بسیار محتمل است با تقلیل کیفیت روبه رو شوند. چقدر خوب است به همان نسبت که دستگاهی بسط می‌یابد، نظام سکانداری و راهبری آن نیز تقویت شود و از فکر جمعی بیشتر بهره برد.
امیدوارم که توسعه روزنامه «دنیای اقتصاد» که اکنون به یک «نهاد» تبدیل شده است بر کیفیت محتوایی آن لطمه وارد نسازد؛ بنابراین توصیه می‌کنم تا تلاش کند نه فقط آنکه صاحبان اندیشه و قلم محبوب و متفکر را خدای ناخواسته از دست ندهند، بلکه تلاش کند به موازات توسعه و بلکه فراتر از آن در جذب صاحبان تخصص و اندیشه و صاحبان قلم اقدام شود؛ بنابراین باید مراقبت کرد تا خدای ناخواسته امر گسترش فعالیت‌ها، ما را از کیفیت غافل ندارد؛ چراکه مطبوعات کشور و به‌خصوص روزنامه بسیار ارزشمند «دنیای اقتصاد» خط‌دهنده افکار عمومی و عناصری تعیین‌کننده در فکر و رفتار خوانندگان شیفته حقیقت اند. 12 سالگی روزنامه دنیای اقتصاد را به‌عنوان یک شهروند به تمامی عزیزان دست‌اندرکار این روزنامه تبریک گفته و از زحماتشان حق شناسی می‌کنم و پایایی و پویایی آن نهاد ارزشمند را
آرزومندم.
روزنامه «دنیای اقتصاد» ضمن آنکه سعی کرده تا افکار و عقاید مختلف و نیز حوزه‌های مختلف زندگی انسان ایرانی را گردآورد اما توانسته این تنوع و کثرت را در محتوا و فرمی ارزشمند عرضه کند که در خدمت پیشرفت و توسعه میهن عزیز و اقناع جامعه برای همراهی با این روند باشد. چنانکه به گمانم انتخاب منش «اقتصاد آزاد و رقابتی» و طرح نظرات و دیدگاه‌ها و تحلیل‌های استادان برجسته این گرایش اقتصادی که راه خروج کشور در معضلات مزمن و تاریخی است بی‌گمان اولین دلیل موفقیت روزنامه وزین دنیای اقتصاد است، اما آنچه موفقیت این «منش» را افزون‌تر کرده، «روش» معتدل میانه روانه آن است. چنانکه از این مجموعه رسانه‌ای، تندروی و حرکتی برخلاف مصلحت‌های ملی ندیده‌ام و پیوسته حرکت آن در جهت منافع ملی و حامی و یاری‌دهنده دولت‌های خدمتگزار بوده است. انجام این مهم یعنی صحت «منش» و صلابت «روش» را باید قطعا برآمده از مدیریت کارآمد و خوشفکر دنیای اقتصاد و البته روزنامه نگاران و کارشناسان و کارکنان فنی این روزنامه معتبر و وزین دانست که سرمایه هر بنگاه اقتصادی به‌خصوص رسانه‌ای همچون روزنامه «دنیای اقتصاد» است که خــود مبلــغ ارتقــای سرمایه‌های انسانی و اجتماعی است. این عزیزان پرتلاش و بسیار زحمتکش هستند که چنین بادقت و ممارست اخبار به روز و تحلیل‌های روشنگرانه را در اختیار امثال این خدمتگزار در بنگاه‌های اقتصادی و نیز
تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران کشور می‌گذارند؛ بنابراین به باور من «دنیای اقتصاد» دنیایی است که با منش و روش و متکی به مدیریت خلاق و کارفکری دبیران و خبرنگاران و سایر همکاران به چنین جایگاهی رسیده است. جایی که اکنون بخش خصوصی مفید و مولد کشور این روزنامه را متعلق به خود می‌داند و با آن همدلی و الفت احساس می‌کند. اینکه دنیای اقتصاد در عمر 12 ساله خود بر اصلاح روندهای سیاستگذاری‌ها چه اثری گذاشته، سوالی است که در پاسخ به آن باید به انتشار گفتمان «اقتصاد آزاد و رقابتی» اشاره کرد.
این گفتمان که در خود تعامل با جهان، محوریت یافتن بخش خصوصی در توسعه اقتصادی و بهبود فضای کسب و کار را دنبال می‌کند، با همت و تلاش نویسندگان بزرگوار روزنامه دنیای اقتصاد طی ۱۲ سال به گفتمان غالب و حاکم در فضای حکومتی و قانونی میهن مان تبدیل شده و اکنون بسیاری از مفاهیم اقتصاد آزاد به ادبیات مسلط اقتصادی کشور تبدیل شده است که این کار، کاری است بس عظیم و بزرگ. شاید برای کسانی از هم نسلان من و البته نسل‌های بعدتر اهمیت این موضوع و گذر از اقتصادی ضدتوسعه و بسته که در گفتمان رقیب «اقتصاد آزاد» در دوره‌های تاریخ‌سازی همچون نهضت ملی شدن نفت و مخالفت با دکترین اقتصادی دکتر مصدق دنبال می‌شد یا در دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰ و لطمات سنگینی به حیات اقتصادی جامعه ایران زد بهتر قابل لمس باشد و بزرگی کار روزنامه دنیای اقتصاد و نویسندگان پرتوان آن طی این ۱۲ سال بیشترخود را نشان دهد. اما رسیدن به این جایگاه، مسوولیت‌های سنگینی را متوجه روزنامه «دنیای اقتصاد»
می‌کند.
در جامعه‌ای که حزب به معنای معمول آن به دلایل مختلف پا نمی‌گیرد و رسانه‌ها، کارکرد جریان‌سازی و هدایت افکار عمومی را نیز دارند، لازم است که تلاش برای تعامل و همدلی در جهت شکل‌گیری یک اراده واحد برای توسعه و پیشرفت میهن عزیزمان افزون‌تر شود. امری که قطعا گردانندگان این دستگاه صاحب ارزش خود به آن وقوف دارند. از سوی دیگر، از آنجا که شعار همه ما «یدالله مع الجماعه» است؛ بنابراین همراهی و همکاری و تعاطی افکار با سایر جراید رقیب و جرایدی که با «دنیای اقتصاد» شباهت دارند در راستای تنویر بیشتر افکار عمومی است و تاثیر شگرفی در شکل‌گیری «خرد جمعی» خواهد داشت. هر قدر جراید همفکر در جهت ارشاد و تنویر افکار عمومی همسویی بیشتری داشته باشند بدون تردید، عوارض اجتماعی کاهش خواهد یافت و معارف نیکوی اجتماعی همه گیرتر خواهد شد و بدون شک نابسامانی‌هایی که هم‌اکنون در جامعه خود با آنها مواجهیم، تقلیل
خواهد یافت.
در این میان، ذکر این نکته را نیز بر خود به‌عنوان خدمتگزار صنعت کشور و کسی که عمری جهت ایجاد تشکل‌ها و نهادهای مدنی تلاش کرده‌ام، لازم می‌دانم که ساختارهایی که توسعه می‌یابند بسیار محتمل است با تقلیل کیفیت روبه رو شوند. چقدر خوب است به همان نسبت که دستگاهی بسط می‌یابد، نظام سکانداری و راهبری آن نیز تقویت شود و از فکر جمعی بیشتر بهره برد.
امیدوارم که توسعه روزنامه «دنیای اقتصاد» که اکنون به یک «نهاد» تبدیل شده است بر کیفیت محتوایی آن لطمه وارد نسازد؛ بنابراین توصیه می‌کنم تا تلاش کند نه فقط آنکه صاحبان اندیشه و قلم محبوب و متفکر را خدای ناخواسته از دست ندهند، بلکه تلاش کند به موازات توسعه و بلکه فراتر از آن در جذب صاحبان تخصص و اندیشه و صاحبان قلم اقدام شود؛ بنابراین باید مراقبت کرد تا خدای ناخواسته امر گسترش فعالیت‌ها، ما را از کیفیت غافل ندارد؛ چراکه مطبوعات کشور و به‌خصوص روزنامه بسیار ارزشمند «دنیای اقتصاد» خط‌دهنده افکار عمومی و عناصری تعیین‌کننده در فکر و رفتار خوانندگان شیفته حقیقت اند. 12 سالگی روزنامه دنیای اقتصاد را به‌عنوان یک شهروند به تمامی عزیزان دست‌اندرکار این روزنامه تبریک گفته و از زحماتشان حق شناسی می‌کنم و پایایی و پویایی آن نهاد ارزشمند را
آرزومندم.
ارسال نظر