هادی پژوهش
استانداری خراسان و نیابت آستان قدس رضوی
سیدصادق امیرعزیزی فرزند سیدعزیزالله در سال ۱۲۸۳ خورشیدی در تهران به‌دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه (بخشی از تحصیلات متوسطه را در مدرسه تربیت به اتمام رسانید) وارد دانشکده افسری شد.
او در اول مهرماه 1302 با مدرک سال چهارم متوسطه وارد ارتش شد و در سال 1304 با درجه ستوان دومی وارد قشون رضاشاه شد و اولین سمت وی آجودانی هنگ مستقل گیلان بود. در سال 1319 به درجه سرهنگی نائل آمد و در حین خدمت در ارتش به تحصیل در دانشگاه جنگ پرداخت و در آنجا دوره فرماندهی و ستاد را طی کرد. پس از شهریور 1320 هنگامی که بسیاری از امراء ارتش رضاشاه بازنشسته شدند و زمینه مساعدی برای افسران جوان فراهم شد، سرهنگ امیرعزیزی به فرماندهی تیپ زابل و سپس لشکر کرمان برگزیده شد و وضعیت لشکر را به‌صورت شایسته‌ای ساماندهی نمود. دو سال بعد به فرماندهی رضائیه منصوب شد. در سال 1325 به تهران احضار و به معاونت دانشکده افسری انتخاب شد. وی در اول مهرماه 1326 درحالی که فرماندهی لشکر فارس را برعهده داشت، به درجه سرلشکری رسید. سپهبد امیرعزیزی در اسفند 1339 در کابینه شریف امامی به سمت وزارت کشور منصوب شد و در سال 1340 تا 1341 نیز در کابینه علی امینی در همین سمت مشغول خدمت بود. وی در کابینه اسدالله علم که در تاریخ 30 تیر 1341 به شاه معرفی شد، مجددا عهده‌دار پست وزارت کشور شد و تا 18 اسفند سال 1342 در این سمت باقی ماند. امیرعزیزی در 29 اردیبهشت 1342 به سمت استاندار خراسان انتخاب شد و سپس نیابت تولیت آستان قدس رضوی را نیز عهده‌دار گردید و تا مهرماه 1344 در این سمت خدمت می‌کرد. وی در سال 1344 که بیماری شبه وبا شیوع پیدا کرد با تأمین اعتبار لازم، اقدام به پوشش روی سراسر نهر آب خیابان کرد که با این اقدام، خدمت مهمی به سلامت و حفظ بهداشت مردم و زوّار مشهد به عمل آورد.

از دیگر کارهای امیر عزیزی در زمان تولیت، توسعه حرم مطهر حضرت رضا (ع) پس از مطالعه بود. وی در سوم تیر 1344 به ریاست کمیته همکاری بین‌المللی در استان خراسان انتخاب شد که این جریان در راستای اصلاحات ارضی بود. امیرعزیزی در نیمه اول سال 1357 به تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد و به مشهد رفت. اما از آنجایی که ادامه کار را مناسب ندید در 14 دی‌ماه استعفا داد و به تهران بازگشت و در دولت ازهاری به عنوان وزیر کشور انتخاب شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی کشور را ترک کرد و به اروپا رفت و در پاریس اقامت گزید تا اینکه در سال 1371 در پاریس دار فانی را وداع گفت و طبق وصیتش جنازه او را به تهران آوردند و در بهشت زهرا به خاک سپردند. سپهبد سیدصادق امیرعزیزی مردی متدیّن، درستکار و وطن‌خواه بود، به اصول مذهبی سخت پایبندی داشت، نه تنها واجبات خود را انجام می‌داد، بلکه در مستحبات نیز کوشا بود. از مال دنیا طرفی نبسته بود و در حد توانایی هم به مستمندان مساعدت می‌کرد.

پیشینه فعالیت‌های سیدصادق امیرعزیزی:
ــ معاون هنگ در لشکر ۷
ــ رئیس ستاد لشکر 15 اردبیل
ــ فرمانده هنگ پیاده لشکر جنوب
ــ فرمانده تیپ زابل
ــ متصدی فرماندهی لشکر کرمان
ــ معاون دانشکده افسری
ــ فرمانده لشکر خرم‌آباد
ــ فرمانده لشکر 4 رضائیه
ــ فرمانده لشکرهای فارس، تبریز و فرمانده سپاه جنوب
ــ رئیس اداره بازرسی ارتش 4
ــ رئیس دادگاه تجدید نظر محاکمه سپهبد قره‌نی (۱۳۳۶)
ــ انتصاب به فرماندهی ژاندارمری کل کشور با درجه سرلشکری در سال 1337
ــ وزیر کشور در کابینه دکتر علی امینی در سال ۱۳۳۹
ــ وزیر داخله کابینه اسدالله علم از سال 1341 تا 1342
ــ استاندار خراسان از سال ۱۳۴۲ الی ۱۳۴۴ و از ۲۱ آبان‌ماه تا دی‌ماه ۱۳۵۷
ــ وزیر کشور دولت ارتشبد ازهاری

نشان و مدال:
ــ نشان (اسپانیا) ORden del merito civiL‎ در 22/ 1/ 1341 در سمت وزیر کشور