دغدغه‌های شروع مدرسه
به گزارش سلامت نیوز، اصولا هر نوع تغییر و موقعیت جدید و ناشناخته اضطراب‌آور و گاهی ترس‌آور است. ورود به مدرسه یکی از این موارد است. خوشبختانه اکثر افراد سالم به سرعت با موقعیت جدید خوگرفته و اضطراب آنها برطرف می‌شود.
اما بعضی از افراد به دلیل خجالتی و کم رو بودن، افسردگی و وسواس قدرت تطابق و پذیرش کافی نداشته و اضطراب و ترس آنها برای مدت طولانی باقی می‌ماند. بیشتر کودکان مشکل و ناراحتی خود را از طریق امتناع و اجتناب از مدرسه رفتن ابراز می‌کنند و بسیاری دیگر از کودکان به سر درد، اختلالات گوارشی، اختلال اشتها و کابوس‌های شبانه دچار می‌شوند. متاسفانه در صورت عدم برخورد صحیح این مشکل غالبا ماندگار خواهد بود و با عوارضی همچون افت تحصیلی، اختلال رفتاری و حتی افسردگی و اضطراب یا هراس اجتماعی همراه خواهد بود. در رابطه با امتناع و خودداری کودکان از رفتن به مدرسه یا به سختی رفتن به مدرسه چند علت یا اختلال را می‌توان نام برد:
اضطراب یا هراس از مدرسه، اضطراب جدایی، تنش پس از فاجعه، اختلال وحشت‌زدگی، هراس‌های ساده، اختلال رفتاری، عدم وجود امنیت در مدرسه.
آماده‌سازی کودک برای مدرسه
ورود به یک محیط جدید وارتباط با افراد ناآشنا و تغییر برنامه روزانه برای هر فردی اضطراب‌آور و تنش‌زا است و این مساله در کودکان کم‌رو، کلاس اولی و جابه‌جایی مدرسه شایع تر است. برای به حداقل رساندن تنش و آماده کردن کودک برای ورود به مدرسه توجه به برخی نکات می‌تواند کمک‌کننده باشد.
توجه به سن کودک
سن و مرحله تکاملی کودک و دغدغه‌های فکری مخصوص آن سن را در نظر داشته باشید.
آشنا کردن کودک با محیط مدرسه
چند روز تا یکی دو هفته مانده به مدرسه و نه زودتر با هماهنگی قبلی کودک را به مدرسه ببرید. بسیار خوب خواهد بود که کودکی بزرگتر از او که به همان مدرسه می‌رود او را همراهی کند و تمام قسمت‌های مدرسه را به او نشان دهید که شامل کلاس او، دستشویی، بوفه، اتاق ناظم و مدیر مدرسه، کتابخانه و... می‌باشد.
اگر در مدرسه مراسم صبحگاهی داشته باشند بهتر است توضیحاتی مختصر در رابطه با نحوه اجرای آن داده شود. دیدار با مدرسه برای دو تا سه بار و گذراندن مدتی در آن در ایجاد آرامش و احساس تعلق به مدرسه در کودک بسیار مفید خواهد بود.
ملاقات با معلم
اگر امکان‌پذیر باشد چند روز قبل از شروع مدرسه به اتفاق فرزندتان سری به مدرسه زده و معلم او را ملاقات کنید و در حضور فرزند خود قواعد اصلی حاکم بر مدرسه و کلاس درس، محل دستشویی و محل نگهداری وسایل شخصی را بپرسید. اکثر معلمان در گفت و گو با کودکان صبورند و در پرسش از آنها منتظر می‌مانند تا یخ کودک آب شود و خودش پاسخگو باشد. شما فقط زمانی دخالت کنید و به جای او پاسخ سوالات را بدهید که مکث او بیش از حد طول بکشد و یا جواب را نداند.
تمرین در منزل
از چند روز قبل از شروع مدرسه با بازی‌های نمایشی و ایفای نقش معلم، شاگرد، همکلاسی و.. طریقه صحیح سوال کردن، اجازه گرفتن، معرفی خود، درخواست کمک و... را با او تمرین کنید.
باید چند روز قبل از شروع مدرسه، برنامه روزانه او بر اساس الگوی جدیدی که در مدرسه خواهد داشت شروع و تنظیم شود. (ساعت خواب، زمان، مدت تماشای تلویزیون و..).
گفت‌وگوهای مناسب روزانه پس از مدرسه
گفت‌وگوهای مناسب روزانه فرصت خوبی برای دست یابی به افکار و ذهن کودک و نیز تمرین بسیار خوبی برای کودک در ابراز خود است. مثلا می‌توانید از او بپرسید «امروز چی یاد گرفتی که قبلا نمی دونستی، با چند تا از همکلاسی هایت صحبت کردی؟ امروز زنگ تفریح چه کارهایی کردی» و از این قبیل.
اضطراب جدایی در رفتن به مدرسه
اگر اضطراب جدایی فقط یا عمدتا در زمان رفتن به مدرسه باشد، شما والدین با هماهنگی با معلمان می‌توانید مسائل زیر را در نظر گیرید:
باید مدرسه رفتن و تحصیل را به عنوان وظیفه و مسوولیت کودک در نظر بگیرید، هیچ‌گاه دوست نداشتن را به عنوان عذر و بهانه مدرسه نپذیرید.
برای رفتن به مدرسه کودک را از قبل آماده کنید.
روز خرید لوازم مدرسه را به یک روز خاص تبدیل کنید. اگر اضطراب جدایی از یکی از والدین شدیدتر باشد، والد دیگر کودک را به مدرسه ببرد.
چگونه ناتوانی یادگیری دانش‌آموز را تشخیص دهیم؟
ناتوانی یادگیری باعث مشکلات چشم‌گیر در یادگیری و کاربرد زبان و مهارت‌های گوش دادن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، استدلال یا ریاضی می‌شوند.
ناتوانی یادگیری به دلیل عوامل درونی پدید می‌آید نه عوامل بیرونی مثل محیط یا نظام آموزشی. در بیشتر تعاریف که درباره اختلال یادگیری وجود دارد، دانش‌آموزانی که به علت محرومیت اقتصادی، عقب‌ماندگی ذهنی یا آشفتگی هیجانی در یادگیری مشکل دارند، مستثنی هستند. افرادی که دچار ناتوانی یادگیری هستند ویژگی‌های جسمی بارز، رفتارها، علایم و الگوهای ژنتیکی مشخص یا دیگر نشانه‌های خاص ندارند. با وجود این،همه آنها یک ویژگی مشترک دارند، آنها مثل همکلاسی‌هایشان یا به خوبی آنها یاد نمی‌گیرند. با این حال دانش آموزان دارای ناتوانی‌های یادگیری مثل هم یاد نمی‌گیرند و شیوه یادگیری آنها متفاوت است.
بیشتر افراد دارای ناتوانی یادگیری، هوش متوسط یا بالاتر دارند، اما عملکرد تحصیلی آنها بسیار پایین تر از حد انتظار است. ناتوانی‌های یادگیری در تمام عمر ادامه می‌یابند اما در خردسالان و بزرگسالان کمتر مشهود است. افراد دارای ناتوانی یادگیری ممکن است در بزرگسالی شغل هایی را انتخاب کنند که بتوانند از عهده آنها برآیند. هریک از ویژگی‌های دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. برخی از دانش‌آموزان در محیط کلاس بی‌انگیزه هستند. مردان بیشتر از زنان احتمال دارد به ناتوانی‌های یادگیری مبتلا شوند.
ویژگی‌های تحصیلی خاص
این کودکان در مدرسه ویژگی‌های خاصی دارند که عبارتند از: احساس ترس به هنگام روبه‌رو شدن با تکالیف خواندنی، تنش بدنی که هنگام خواندن آشکار می‌شود، حذف برخی از کلمات، اضافه کردن کلمات، جانشین سازی کلمات، گم کردن خط به هنگام خواندن، ناتوانی در درک مطلب و مشکلات مربوط به روان خوانی
این ناتوانی‌ها می‌تواند در حیطه خواندن، نوشتن و ریاضیات ‌باشد
دانش آموزان دارای نا توانی یادگیری ممکن است در تلفظ صداهای زبانی مشکلات بیشتری داشته باشند. آنها ممکن است صدا‌ها را تکرار کنند، این دانش آموزان در زمینه دست خط، هجی کردن، دستور زبان و مهارت‌های انشا نویسی نیز مشکل دارند. این دانش‌آموزان پیشرفت اندکی در مهارت‌های تحصیلی دارند، در مطالعه کردن مشکل دارند و برای حل مساله مهارت کافی ندارند. دانش‌آموزان دارای ناتوانی‌های یادگیری ممکن است بیش فعال (داشتن فعالیت بدنی زیاد) یا کم فعال (کند وسنگین) باشند. حواس این دانش آموزان به آسانی پرت می‌شود، دامنه توجه محدودی دارند، نقایصی در حافظه دارند، تکانشی عمل می‌کنند و احتمال دارد هنجارها یا ارزش‌های پذیرفته را بشکنند.