گزارش کمیته اطلاعاتی سنا درخصوص شکنجه‌های سازمان سیا بحث‌های فراوانی را در داخل آمریکا و در میان محافل مختلف به دنبال داشته است. «مایکل هایدن»، مدیر سابق سیا، یکی از چهره‌هایی است که نام او بر سر زبان افتاده است. «دیانا فینشتاین»، رئیس کمیته مزبور، مایکل هایدن را متهم کرده که در برابر کنگره، صداقت به خرج نداده است. در این مصاحبه، مایکل هرش خبرنگار ارشد آمریکایی به گفت‌و‌گو با هایدن نشسته است. البته پاسخ‌های هایدن گاهی بی‌ربط به نظر می‌رسد و این بی‌ربط بودن هم به گفته هرش به این دلیل است که او از این واقعه عصبانی است.
این گزارش به شکلی تقریبا تکان‌دهنده نتیجه می‌گیرد که رئیس‌جمهور جورج بوش و دیگر مقام‌های ارشد- از جمله دونالد رامسفلد وزیر دفاع و کالین پاول وزیر امور خارجه- از بسیاری از جزئیات برنامه‌های بازجویی برای یک دوره طولانی آگاه نبودند. بر اساس سوابق سیا، این گزارش نتیجه می‌گیرد که هیچ‌یک از مسوولان سیا از جمله مدیرانی مانند «جورج تنت» و «پورتر گاس» گزارشی به رئیس‌جمهور درمورد تکنیک‌های بازجویی پیشرفته خاص قبل از آوریل ۲۰۰۶ ندادند. درست است؟
درست نیست. رئیس‌جمهور شخصا شکنجه ابو زبیده [در سال 2002] را با آب تایید کرد. این در کتاب او هست. آنچه اتفاق افتاد این است که کاخ سفید حاضر به ارائه اسناد خود به آنها [کمیته اطلاعاتی سنا] بر اساس تفکیک قوا و امتیاز اجرایی نبود. این در گزارش آنها نیست؛ اما همه آن ثابت می‌کند که گفت‌و‌گویی در کاخ سفید جریان داشت. آنچه می‌توانم بگویم این است که رئیس‌جمهور هرگز نمی‌دانست که آن سایت‌ها و مراکز «سیاه» کجا بودند. این تنها حقیقتی است که می‌دانم او از آن آگاه نبود.
این گزارش مستقیما صداقت شما را به چالش می‌کشد و بارها اعلام می‌کند که شهادت شما درمورد جزئیات برنامه- برای مثال، درمورد اینکه آیا بازجویی‌ها را می‌توان در هر زمان توسط آن عامل سیا که خواستار توقف آن بود متوقف ساخت- «سازگار با سابقه یا پیشینه سیا نیست». آیا این به این معناست که شما حقیقت را نمی‌گفتید؟
هرگز به کمیته دروغ نگفته‌ام. من دروغ نمی‌گویم.
آیا این بدین معنی است که شما، همراه با برخی مقام‌های دیگر در سطوح ارشد، در مورد آنچه در واقع در جریان بود گمراه شدید؟
شهادت من مطابق است با آنچه به من گفته می‌شد و آنچه در پرونده سیا می‌خواندم. من گفتم آنچه آژانس به من گفته اما من ارزش اسمی آن را نمی‌پذیرفتم. من براساس تحقیقات خودم آنچه را درست می‌دانستم انجام دادم اما من فرصت 10 روزه‌ای داشتم که این مساله [درخواست کمیته برای اطلاعات] را بررسی کنم. من تقریبا حدود 30 ساعت در ویرجینیا بودم و قبل از ارائه شهادت، فقط حدود سه ساعت آن برنامه را مطالعه کردم. تلاش داشتم برنامه‌ای را شرح دهم که مسوولیتی در آن نداشتم. نکاتی که علیه شهادت من ساخته و پرداخته شده در بسیاری موارد به نظر می‌رسد که خوانشی گزینشی از حوادثی حاشیه‌ای بوده که برای اثبات نکاتی طراحی شده که من تلاش داشتم تا مفاد کلی آن را شرح دهم. فکر می‌کنم نتیجه‌گیری آنها به شکلی تحلیلی «تهاجمی» و در ادبیات و نتیجه‌گیری بسیار ساده و خیابانی بود. آژانس هم با پاسخ نسبتا تند خود دست به مقابله به مثل زد.
ناراحت به نظر می‌رسید.
بله، در مورد آن حساس هستم. همه چیز قبل از حضور من در آنجا [سیا] اتفاق افتاد و من تنها کسی بودم که او [فینشتاین] وی را در راهروی سنا محکوم کرد. خدای من! چطور این‌‌گونه می‌شود؟ من یک احمق به تمام معنا هستم که به آنجا می‌رود و سعی دارد تا در مورد این برنامه به صورت مفصل به آنها اطلاع دهد. نام من مثل جورج تنت دو بار برده شد اما جورج و پورتر گاس 97 زندانی در زمان تصدی‌شان داشتند در حالی که من دو زندانی داشتم.
آیا نکته‌ای هست که فکر کنید گزارش در آن مورد راست می‌گفت؟
همه ما واقعا ناراحتیم چون می‌توانستیم بررسی منصفانه و متوازنی از آنچه که انجام دادیم داشته باشیم... آنچه کمیته انجام داد همان چیزی بود که من خارج از چارچوب گفتم. آنها اظهاراتی را گفتند که من در روزهای آخر این برنامه گفته بودم. این گزارش سوءبرداشتی است از آنچه گفتم.
یکی از حیرت آور‌ترین نتایج این است که بازجویی از بازداشت‌شدگان سیا وحشیانه بود و به مراتب بدتر از آن چیزی بود که سیا به سیاست‌گذاران و دیگران ارائه داد.
این درست نیست. اجازه دهید به شما نکته‌ای را بگویم. «جان دورهام»، دادستان ویژه مستقل، طی یک دوره سه ساله تمام تعاملات شناخته شده سیا با تمام زندانیان سیا را بررسی کرد. در پایان، دولت اوباما از هرگونه پیگرد قانونی سر باز زد. [در سال 2012، وزارت دادگستری اعلام کرد تحقیقاتش در مورد دو بازجویی از 101 مورد بازجوییِ منجر به مرگی که دورهام به آن رسیده بود مشکوک است؛ یعنی پرونده دو زندانی به نام‌های «گل رحمان» از افغانستان و «منادی الجمادی» از عراق بدون هیچ اتهامی بسته می‌شود]. پس اگر A درست است چگونه می‌شود B هم درست باشد؟ اگر سیا به طور معمول کارهایی را انجام می‌داد که مجاز به انجام آن نبود، پس چرا هیچ پیگیری‌ صورت نگرفت؟ من نسخه‌هایی از گزارش DOJ (وزارت دادگستری) دارم که آنها امروز دارند از آن استفاده می‌کنند. نمی‌توان دو ادعای متضاد داشت. نمی‌توانید تمام این شواهد مستند احتمالی را که می‌گوید آژانس با این زندانیان بدرفتاری کرد داشته باشید و از سوی دیگر باراک اوباما و اریک هولدر وزیر دادگستری بگویند خیر چنین نیست.
این گزارش می‌گوید حتی بازرس کل سازمان سیا هم کاملا از آن برنامه‌ها اطلاع نداشت؛ در واقع، سازمان سیا مانع نظارت توسط بازرس کل شده بود.
بازرس کل هرگز این را به من نگفت. بازرس کل هرگز آن را به کنگره گزارش نداد. ببین، من به آدم‌های زیردست خودم اعتماد دارم. اگر آنها به شما دروغ بگویند، از شر آنها خودتان را خلاص می‌کنید. اما هرگز احساس نکردم که در مورد خطوط مهم این برنامه دارم گمراه می‌شوم. این گزارشی از سوی دو حزب است و شما می‌توانید از گزارش اقلیت کمیته این را ببینید.
این گزارش نشان می‌دهد شما آنچه در توضیحات خود به کنگره گفتید را تحریف کرده‌اید و در جلسه دیدار با سفرای خارجی در ایالات متحده در سال ۲۰۰۶ گفتید که به هر عضو کنگره «توضیحات کاملی داده شد.»
منظورم این است که آنچه آنها انجام می‌دهند همانا تلاش برای نمره دادن به سخنرانی‌های عمومی من است؟ یعنی چه؟ از من می‌خواهید بروم و به سخنرانی‌های ران وایدن نمره دهم؟
باور ندارید که در معرض یک خطر قانونی هستید؟
نه، اصلا. کار خطایی انجام ندادم. چطور می‌توانم در معرض خطر قانونی باشم؟