ملیحه ابراهیمی کوزه گر از کوزه شکسته آب می خورد، این ماجرای کشورماست با این حجم عظیم ذخایر خدادادی نفت و گاز که موجب چرخیدن چرخ های توسعه اقتصادی و صنعتی در تمامی کشورهای پیشرفته دنیا شده است اما هنوز ایران را به زنجیره کشورهای پیشرفته صنعتی و یا در حال توسعه دنیا متصل نکرده است. ایران و خاورمیانه به دلیل داشتن منابع نفتی و گازی بسیار، همواره مورد توجه بسیاری از قدرت های بزرگ جهانی بوده اند؛ این طلای سیاه اگر چه سوخت حرکت برای چرخ های صنعت کشورمان نبوده است اما مسیر توسعه را برای تمامی کشورهای جهان هموار کرده است.بی شک مسیر توسعه ایران در شرایط کنونی تنها از طریق نفت ممکن است اما با اینکه حدود 100 سال است که ایران از ذخایر و منابع نفتی بهره مند است، به نظر می رسد آنچنان که باید نتوانسته ایم از این منابع عظیم انرژی در جهت توسعه اقتصادی کشور بهره بگیریم و به نظر می‌رسد کم کم فرصتمان در حال به پایان رسیدن است. ظهور "شیل‌گس"‌ها و نزول صنعت نفت و گاز در دنیا در مقابل صنایعی همچون IT ، همه این حقیقت را به ما یادآوری می کند که نه تنها زمانی کمتر از 20 سال (شاید هم کمتر) در اختیارمان برای بهره جویی از این ذخایر خدادادی است بلکه ممکن است در همین چند سال آینده قدرت های بزرگ جهان به دانشی دست یابند که دیگر نیازی به این ذخایر موجود در خاورمیانه نداشته باشند و نفت و گاز ما صرفه اقتصادی چندانی برای استخراج نداشته باشد. اینک به نظر می رسد که باید جنبید، باید از الگوهای موفقیت کشورهای همسایه و کشورهای موفق جهان بهره برد، باید بخش خصوصی را با مسایل اقتصاد نفتی عجین و درگیر کرد بطوری که چرخ های اقتصاد بیش از پیش سرعت گیرد. دولت تدبیر و امید با ارایه برنامه های توسعه ای خود در چند ماه گذشته و جهت گیری که دارد به نظر می رسد سرنوشت مطلوبی را برای اقتصاد نفتی و توسعه اقتصادی ایران رقم زده است. برگزاری نوزدهمین نمایشگاه بین المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی نیز با این قد و قواره عریض و طویل و حضور شرکت های بزرگ بین المللی و داخلی نشان از دورخیز خوب و مدبرانه دولت در این زمینه است.باشد که در سالهای نزدیک شاهد این رشد زودرس اقتصادی باشیم.