Newsweek

تو در توی کمپانی ترامپ

مجله نیوزویک از جمله مجلاتی است که مخالف حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید است. به همین منظور این مجله در شماره آخر خود عکس ترامپ را به‌عنوان عکس روی جلد انتخاب ‌کرده و در تیتری جداگانه حضور ترامپ را در کاخ ریاست‌جمهوری آمریکا با فاجعه در امنیت ملی برابر می‌داند. نویسنده این گزارش شکاف از طریق شرکت‌های بین‌المللی ترامپ را فاجعه برای امنیت ملی می‌داند. نیوزویک می‌گوید براساس اطلاعاتی که از شاخه‌های تجارت اجرایی به‌دست آورده، مشخص شده است که کمپانی‌های ترامپ ارتباط نزدیکی با برخی شخصیت‌های خارجی، بنیادهای مالی جهانی و حتی مجرمان بین‌المللی دارد و به دلیل همین ارتباطات ممکن است اطلاعات مهمی از این شرکت‌ها به اشخاص خارجی درز پیدا کند. البته در مورد آخر که اشاره شد هنوز در آمریکا ثابت نشده است که ترامپ با مجرمان بین‌المللی داد و ستد داشته باشد اما همواره کمپانی‌های وی با این اتهام روبه‌رو بوده‌اند.

اگر ترامپ و خانواده‌اش به کاخ سفید نقل مکان و خانواده او به هر نوع مزایایی دسترسی پیدا کنند، در طول دوره ریاست‌جمهوری هر تصمیمی که درخصوص سیاست خارجی گرفته شود تضادهای جدی از منافع ملی به وجود خواهد آورد و آمریکا را در باتلاق ناامنی فرو خواهد برد. نیوزویک همچنین در مطلب دیگری به موضوع کره‌شمالی پرداخته است. این مجله برای توصیف سیاست خارجی آمریکا در قبال پیونگ‌یانگ از واژه «LOOP» استفاده کرده که می‌توان آن را دور باطل واشنگتن تلقی کرد. روز جمعه نهم سپتامبر، کره‌شمالی دست به پنجمین آزمایش اتمی خود زد که گفته می‌شود قدرتی بیشتر از بمب‌های اتمی آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی داشته است. در این شماره می‌خوانیم: روزی روزگاری بیل کلینتون فکر می‌کرد که قراردادی که با پوینگ‌یانگ در سال ۱۹۹۴ بسته است جهان را از شر یک کشور اتمی راحت کرده است. قراردادی که در آن کره‌شمالی متعهد شد بود تا مواد اتمی خود را در جهت تولید انرژی به کار ببرد اما با رویای کیم جوان در نهم سپتامبر نشان داده شد که آمریکا در قبال کره‌شمالی به یک دور باطل افتاده است.

The Atlantic

مهم‌ترین مناظره در تاریخ آمریکا

ماهنامه آتلانتیک برای شماره ماه اکتبر خود عنوان «چه کسی پیروز خواهد شد» را انتخاب کرده است. عکس آن نیز شامل هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ است که روبه‌روی هم قرار گرفته‌اند. جیمز فالو به بهانه آغاز مناظرات تلویزیونی گزارش اصلی آتلانتیک را به رشته تحریر در آورده و در آن نوشته است: «اگر مناظره به سرانجام برسد، می‌توان گفت این یکی از مهم‌ترین مناظره‌های صورت گرفته در تاریخ سیاسی آمریکاست، چراکه دو نامزد به لحاظ شخصیتی، مسائل اطلاعاتی و سیاسی دارای دو دیدگاه به شدت متضاد هستند. به اعتقاد نشریه آتلانتیک داستان دهه ۶۰ آمریکا در حال تکرار شدن است. یک فیلم قدیمی که می‌تواند فریم به فریم آن در انتخابات هشتم نوامبر تکرار شود. داستان از این قرار است: کندی خیلی خوب به نظر می‌رسد که البته ادعای درستی است و نیکسون خیلی بد به نظر می‌رسد که البته آن هم درست است.

این شکاف در آن زمان در نهایت به سود کندی تمام شد. مردمی که بیشتر مناظرات را از رادیو گوش می‌دادند این‌بار از تلویزیون مناظره دو نفر را می‌دیدند که یکی از آنها (کندی) زیبا، خوش‌تیپ، برنزه شده و البته سر حال و قبراق بود و دیگری اما خشک و رسمی بر روی صندلی خود نشسته و آمارهایی سیاه از وضعیت موجود ارائه می‌داد. البته در آن انتخابات کندی توانست پیروز شود و مناظره این دو نیز به‌عنوان یک مناظره تاریخی در دانشگاه‌ها مورد بحث و تبادل‌نظر قرار گرفت. انتخابات هشتم نوامبر نیز در حال حاضر به نوعی تکرار گذشته است. در ادوار گذشته، مناظره‌های زیادی بین نامزدهای دو حزب صورت گرفت اما هیچ‌کدام به این اندازه مورد توجه قرار نگرفته است. دو نامزد دارای تفکرات متضاد هستند که هیچ حلقه مشترکی بین آنها دیده نمی‌شود. برای همین نویسنده این مطلب این مناظره را مهم‌ترین مناظره تاریخ آمریکا می‌داند که نمایندگی دو طیف متفاوت را بر عهده دارند.

Fortune

آیا هیلاری چپ شده است؟

مجله فورچون در شماره ماه سپتامبر خود گرایش اقتصادی هیلاری کلینتون را مورد بررسی قرار داده است. این مجله با عکسی از هیلاری کلینتون بر روی جلد، تیتر «آیا هیلاری کلینتون برای تجارت خوب است؟» را انتخاب می‌کند و در این راستا از یک جلسه مهم هیلاری کلینتون رونمایی می‌کند. جلسه‌ای که نامزد دموکرات‌ها با رهبران اقتصادی چپ برگزار کرده و در آن از نظرات اقتصاددانان چپ آگاه شده است. مجله فورچون قصد دارد بررسی کند آیا هیلاری کلینتون در دام چپ‌ها و سیاست‌های اقتصادی پوپولیستی افتاده یا نه. به اعتقاد نویسنده این گزارش، هیلاری کلینتون در چند وقت اخیر نوک تیز حملات خود را متوجه وال‌استریت کرده و مدام از خط‌مشی‌های آنها انتقاد کرده است اما کارشناسان می‌گویند که نباید چندان به حرف‌های هیلاری کلینتون بسنده کرد، زیرا او در خفا از طرفداران «رشد» است. این در حالی است که برخی می‌گویند سخنرانی او در کنوانسیون موجب شد تا طرفداران نظریات رشد در داخل حزب دموکرات به شدت از دست او عصبانی شوند و این احتمال وجود دارد که آنها حمایت‌های خود را از هیلاری کلینتون کم یا قطع کنند.

این شبهه پس از آن به وجود آمد که هیلاری تحت تاثیر انقلاب برنی سندرز از وضع مالیات سنگین بر وال‌استریت خبر داد و حالا طرفداران رشد می‌گویند هیلاری کلینتون به طرف چپ‌های اقتصادی در داخل حزب دموکرات غش کرده است. براساس سخنرانی هیلاری کلینتون در کنوانسیون دموکرات‌ها، وی قصد دارد تا مالیات طبقه مرفه، وال‌استریت و موسسات را افزایش دهد. به اعتقاد هیلاری کلینتون شرکت‌ها و موسسات بیش از آنکه چیزی به ملت بدهند از آنها می‌گیرند و او قول داده است این رویه را معکوس کند. او از شرکت‌ها خواسته است تا به شکل قهرمانانه‌ای با طرح‌های وی کنار بیایند. در حالی که سخنان کلینتون در کنوانسیون به مذاق «طرفداران رشد» خوش نیامده است اما چپ‌ها کاملا از این تغییر رویه استقبال کرده‌اند و حتی جاناتان کووان، رئیس اتاق فکر راه سوم که یک اتاق فکر با گرایش‌های چپ است، سخنان هیلاری کلینتون را یک «سورپرایز بزرگ» می‌خواند.

Time

جنگ کمدین‌ها

مجله تایم آمریکا در شماره آخر خود به موضوع انتخابات از زاویه دیگری پرداخته است. به اعتقاد این مجله، برنامه‌های پرطرفدار تاک‌شوهایی مانند جیمی فالون در ایالات متحده می‌تواند در انتخابات تاثیرگذار باشد. این گزارش که عکس روی جلد هم شده است تیتر «ما جوک می‌گوییم، شما تصمیم می‌گیرید» را انتخاب می‌کند و به نقد حضور نامزدهای دو حزب در این برنامه‌ها می‌پردازد. از اهمیت حضور این دو در این برنامه‌ها همین بس که این برنامه‌ها در بهترین ساعت شبانه‌روز روی آنتن می‌روند و طرفداران زیادی هم دارند. حضور هیلاری کلینتون در برنامه جیمی فالون و ماسک زدن فالون، مجری برنامه برای اینکه نشان دهد هیلاری کلینتون ذات‌الریه دارد تاثیر فراوانی بر روی بیننده می‌گذارد. بازی کردن وی با موهای ترامپ نیز می‌تواند بخش دیگری از این تاکتیک‌ها به حساب آید.

البته این یک روی قضیه است، زمانی که بازی به سمت درگیری‌های حزبی پیش می‌رود استند‌آپ کمدی‌ها به سمت تراژدی پیش می‌روند. به عنوان مثال در برنامه سامانتا بی، وی پیش از اینکه پشت دوربین برود مانند یک پلنگ که قصد دارد طعمه خود را شکار کند بدن خود را کش می‌آورد و وقتی به پشت دوربین می‌رود با یک تاکتیک از پیش تعیین شده سعی می‌کند تندتند صحبت کند و ترامپ مورد اهانت قرار ‌دهد. او بارها در این برنامه از ترامپ با عناوینی همچون «نارنگی» (اشاره به رنگ موی ترامپ)، «کودک نوپای ۷۰ ساله جامعه‌ستیز»، «فریاد هویج شیطانی» و «درد آپاندیس ملت آمریکا» یاد می‌کند. به نظر می‌رسد در انتخابات اخیر پرداختن به موضوعات خصوصی نامزدها در این برنامه‌ها به جای طنز شکل جدی به خود گرفته و کمدین‌ها از حمله به نامزدها دریغ نمی‌کنند. البته حضور نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری در این برنامه‌ها امری تازه به حساب نمی‌آید و روسای جمهوری ایالات متحده قبلا نیز در این برنامه‌ها شرکت کرده‌اند اما هیچگاه این برنامه‌ها به سمت درگیری‌های حزبی حرکت نکرده‌اند.

The Economist

مرگ رقابت در سایه غول‌ها

مجله اکونومیست این هفته سرمقاله خود را به شرکت‌های بزرگ اختصاص داده است. این مجله با بررسی حضور شرکت‌های بزرگ در بازار می‌گوید که حضور این شرکت‌ها باعث از بین رفتن رقابت می‌شود. در این مجله می‌خوانیم: «آنها به رقابت لطمه و برای پیشتاز ماندن دست به روش‌های کثیف می‌زنند. حل کردن این دو مشکل آسان نیست. اما ناتوانی در حل این دو مشکل، واکنشی درپی دارد که به ضرر همه خواهد بود. این در شرایطی است که قدرتمندتر و بزرگ‌تر شدن شرکت‌ها یک روند جهانی است. درحال حاضر تعداد ادغام‌های سالانه، دو برابر دهه ۱۹۹۰ است. اما میزان تراکم این ادغام‌ها در آمریکا به نگران‌کننده‌ترین موضوع در این کشور تبدیل شده است. سهم ۱۰۰ شرکت بزرگ آمریکایی در تولید ناخالص داخلی این کشور از حدود ۳۳ درصد در سال ۱۹۹۴ به ۴۶ درصد در سال ۲۰۱۳ افزایش یافته است. پنج بانک بزرگ آمریکایی حدود ۴۵ درصد از دارایی‌های بانکی این کشور را تشکیل می‌دهند.

این در شرایطی است که این میزان در سال ۲۰۰۰ حدود ۲۵ درصد بود. در این کشور که مهد کارآفرینی است، تعداد استارت‌آپ‌ها در کمترین سطح از دهه ۱۹۷۰ تاکنون قرار دارند و بیشتر از آنکه شرکت‌ها متولد شوند، درحال مرگ هستند.» این مجله البته در گزارشی دیگر به موضوع اتحادیه اروپا می‌پردازد و هشدار می‌دهد که اتحادیه اروپا در حال تبدیل شدن به اتحادیه نفاق و جدایی است. نویسنده این گزارش به دوران شارلمانی می‌پردازد که به‌عنوان یک امپراتوری بزرگ توانست چندین کشور اروپایی را در قرون وسطی متحد سازد و از آن زمان رویای اروپای واحد و بزرگ در سر برخی از سیاستمداران این قاره ماند تا اینکه این رویا تحت عنوان اتحادیه اروپا به واقعیت پیوست. اما حالا پس از برگزیت و مطرح شدن جریان‌های راست افراطی در اروپا، نفاق جای اتحاد را در این قاره گرفته است.

The Week

کلینتونِ غیرشفاف

موضوع بیماری هیلاری کلینتون به عنوان نامزد دموکرات‌ها موضوع مهمی است که مجله «ویک» در این شماره به آن پرداخته است. البته این مجله قصد ندارد موضوع سلامت وی را به‌طور مستقیم مورد نقد قرار دهد، بلکه می‌خواهد علت پنهان کردن بیماری هیلاری کلینتون را مورد بررسی دقیق‌تر قرار دهد. در بخشی از گزارش نویسنده مطلب می‌گوید: مساله موضوع سلامتی هیلاری کلینتون نیست، مساله این است که چرا وی بیماری خود را پنهان کرده است. در واقع مساله‌ای که این گزارش مطرح کرده ناصادق بودن هیلاری کلینتون با بقیه بوده است. این گزارش می‌نویسد: موضوع سلامتی هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ در هفته‌ای که گذشته موضوع اصلی کارزار انتخاباتی این دو شد. این موضوع پس از آن مطرح شد که هیلاری کلینتون در بزرگداشت کشته شده‌های ۱۱ سپتامبر از حال رفت و همین موضوع دستمایه دونالد ترامپ شد. در واقع در این روز مشخص شد که وی دارای بیماری ذات‌الریه است و پنهان کردن آن برای حزب و طرفداران وی سنگین تمام شده است.

زیرا ناصادق بودن تیم انتخاباتی وی موجب شد تا به وجهه هیلاری کلینتون آسیب بیشتری وارد شود. آنها به جای اینکه اصل داستان را بگویند مدعی شدند که هیلاری کلینتون به علت گرمازدگی دچار بی‌حالی شده است. اما کارزار انتخاباتی زمانی مجبور به اعتراف شد که فیلمی در مقیاس گسترده در شبکه‌های اینترنتی پخش شده بود و این فیلم نشان می‌داد هیلاری کلینتون بر روی دستان محافظان خود از حال می‌رود. در این شرایط دموکرات‌ها مجبور می‌شوند بیماری هیلاری کلینتون را علنی کنند. همچنین گزارش مهم دیگر این مجله به آزمایش اتمی کره‌شمالی و واکنش آمریکا مربوط می‌شود. در این گزارش می‌خوانیم: اوباما، رئیس‌جمهوری ایالات متحده در اجلاس رهبران جهان در سازمان ملل به موضوع کره‌شمالی خواهد پرداخت و احتمالا بخشی از سخنرانی باراک اوباما به آن اختصاص خواهد یافت. هرچند که آمریکا برنامه‌های خود را برای تحت فشار قرار دادن کره‌شمالی پیش از اجلاس سازمان ملل آغاز کرده و تحریم‌های یکجانبه را در دستور کار خود قرار داده است.