اما و اگرهای گردشگری سلامت و ظرفیت برد محیطی
مژگان ثابت تیموری
عضو هیأت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی گردشگری، پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی
ظرفیت برد محیطی یکی از شاخصهایی است که بر اساس ویژگیهای محیطی یک فضای مورد بهره‌برداری توسط انسان، تعداد افرادی را که بدون مزاحمت برای سایر بهره‌برداران و با کمترین میزان آلاینده وارد شده به محیط را محاسبه کرده و اعلام می‌دارد در یک زمان مشخص و واحد مکانی با ویژگیهای اعلام شده، قابلیت بهره‌برداری برای چند نفر دارد که بتوانند به اهداف خود که در بسیاری مواقع دریافت آرامش روحی و روانی و یا سلامت تن و جان است، برسند.
عضو هیأت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی گردشگری، پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی
ظرفیت برد محیطی یکی از شاخصهایی است که بر اساس ویژگیهای محیطی یک فضای مورد بهره‌برداری توسط انسان، تعداد افرادی را که بدون مزاحمت برای سایر بهره‌برداران و با کمترین میزان آلاینده وارد شده به محیط را محاسبه کرده و اعلام می‌دارد در یک زمان مشخص و واحد مکانی با ویژگیهای اعلام شده، قابلیت بهره‌برداری برای چند نفر دارد که بتوانند به اهداف خود که در بسیاری مواقع دریافت آرامش روحی و روانی و یا سلامت تن و جان است، برسند.
مژگان ثابت تیموری
عضو هیأت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی گردشگری، پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی
ظرفیت برد محیطی یکی از شاخصهایی است که بر اساس ویژگیهای محیطی یک فضای مورد بهره‌برداری توسط انسان، تعداد افرادی را که بدون مزاحمت برای سایر بهره‌برداران و با کمترین میزان آلاینده وارد شده به محیط را محاسبه کرده و اعلام می‌دارد در یک زمان مشخص و واحد مکانی با ویژگیهای اعلام شده، قابلیت بهره‌برداری برای چند نفر دارد که بتوانند به اهداف خود که در بسیاری مواقع دریافت آرامش روحی و روانی و یا سلامت تن و جان است، برسند.
حال در گردشگری سلامت از نوع بهره‌برداری از چشمههای آب گرم و معدنی و نیز غارهای نمک یا سایر مکان‌های پیشنهادی مثل حوضچههای نمک، لجن یا ماسه، مراجعان و بهره‌برداران معمولا برای رفع بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های پوستی مراجعه می‌کنند. آنچه مسلم است آب منبع پاکی و سلامت است اما آیا تعداد ورودی افرادی با بیماری‌های مختلف که احتمال واگیردار بودن آن‌ها نیز کم نیست، در یک مکان محدود و نیز در زمانی واحد می‌تواند درمانگر باشد یا اینکه بر بیماری فعلی فرد نیز میافزاید؟ اینجاست که باید تعیین ظرفیت برد محیطی و به ویژه ظرفیت برد فیزیکی برای انواع کارکردهای درمانی یک منبع طبیعی انجام شود و برنامه زمان‌بندی برای استفاده از این فضا روی تابلوها یا سایت‌های اطلاعرسانی ارائه شود تا بهترین کارایی از این فضا حاصل شود. آنچه مسلم است فاصله بین بهره‌برداری مجدد از یک فضای مشترک است به عنوان مثال تعداد 20 نفر نیازمند به درمان دردهای مفصلی و آرتروز در یک حوضچه آب گرم و معدنی به حجم 10 متر مکعب بدون هیچ گونه تداخلی از فضا بهرهمند میشوند و مشکل ورود عوامل آلاینده خاص و بیماریزا را نیز ندارند شاید این فضا که برای حرکت و راه رفتن در آن نیز باید امکانسنجی صورت گرفته باشد نیاز روانی و روحی و نیز نیاز جسمی آن‌ها را تأمین کند لیکن برای همین تعداد فرد با بیماری مثلا پوستی و قارچی که بنا به وجود مثلا عنصر گوگرد به این چشمه آب معدنی مراجعه می‌کنند قطعا در حداقل خواهد بود و بسته به شدت بیماری و نیز مدت زمان ماندگاری فرد در این فضا، باید یک زمان بازیافت و پالایش برای این چشمه یا حوضچه در نظر گرفت چرا که فیالفور تمام آن عوامل بیماری‌زای وارده به آب و محیط بهره‌برداری از بین نخواهد رفت و برای ورود افراد جدید باید فاصله زمانی مشخصی وجود داشته باشد تا گروه بعدی نیز سلامتی خود را بدست بیاورند نه اینکه با بیماری جدیدی علاوه بر بیماری خود مواجه شوند.
اینگونه است که برای افرادی که در یک فضا قرار است به آرامش روحی دست یابند مثلا در یک غار نمکی یا گچی برای تمدد اعصاب وارد شوند ولی تعداد آن‌ها به حدی باشد که هوای داخل غار محدود باشد، امکان تبادل و تهویه وجود نداشته باشد بدن این افراد به دلیل نامتناسب بودن فضای مورد بهره‌برداری با هم تماس داشته باشد و در نهایت سر و صدای تعداد زیاد افراد و نارضایتی آن‌ها از وضع موجود به سایران نیز منتقل شده و آن‌ها را به جای آرام کردن دچار ناراحتی بیشتر کند، در مسیرهای کوهپیمایی نیز وضعیت به همین ترتیب است که درصورت عدم رعایت ظرفیت تحمل محیطی، آنچه از فضای طبیعی و مواهب الهی طبیعی به عنوان هدف سفر و تفرج نصیب خواهد شد در کفه سبک ترازو قرار گرفته و مشکلات و ناراحتیها در کفه سنگینتر و لذا تکرار سفر برای این عده از افراد غیر بهرهمند حاصل نخواهد شد.
عضو هیأت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی گردشگری، پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی
ظرفیت برد محیطی یکی از شاخصهایی است که بر اساس ویژگیهای محیطی یک فضای مورد بهره‌برداری توسط انسان، تعداد افرادی را که بدون مزاحمت برای سایر بهره‌برداران و با کمترین میزان آلاینده وارد شده به محیط را محاسبه کرده و اعلام می‌دارد در یک زمان مشخص و واحد مکانی با ویژگیهای اعلام شده، قابلیت بهره‌برداری برای چند نفر دارد که بتوانند به اهداف خود که در بسیاری مواقع دریافت آرامش روحی و روانی و یا سلامت تن و جان است، برسند.
حال در گردشگری سلامت از نوع بهره‌برداری از چشمههای آب گرم و معدنی و نیز غارهای نمک یا سایر مکان‌های پیشنهادی مثل حوضچههای نمک، لجن یا ماسه، مراجعان و بهره‌برداران معمولا برای رفع بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های پوستی مراجعه می‌کنند. آنچه مسلم است آب منبع پاکی و سلامت است اما آیا تعداد ورودی افرادی با بیماری‌های مختلف که احتمال واگیردار بودن آن‌ها نیز کم نیست، در یک مکان محدود و نیز در زمانی واحد می‌تواند درمانگر باشد یا اینکه بر بیماری فعلی فرد نیز میافزاید؟ اینجاست که باید تعیین ظرفیت برد محیطی و به ویژه ظرفیت برد فیزیکی برای انواع کارکردهای درمانی یک منبع طبیعی انجام شود و برنامه زمان‌بندی برای استفاده از این فضا روی تابلوها یا سایت‌های اطلاعرسانی ارائه شود تا بهترین کارایی از این فضا حاصل شود. آنچه مسلم است فاصله بین بهره‌برداری مجدد از یک فضای مشترک است به عنوان مثال تعداد 20 نفر نیازمند به درمان دردهای مفصلی و آرتروز در یک حوضچه آب گرم و معدنی به حجم 10 متر مکعب بدون هیچ گونه تداخلی از فضا بهرهمند میشوند و مشکل ورود عوامل آلاینده خاص و بیماریزا را نیز ندارند شاید این فضا که برای حرکت و راه رفتن در آن نیز باید امکانسنجی صورت گرفته باشد نیاز روانی و روحی و نیز نیاز جسمی آن‌ها را تأمین کند لیکن برای همین تعداد فرد با بیماری مثلا پوستی و قارچی که بنا به وجود مثلا عنصر گوگرد به این چشمه آب معدنی مراجعه می‌کنند قطعا در حداقل خواهد بود و بسته به شدت بیماری و نیز مدت زمان ماندگاری فرد در این فضا، باید یک زمان بازیافت و پالایش برای این چشمه یا حوضچه در نظر گرفت چرا که فیالفور تمام آن عوامل بیماری‌زای وارده به آب و محیط بهره‌برداری از بین نخواهد رفت و برای ورود افراد جدید باید فاصله زمانی مشخصی وجود داشته باشد تا گروه بعدی نیز سلامتی خود را بدست بیاورند نه اینکه با بیماری جدیدی علاوه بر بیماری خود مواجه شوند.
اینگونه است که برای افرادی که در یک فضا قرار است به آرامش روحی دست یابند مثلا در یک غار نمکی یا گچی برای تمدد اعصاب وارد شوند ولی تعداد آن‌ها به حدی باشد که هوای داخل غار محدود باشد، امکان تبادل و تهویه وجود نداشته باشد بدن این افراد به دلیل نامتناسب بودن فضای مورد بهره‌برداری با هم تماس داشته باشد و در نهایت سر و صدای تعداد زیاد افراد و نارضایتی آن‌ها از وضع موجود به سایران نیز منتقل شده و آن‌ها را به جای آرام کردن دچار ناراحتی بیشتر کند، در مسیرهای کوهپیمایی نیز وضعیت به همین ترتیب است که درصورت عدم رعایت ظرفیت تحمل محیطی، آنچه از فضای طبیعی و مواهب الهی طبیعی به عنوان هدف سفر و تفرج نصیب خواهد شد در کفه سبک ترازو قرار گرفته و مشکلات و ناراحتیها در کفه سنگینتر و لذا تکرار سفر برای این عده از افراد غیر بهرهمند حاصل نخواهد شد.
ارسال نظر