اکونومیست در طول تاریخ نویسندگان و مدیران زیادی به خود دیده است؛ چه نیروهایی که ثابت عضو این مجله بودند، چه کسانی که به‌صورت حق‌التحریر با آن همکاری داشته‌اند. با این حال، تعداد سردبیران اکونومیست از اولین روز تاسیس تا سال ۲۰۱۶ تنها به ۱۷ نفر می‌رسد. پس از جیمز ویلسون، موسس اکونومیست که ۱۶ سال سردبیر بود، برخی دیگر از مدیران و سردبیران این نشریه بسیار تاثیرگذار بودند که به اختصار آنها را معرفی می‌کنیم.

والتر بجت: والتر بجت یک خودی برای خاندان ویلسون به حساب می‌آمد. او داماد خانواده ویلسون بود و با دختر بزرگ جیمز که الیزا نام داشت، ازدواج کرد. از این رو پیش‌بینی سختی نمی‌تواند باشد که چرا وی به راحتی توانست جانشین جیمز ویلسون شود. والتر در سوم فوریه سال ۱۸۲۶ در لانگ‌پورت به دنیا آمد. او روزنامه‌نگار، مقاله‌نویس و تاجر معروف بریتانیایی است که پس از ویلسون توانست هدایت مجله اکونومیست را به عهده بگیرد. او در کالج لندن، در رشته ریاضیات تحصیل کرد و در سال ۱۸۴۸ در رشته فلسفه اخلاقی مدرک کارشناسی ارشد خود را گرفت. بجت به‌رغم اینکه پیشنهاد مشاغل دیگر را داشت، بر آن شد که شغل پدر را در بانکداری و تجارت دنبال کند. همین علاقه وی به تجارت هم سرنوشت او را به‌گونه‌ای رقم زد که سر از مجله حامی تجارت آزاد درآورد. بجت پس از چند سال که از انتشار مجله‌اش گذشته بود به اکونومیست کوچ کرد و نزدیک به ۱۷ سال هم سردبیر آن بود. وی بر‌عکس پدر زن خود محتوای مجله اکونومیست را گسترش داد و آن را از یک مجله صرفا اقتصادی به یک مجله اقتصادی-سیاسی ارتقا داد. برخی می‌گویند نفوذ این مجله در سال‌های سردبیری بجت در بین سیاستمداران بسیار بالا بوده است. بجت یکی از تاثیرگذارترین سردبیران و نویسندگان این مجله بود. بسیاری از مقاله‌های وی پس از مرگش بارها بازنشر شدند. کارشناسان بجت را به دلیل تسلطی که بر مباحث اقتصادی داشت، «شکسپیر اقتصادی» هم خطاب کرده‌اند. گفتنی است تاثیر بجت همچنان در مجله اکونومیست مشهود است. امروزه در مجله اکونومیست بخشی وجود دارد به نام «بجت» که به تحلیل امور جاری بریتانیا می‌پردازد.

سر والتر لیتون: سر والتر لیتون اقتصاددان، تحلیل‌گر و روزنامه‌نگار انگلیسی بود که در خلال سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۸ سمت سردبیری نشریه اکونومیست را بر عهده داشته است. او تحصیلکرده کینگز کالج لندن، مدرسه وست مینستر، کالج دانشگاه لندن و ترینیتی کالج کمبریج است. او در سال ۱۹۰۸ یکی از استادان دانشگاه ترینیتی کالج کمبریج شد و در خلال سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۴ نیز در کالج گانویل و کایوس تدریس می‌کرد. او اقتصاددانی شناخته‌شده است و در خلال جنگ جهانی اول سمت وزارت مهمات انگلیس را که در آن زمان تاسیس شده بود در اختیار داشت. لیتون در سال ۱۹۲۲ به‌عنوان سردبیر اکونومیست انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۳۸ در اختیار داشت. حضور او در این نشریه یکی از مهم‌ترین اتفاقات در تاریخ این نشریه بود که باعث شد اکونومیست بتواند به حیات خود ادامه دهد و استقلال خود را نیز حفظ کند. در سال ۱۹۲۸ اتفاق دیگری برای این مجله افتاد که ارتباط خانواده ویلسون را با این مجله قطع کرد. این مجله در این سال به روزنامه فایننشال تایمز فروخته شد و در سال ۱۹۲۹ نیز «سر هنری استراکوش» به ریاست این مجله منصوب شد. هنری استراکوش یک بانکدار اتریشی‌تبار بود که بین سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۳ در عین حال که در مشاغل دیگری هم درگیر بود، ریاست و مدیریت مجله اکونومیست را بر عهده داشت.

جفری کروتر: جفری کروتر اقتصاددان، خبرنگار، استاد دانشگاه و بازرگان انگلیسی، در خلال سال‌های ۱۹۳۸ تا ۱۹۵۶ سردبیر اکونومیست بود. او در ۳۱ سالگی به‌عنوان سردبیر در این مجله مشغول به کار شد و لقب جوان‌ترین سردبیر این نشریه را از آن خود کرد. تحت مدیریت او بود که اکونومیست توانست رشد زیادی کند و عملاً توانست تیراژ این مجله را پنج برابر کند و به همین دلیل کروتر به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین روزنامه‌نگاران تاریخ شناخته می‌شود و رشد اکونومیست در دوره مسوولیت او بیش از هر زمان دیگر در تاریخ این نشریه بوده است. او در دوره مسوولیت خود تعداد زیادی روزنامه‌نگار حرفه‌ای تربیت کرد و یکی از روش‌های او بها دادن زیاد به زنان و آموزش آنان برای قدرت گرفتن اکونومیست در جهان بود. او در سال ۱۹۴۷ به ریاست شرکت اکونومیست نیز انتخاب شد. کروتر در سال ۱۹۵۶ پس از ۱۷ سال و نیم استعفا داد و یکی از طولانی‌ترین دوره‌های سردبیری در اکونومیست را به پایان رساند.

بیل اموت: بیل اموت روزنامه‌نگار انگلیسی است که در خلال سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ سمت سردبیری مجله اکونومیست را در اختیار داشته است. او در مدرسه لاتیمر لندن و کالج ماگدالن آکسفورد تحصیل کرده و نمره بسیار عالی را در رشته‌های فلسفه، علوم سیاسی و اقتصاد از این کالج به دست آورده است. در زمان سردبیری اموت، اکونومیست در قبال اتفاقات جهان جهت‌گیری‌های زیادی انجام داد، مثل دفاع از جنگ عراق، حمایت از انقراض نظام پادشاهی در انگلستان و مخالفت با انتخاب سیلویو برلوسکونی به سمت نخست‌وزیری ایتالیا. او هم‌اینک رئیس کتابخانه لندن، عضو هیات‌امنای انستیتو مطالعات استراتژیک بین‌المللی، عضو مجمع اقتصاددانان مشاور شرکت خانواده فلمینگ و شرکا و رئیس هیات‌مدیره شرکت تازه‌تاسیس رتبه‌بندی رسانه‌های اجتماعی PeerIndex است. اما مهم‌ترین دلیل شهرت اموت تحلیل‌ها و کتاب‌هایی است که درباره اقتصاد ژاپن به رشته تحریر درآورده است. بر‌خی از کتاب‌های مشهور او عبارتند از: خورشید هم غروب می‌کند، دید ۲۰:۲۱ و ژاپن‌هراسی.

تحول‌آفرینان معاصر

در سال ۱۹۸۶ اکونومیست ورق دیگری خورد و با سردبیری «روپرت پنانت ری» به روی کیوسک‌ها آمد. ابتکاری که او برای مجله به ارمغان آورد، هنوز هم ادامه دارد. روپرت از کارشناسان و نویسندگان این مجله خواست تا در آخرین شماره سال، وقایع مهم سال پیش رو را پیش‌بینی کنند. در سال ۱۹۸۹ در حالی که سردبیری پنانت موجب رشد این مجله شده بود، سر جان هاروی جونز به مدیریت این مجله رسید. ریاست او تا سال ۱۹۹۴ ادامه داشت تا اینکه «دومینیک کادبری» جایگزین وی شد. کادبری یک تاجر موفق بریتانیایی و عضو کارخانه شکلات‌سازی کادبری بود. در دوره وی نسخه دیجیتالی اکونومیست در سال ۱۹۹۶ راه‌اندازی شد. ریاست کادبری تا سال ۲۰۰۳ ادامه داشت اما در این سال سر رابرت ویلسون مدیر و رئیس این نشریه شد. وی به مدت ۱۱ سال و تا سال ۲۰۱۴ ریاست این مجله را به عهده داشت. در دوره وی بخش دیجیتالی این مجله تقویت شد و نسخه‌های دیجیتالی به شکل «App» در آیفون و آی‌پد نصب شد. همچنین بر روی کیندل آمازون این مجله می‌توانست نصب و استفاده شود. جان میکلث‌ویت از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ سردبیر اکونومیست بود، اما این نشریه در سال گذشته در بخش سردبیری دچار تغییر و تحولات شد و هم‌اینک نیز «زنی مینتون» به‌عنوان هفدهمین سردبیر این مجله مشغول به کار شده است.

نویسندگان معروف

دونالد تیرمن؛ فلج آکسفوردی: این نویسنده معروف اکونومیست در یکم مارس ۱۹۰۸ به دنیا آمد و در سال ۱۹۸۱ نیز با دار فانی وداع کرد. او جزو دار و دسته‌ای‌های آکسفوردی اکونومیست به شمار می‌آمد و در سال ۱۹۳۶ وارد این مجله شد. او در سه سالگی تقریبا فلج شد اما ده سال بعد توانست از بدن خود به جز پاهایش استفاده کند. او در بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ به‌عنوان معاون سردبیر هم در این مجله مشغول به کار بود. از سال ۱۹۴۴ تا سال ۱۹۵۶ نیز وی با عنوان دستیار سردبیری به مجله تایمز رفت اما مانند برخی دیگر از نویسنده‌های این مجله دوباره به اکونومیست بازگشت. البته او زمانی به این مجله بازگشت که به وی پیشنهاد سردبیری شده بود. او تا سال ۱۹۶۵ در این پست در مجله مشغول به کار بود.

باربارا ماری وارد؛ بانوی آکسفوردی: وی متولد سال ۱۹۱۴ و از نویسندگان معروف مجله اکونومیست است. ماری باربارا که به لحاظ چهره شباهت فراوانی به مارگارت تاچر داشت و اتفاقا در عصر او یعنی در سال ۱۹۸۱ فوت کرد، علاقه فراوانی به تحقیق درخصوص مسائل کشورهای در حال توسعه داشت. وی همچنین در اواخر زندگی خود به موضوعات محیط زیستی هم علاقه پیدا کرده بود. جالب اینکه پدر وی کویکری‌ (یکی از فرقه‌های مسیحیت) بود (گرایش موسس مجله اکونومیست) و مادرش کاتولیک. او هم مانند بسیاری دیگر از نویسندگان این مجله آکسفوردی بود و در رشته سیاست و اقتصاد فارغ‌التحصیل شد. او پیش از اینکه در اکونومیست مشغول به کار شود در «دوبلین ریویو» در مورد اقتصاد و سیاست مطلب می‌نوشت اما به توصیه کراوثر، سردبیر وقت اکونومیست به این مجله کوچ کرد.

ایزاک دوتچر؛ غیر بومی: ایزاک دوتچر در سال ۱۹۰۷ در شهر چیژانوف لهستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۷ در انگلستان از دنیا رفت. او سیاستمدار، نویسنده و روزنامه‌نگار لهستانی بود که به بریتانیا مهاجرت کرد و پس از ساکن شدن در این کشور با مجله اکونومیست شروع به کار کرد. او نویسنده زندگی‌نامه لئون تروتسکی و جوزف استالین است و به دلیل نگارش این دو کتاب به اندازه کافی شهرت پیدا کرده بود. کتاب تروتسکی در چپ جدید بریتانیا تاثیر عمیقی به جا گذاشته بود، با این حال وی سر از یک مجله لیبرالی در آورد. مجله‌ای که هدف نخست آن دفاع از تجارت آزاد است. البته او در زمان جنگ جهانی دوم هم برای مجلات انگلیسی زبان مقاله می‌نوشت اما خیلی زود جذب اکونومیست شد و در دوره کراوثر به کار روزنامه‌نگاری خود ادامه داد. او پس از جنگ حهانی دوم دست از کار روزنامه‌نگاری کشید و به دنیای نگارش کتاب بازگشت.

نورمن ماکارایی؛ نوستراداموس اقتصادی: وی یک اقتصاددان بریتانیایی است که به دلیل پیش‌بینی‌های بی‌نقصی که در حوزه اقتصاد داشت، به نوستراداموس اقتصادی شهرت پیدا کرده بود. او در سال ۱۹۴۹ به تیم اکونومیست پیوست و در سال ۱۹۸۸ نیز به مقام معاونی سردبیر ارتقا پیدا کرد. او در پیش‌بینی‌های خود به فروپاشی دیوار برلین، قرن پاسیفیکی، انتشار و گسترش اینترنت در سراسر جهان اشاره کرده بود. ماکارایی به‌رغم اینکه سابقه طولانی در اکونومیست داشت، پس از بازنشستگی شروع به نوشتن پاورقی در مورد زندگی‌نامه «جان وون نیومن» (پدر ریاضی کامپیوترها و شبکه‌ها) کرد. وی همچنین در «فورچون» هم یک ستون آزاد داشت و در این مجله هم مطلب می‌نوشت.

معماران زبردست دیروز و امروز

معماران زبردست دیروز و امروز

معماران زبردست دیروز و امروز

معماران زبردست دیروز و امروز

معماران زبردست دیروز و امروز