یارانه ۵۰ میلیارد تومانی تولید، شبیه یک شوخی است
یارانه اعلامی دولت به بخش تولید اگر همان رقم ۲۰۰ میلیارد تومان ابتدای سال بود، باز هم مشکلی از بخش صنعت حل نمی‌کرد زیرا مشکلات این بخش به چند شاخه تقسیم می‌شود و نقدینگی تنها یکی از آن‌هاست و معضل اصلی، رکود حاکم بر بازار است. پیشنهاد ما این است که دولت مبلغ ۵۰ میلیارد تومان اعلام شده به عنوان یارانه تولید را در حوزه‌ای دیگر هزینه کند زیرا این مقدار دردی از این بخش دوا نمی‌کند.
از طرفی مشکل معیوب‌بودن شبکه توزیع را در یارانه بخش تولید داریم؛ وقتی مبلغ یارانه کم می‌شود تعداد واحدها نیز معدود می‌شود و به‌طور حتم این مبلغ به صنایع پایتخت‌نشین و کسانی که به دولت نزدیک‌ترند، می‌رسد بنابراین پرداخت این پول کم با عنوان یارانه تولید، علاوه بر اینکه به ایجاد لابی و ترویج فساد منجر می‌شود، مشکلی را هم از دوش صنعت برنمی‌دارد.
از طرفی مشکل معیوب‌بودن شبکه توزیع را در یارانه بخش تولید داریم؛ وقتی مبلغ یارانه کم می‌شود تعداد واحدها نیز معدود می‌شود و به‌طور حتم این مبلغ به صنایع پایتخت‌نشین و کسانی که به دولت نزدیک‌ترند، می‌رسد بنابراین پرداخت این پول کم با عنوان یارانه تولید، علاوه بر اینکه به ایجاد لابی و ترویج فساد منجر می‌شود، مشکلی را هم از دوش صنعت برنمی‌دارد.
یارانه اعلامی دولت به بخش تولید اگر همان رقم 200 میلیارد تومان ابتدای سال بود، باز هم مشکلی از بخش صنعت حل نمی‌کرد زیرا مشکلات این بخش به چند شاخه تقسیم می‌شود و نقدینگی تنها یکی از آن‌هاست و معضل اصلی، رکود حاکم بر بازار است. پیشنهاد ما این است که دولت مبلغ 50 میلیارد تومان اعلام شده به عنوان یارانه تولید را در حوزه‌ای دیگر هزینه کند زیرا این مقدار دردی از این بخش دوا نمی‌کند.
از طرفی مشکل معیوب‌بودن شبکه توزیع را در یارانه بخش تولید داریم؛ وقتی مبلغ یارانه کم می‌شود تعداد واحدها نیز معدود می‌شود و به‌طور حتم این مبلغ به صنایع پایتخت‌نشین و کسانی که به دولت نزدیک‌ترند، می‌رسد بنابراین پرداخت این پول کم با عنوان یارانه تولید، علاوه بر اینکه به ایجاد لابی و ترویج فساد منجر می‌شود، مشکلی را هم از دوش صنعت برنمی‌دارد. به همین دلیل معتقدم این موضوع حرکتی تبلیغاتی در آستانه انتخابات است و به هیچ عنوان آن را حرکتی معقول برای تولید و صنعت نمی‌دانم.یارانه 50 میلیارد تومانی تولید برای ما صنعت‌گران بیشتر به شوخی شب یلدا شباهت دارد و کسی که الفبای تولید و رکود را بلد است، می‌داند که این مبلغ به هیچ‌وجه به واحدهای تولیدی نیازمند واقعی نمی‌رسد و مشکلی را حل نخواهد کرد. دولت به جای پرداخت این مبلغ بهتر است از فعالیت نهادهای درآمدزایی که به جان صنعت افتاده‌اند و توان بی‌رمق آن را گرفته‌اند، جلوگیری کند؛ ادارات دارایی اخذ مالیات را به گونه‌ای در راس کار خود قرار داده‌اند که گویی ایران در اوج رونق و شکوفایی اقتصادی است و بانک‌ها چنان برای دریافت مطالبات خود به صنایع فشار می‌آورند که انگار پول‌هایمان در حساب‌ها مانده و از پرداخت امتناع می‌کنیم و تامین اجتماعی چنان موشکافانه نظارت کرده و به دنبال سهم‌خواهی است که گویی ما شرکت‌هایی خارجی هستیم و اگر آن پول را دریافت نکنند، ارز از کشور خارج شده است!
به نظر من راهکار اصلی برای حمایت دولت از بخش تولید این است که وصول هزینه‌های جاری دولت و حقوق 13 میلیون کارمند آن از منابع دیگری تامین شود نه اینکه برای پرداخت هزینه‌های خود، برای سازمان مالیاتی سقفی در گرفتن مالیات از مودیان بی‌رمق تعیین کند. استان خراسان رضوی سال گذشته مقام نخست دریافت مالیات از مودیان را داشته و امسال مسئولان هدف را بالاتر برده‌اند. مشکل ما این است که داروغه‌های وصول هزینه‌های جاری دولت، دست از سرمان برنمی‌دارند، حال تولید خوب نیست و آنها باید ما را درک کنند. ما گله‌مندیم چون حرکت‌های دولت را در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، تبلیغاتی می‌دانیم تا حرکتی عمیق و متفکرانه. من به عنوان صنعت‌گری که به دولت تدبیر و امید رای دادم توقعم این بود که طرح‌هایش را در سطح کلان و نه تنها برای یک صنعت ببیند زیرا خودروسازان تنها یک تکه از پازل تصویر و منظره نامیمون صنعت کشورند و هیچ تدبیری برای مابقی بخش‌ها صورت نگرفته است.
طرح شش ماهه دولت برای حمایت از تولید بیشتر شبیه مسکّن است و وقتی زمان شش ماهه برای این طرح اعلام شد، همه فهمیدیم نتایج کلانی نخواهد داشت. دولت باید به این موضوع توجه کند که اقتصاد ایران از بی‌تدبیری و انبوه مسکّن‌ها رنج می‌برد، ما از مسئولان می‌خواهیم که به ما مسکّن ندهند و ما را نقطه‌ای نبینند زیرا حل کردن مشکل دست، مشکل قلب را برطرف نمی‌کند اما می‌تواند به عنوان رزومه و آمار در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها استفاده شود.ما از دولت می‌خواهیم که با صنعت‌گران صادق باشد، امروز حرکت‌هایی در آستانه انتخابات مجلس می‌بینیم که بسیار مشابه دوره هشت ساله گذشته است، توقع ما این است که رفتارها مبتنی بر شناخت عمق آسیب‌ها باشد و تدابیر لازم متناسب با آن اتخاذ شود.
از طرفی مشکل معیوب‌بودن شبکه توزیع را در یارانه بخش تولید داریم؛ وقتی مبلغ یارانه کم می‌شود تعداد واحدها نیز معدود می‌شود و به‌طور حتم این مبلغ به صنایع پایتخت‌نشین و کسانی که به دولت نزدیک‌ترند، می‌رسد بنابراین پرداخت این پول کم با عنوان یارانه تولید، علاوه بر اینکه به ایجاد لابی و ترویج فساد منجر می‌شود، مشکلی را هم از دوش صنعت برنمی‌دارد. به همین دلیل معتقدم این موضوع حرکتی تبلیغاتی در آستانه انتخابات است و به هیچ عنوان آن را حرکتی معقول برای تولید و صنعت نمی‌دانم.یارانه 50 میلیارد تومانی تولید برای ما صنعت‌گران بیشتر به شوخی شب یلدا شباهت دارد و کسی که الفبای تولید و رکود را بلد است، می‌داند که این مبلغ به هیچ‌وجه به واحدهای تولیدی نیازمند واقعی نمی‌رسد و مشکلی را حل نخواهد کرد. دولت به جای پرداخت این مبلغ بهتر است از فعالیت نهادهای درآمدزایی که به جان صنعت افتاده‌اند و توان بی‌رمق آن را گرفته‌اند، جلوگیری کند؛ ادارات دارایی اخذ مالیات را به گونه‌ای در راس کار خود قرار داده‌اند که گویی ایران در اوج رونق و شکوفایی اقتصادی است و بانک‌ها چنان برای دریافت مطالبات خود به صنایع فشار می‌آورند که انگار پول‌هایمان در حساب‌ها مانده و از پرداخت امتناع می‌کنیم و تامین اجتماعی چنان موشکافانه نظارت کرده و به دنبال سهم‌خواهی است که گویی ما شرکت‌هایی خارجی هستیم و اگر آن پول را دریافت نکنند، ارز از کشور خارج شده است!
به نظر من راهکار اصلی برای حمایت دولت از بخش تولید این است که وصول هزینه‌های جاری دولت و حقوق 13 میلیون کارمند آن از منابع دیگری تامین شود نه اینکه برای پرداخت هزینه‌های خود، برای سازمان مالیاتی سقفی در گرفتن مالیات از مودیان بی‌رمق تعیین کند. استان خراسان رضوی سال گذشته مقام نخست دریافت مالیات از مودیان را داشته و امسال مسئولان هدف را بالاتر برده‌اند. مشکل ما این است که داروغه‌های وصول هزینه‌های جاری دولت، دست از سرمان برنمی‌دارند، حال تولید خوب نیست و آنها باید ما را درک کنند. ما گله‌مندیم چون حرکت‌های دولت را در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، تبلیغاتی می‌دانیم تا حرکتی عمیق و متفکرانه. من به عنوان صنعت‌گری که به دولت تدبیر و امید رای دادم توقعم این بود که طرح‌هایش را در سطح کلان و نه تنها برای یک صنعت ببیند زیرا خودروسازان تنها یک تکه از پازل تصویر و منظره نامیمون صنعت کشورند و هیچ تدبیری برای مابقی بخش‌ها صورت نگرفته است.
طرح شش ماهه دولت برای حمایت از تولید بیشتر شبیه مسکّن است و وقتی زمان شش ماهه برای این طرح اعلام شد، همه فهمیدیم نتایج کلانی نخواهد داشت. دولت باید به این موضوع توجه کند که اقتصاد ایران از بی‌تدبیری و انبوه مسکّن‌ها رنج می‌برد، ما از مسئولان می‌خواهیم که به ما مسکّن ندهند و ما را نقطه‌ای نبینند زیرا حل کردن مشکل دست، مشکل قلب را برطرف نمی‌کند اما می‌تواند به عنوان رزومه و آمار در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها استفاده شود.ما از دولت می‌خواهیم که با صنعت‌گران صادق باشد، امروز حرکت‌هایی در آستانه انتخابات مجلس می‌بینیم که بسیار مشابه دوره هشت ساله گذشته است، توقع ما این است که رفتارها مبتنی بر شناخت عمق آسیب‌ها باشد و تدابیر لازم متناسب با آن اتخاذ شود.
علیرضا نبی
عضو مشاوران ارشد مجمع تشخیص مصلحت نظام و مدیر گروه کارخانجات زیتون آرشیا
ارسال نظر