The Spectator

«برباد رفته» بریتانیایی

مجله بریتانیایی اسپک‌تی‌تور در این هفته به سراغ موضوع برگزیت رفته است. در آستانه سالگرد رای به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا این مجله مصائب بریتانیا را بررسی کرده است. این مجله نوشت: در آستانه سالگرد برگزاری انتخابات بریتانیا برای ترک اتحادیه، ویل هوتون، رئیس کالج هرتفورد در آکسفورد چند کلمه‌ای در این زمینه بیان کرد: بریتانیا تبدیل به یک جامعه‌ای شده است که تمام جاه‌طلبی‌های خود را از طریق برگزیت دنبال می‌کند. ویل هوتون بر این باور است که بریتانیا برای این سالگرد باید سوگواری کند. او ادامه می‌دهد: چه موافق خروج باشید چه حامی بازگشت به اتحادیه اروپا باید این سوال را مطرح کنید که آیا جامعه دست به خودکشی زده است؟ در این چند وقت این موضوع مدام در همه‌جا تکرار شده است که بریتانیا به یک هرج و مرج بزرگ دچار شده است که نه آینده‌ای در پیش روی خود می‌بیند نه یک رهبری سامان‌یافته دارد.البته نباید انگشت خطا را روی عوامل خارجی گذاشت. این خود بریتانیایی‌ها بودند که این وضعیت را به‌وجود آوردند. این مجله ادامه می‌دهد: پس از برگزیت بریتانیا مدام دچار شوک شده است. شوک‌های سریع و غافلگیرکننده از جمله حملات تروریستی، نتیجه شگفت‌انگیز انتخابات و سقوط نسبی توری‌ها و فاجعه برج گرنفل. این موارد اما می‌توانند سرآغاز مصیبت‌های دیگری باشند که پس از برگزیت برای بریتانیا رخ خواهد داد. این فقط مصیبت توری‌ها نیست که باید با آن دست و پنجه نرم کنند، بلکه کل جامعه باید خود را برای رویارویی با مصیبت‌های برگزیت آماده کند. در این شرایط جامعه بریتانیا به سمت یک بیماری قدیمی اما آشنا در حال حرکت است: «افول‌گرایی». افول‌گرایی یک سندرم است. این امر ناشی از شکست‌های پیاپی است که در حوزه‌های اخلاقی، اقتصادی و سیاسی رخ می‌دهد. بریتانیا هر زمان که به رقابت با آلمان برخاسته است به این درد دچار شده و تاریخ آن را نشان داده است.

New York

پایان ریاست‌جمهوری ترامپ؟

ریاست‌جمهوری ترامپ چگونه به پایان خواهد رسید؟ این سوالی است که دو هفته‌نامه نیویورک مطرح کرده است. این مجله می‌نویسد: «ریچارد نیکسون در ماه ژوئیه سال ۱۹۷۳ با دفاع از کار خود مبنی بر شنود آن را عاقلانه خواند و گفت: در واترگیت نمانید و اجازه دهید به کار خود ادامه دهیم». تا آن زمان دست‌کم پای ۵ نفر به دلیل سرقت اطلاعات در کمیته ملی دموکراتیک مجموعه واترگیت به میان کشیده شده بود. این زمانی بود که حداقل ۹ ماه از گزارش باب‌وود و کارل برنستاین در واشنگتن پست گذشته بود و آنها خبر از یک جاسوسی و خرابکاری عظیم دادند که توسط مردان رئیس‌جمهوری به‌وقوع پیوسته بود. در این زمان ۷۱ درصد مردم از سوءرفتارها ناراضی بودند و دو ماه متوالی نیز در سنا در مورد واترگیت و سوءرفتارهای ناشی از آن بحث و جدل شده بود. در این زمان نیکسون بسیار امیدوار بود که بتواند موضوع را عوض کند. اما در آن زمان هم دموکرات‌ها، هم جمهوری‌خواهان به دنبال رسیدن به یک نتیجه نهایی در باب این رسوایی بودند. البته افکار عمومی نیز به دنبال استیضاح رئیس‌جمهوری بود و از کنار موضوع آن‌گونه که نیکسون می‌خواست نگذشت. از زمان نیکسون به این سو، واترگیت‌های کوچک و بزرگ دیگری هم مطرح شده‌اند اما آنچنان که باید در تاریخ چندان ماندگار نشدند. اما داستان ترامپ در تاریخ ممکن است «گیت» دیگری را مطرح کند که سرنوشتی شبیه نیکسون را برای رئیس‌جمهوری فعلی آمریکا رقم بزند. البته به‌عکس دوران نیکسون که دموکرات‌ها در کنگره اکثریت را داشتند، این‌بار جمهوری‌خواهان هستند که در اکثریت قرار دارند. اما هم‌حزبی‌های دونالد ترامپ هم چندان دل خوشی از رئیس‌جمهوری ندارند و برای همین ممکن است سرنوشتی شبیه نیکسون برای وی رقم بخورد. افکار عمومی هم تا حدی آماده استیضاح دونالد ترامپ است و داستان تقریبا آن‌گونه پیش می‌رود که برای نیکسون پیش رفت.

Foreign Affairs

قدم‌های بعدی ترامپ

دوماهنامه فارن افرز نیز به موضوع ریاست‌جمهوری ترامپ پرداخته است. در حالی که نزدیک به 6 ماه از ریاست‌جمهوری ترامپ گذشته است مجلات و رسانه‌های آمریکایی به دنبال یک برآورد از عملکرد ترامپ و قدم‌های بعدی وی هستند. این مجله به قلم گیدئون رز در این باب می‌نویسد: در دوره مدیریت ترامپ تاکنون تنها چیزی که مشاهده نشده، سیاست خارجی است. البته او یک نظری در این زمینه داشته و آن هم اینکه یک فنس‌کشی خوب، همسایگان خوبی هم به بارمی‌آورد. اما آیا با دیوارکشی همه مشکلات حل می‌شود؟ بسیاری از چیزها در دنیا هستند که دیواری دور آنها نیست اما از اهمیت اساسی برخوردار هستند، از جمله اقتصاد جهانی و موسسات بین‌المللی. اینها بدون اینکه دیواری دور آنها باشد مانند یک شبکه با یکدیگر در ارتباط هستند. در اینجا باید از ریاست‌جمهوری سوالاتی پرسید که می‌تواند روزهای پیش روی ریاست‌جمهوری ترامپ را ترسیم کند: حالا با موسساتی از این دست چگونه رفتار خواهید کرد؟ با نهادهایی که در گستره جهانی فعالیت می‌کنند چگونه رفتار خواهید کرد؟ همگان می‌دانند که جهانی‌گرایی در عین حال که مضراتی دارد، دارای منافعی نیز هست. اما بستن درهای کشور به روی باقی دنیا راه‌حل نیست. این عملکرد دور از انتظار مردم است و مردم در نهایت پاسخ خواهند خواست. زیرا جهانی‌گرایی شامل جریان بی‌انتهای کالاها، خدمات، پول‌ و مردم است. وقتی بازیگری بد در این جریان قرار می‌گیرد نتایج فاجعه‌بار خواهد بود. این نتایج وحشتناک می‌تواند از وقفه‌هایی که در جریان حرکت کالاها ایجاد شده است ناشی شود. ایالات متحده در حال حاضر چوب لای چرخ اقتصاد جهانی و نظم بین‌المللی لیبرالیسم گذاشته که به‌طور نسبی نتایج فاجعه‌باری داشته است. در این میان تنها می‌توان امید داشت که ترامپ اداره غرایز خود را به دست گیرد و بیش از این فاجعه‌آفرینی نکند. البته ما در این عرصه جهانی انتخاب «دودویی» نداریم اما باید سعی کرد در سیاست حد اعتدال را برگزید.

The economist

مشکل آلمانی

اکونومیست در شماره اخیر خود مساله مازاد حساب جاری آلمان و تاثیر معکوس و بد آن بر اقتصاد جهانی را بررسی کرده ‌است. بر این اساس آلمان به نسبت سود زیاد اقتصادی، میزان کمی از آن را در سرمایه‌گذاری استفاده کرده ‌است. به اعتقاد این مجله این ذخیره می‌تواند در ایجاد بحران بعدی اقتصادی موثر باشد. از نظر اکونومیست اجلاس گروه ۲۰ نمایانگر جنگی بین دو سیستم اقتصادی است: آلمان که مدافع تجارت آزاد است و آمریکا که با مدیریت دونالد ترامپ به سیاست‌های حمایتگرایانه رفته است. ترامپ در راستای سیاست‌های مورد علاقه‌اش از پیمان‌های تجاری بین‌المللی از جمله پیمان ترانس‌پاسیفیک کناره‌گیری کرده و خواستار مذاکره مجدد شده است. همچنین وی در مورد پیمان نفتا نیز رویکردی مشابه دارد. به اعتقاد این مجله تهدید به جنگ تجاری از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ از ماه ژانویه آغاز شده است. این در حالی است که آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان در اجلاس گروه ۲۰ نماینده حامی تجارت آزاد خواهد بود. در این باره می‌توان به امضای تجاری ژاپن با اتحادیه اروپا اشاره کرد. مرکل با اشاره به این قرارداد بیش از پیش به باور خود یعنی تجارت آزاد صحه می‌گذارد. در این شرایط اما دکترین رئیس‌جمهوری آمریکا مبنی بر تعدیل تجارت، احمقانه و ناشی از بی‌سوادی اوست. او در این دکترین اعتقاد دارد که تعرفه‌ها باید دستکاری شوند اما این فکر احمقانه است زیرا بازی کردن در زمین تعرفه‌ها موجب می‌شود که رونق اقتصادی از بین برود. این در شرایطی است که ترامپ به یک حقیقت در این بازی پی برده و آن مازاد تجاری آلمان است که سال ۲۰۱۶ به رقم ۳۰۰ میلیارد دلار رسید. ترامپ در این زمینه به آلمان هشدار داده است. در زمینه مازاد تجاری آلمان پیشتاز است و پس از آن، چین با رقمی بالغ بر ۲۰۰ میلیارد دلار دوم است. ترامپ برای مبارزه با مازاد تجاری آلمان این کشور را به توقف صادرات خودرو به آمریکا تهدید کرده است، امری که به نظر می‌رسد بیشتر تهدید خودش باشد تا آلمان.

The week

درخت پول جادویی «می»

آیا ریاضت اقتصادی در بریتانیا رو به پایان است؟ این سوالی است که مجله ویک برای این هفته مطرح کرده است. در این هفته نخست‌وزیر انگلیس با تقاضاهای بی شماری از سوی هم حزبی‌های خود مواجه شده است که درخواست دارند تا کمی در سیاست‌های ریاضتی تعدیل ایجاد شود. همچنین یک سری از اعضای کابینه «می» مانند جرمی هانت، بوریس جانسون، جاستین گرینینگ و مایکل گوو از «می» خواسته‌اند تا یک درصد کسری حقوق کارکنان بخش دولتی لغو شود و 40 درصد از قانونگذاران بریتانیایی تهدید کرده‌اند اگر «می» نخست‌وزیر بریتانیا به خواسته آنها تن ندهد، علیه وی شورش خواهند کرد. همزمان دامین گرین، معاون نخست‌وزیر که خود در زمین نخست‌وزیری قرار دارد، گفت: نیاز است تا در مورد شهریه‌های دانشگاه از نو مباحثی صورت بگیرد.

فیلیپ هاموند، وزیر خزانه‌داری بریتانیا نیز اخیرا اعلام کرده است که مردم از سیاست‌های ریاضتی خسته و افسرده شده‌اند. او می‌گوید که اجرای 7 سال ریاضت اقتصادی واقعا مردم را ناراضی کرده است. او البته همزمان گفت که وی همچنان پایبند به وعده‌ای است که پیشتر اعلام کرده بود تا سال 2025 کسری بودجه را ریشه‌کن خواهد کرد. او در نظر دارد تا با افزایش مالیات‌ها دست به جبران کسری بودجه بزند نه اینکه استقراض کند. ترزا می‌ که در زمان انتخابات گفته بود که درخت پول جادویی در کار نیست حالا لحن خود را در باب این موضوع عوض کرده اما گفته است که به تعهدات خود پایبند است. این در حالی است که دیوید کامرون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا ترک کردن سیاست‌های ریاضتی را یک نوع خودخواهی خوانده بود که در صورت لغو سیاست‌های ریاضتی بریتانیا با شکنندگی بیشتری روبه‌رو خواهد شد. سردبیر مجله تایمز در این زمینه نوشته است که اجرای لغو سیاست‌های ریاضتی با خواست عمومی همراه بوده است. حقیقت آن است که بخش‌هایی مانند تامین اجتماعی در حال از بین رفتن هستند.

Newsweek

کودکان آدمکش

آیا داعش می‌تواند معصومیت کودکان را از آنها بگیرد و کودکان را با شست‌وشوی مغزی به آدمکش تبدیل کند؟ مجله نیوزویک در این زمینه می‌نویسد: داعش شاید در حال فروپاشی باشد اما خلافت خودخوانده هزاران کودک را شست‌وشوی مغزی داده است که می‌تواند تا سال‌های سال ما را وحشت‌زده کنند. پرسش اصلی این است: آیا آنها دوباره بازخواهند گشت. در واقع ما باید منتظر سازماندهی مجدد آنها در سال‌های آینده باشیم؟در این راستا می‌گویند که داعش به شدت روی روح و روان کودکان سرزمین‌های تحت اشغال خود کار کرده است. دانشمندان می‌گویند که ذهن مانند کامپیوتر نیست که اگر بارگذاری شد در صورت پشیمانی بتوانید آن را بدون دغدغه پاک کنید. در این مورد نیز باید گفت پاک کردن افکاری که در ذهن کودکان داعشی نقش بسته، کار سختی است. این مجله می‌نویسد: ما با کودکی به نام محمد برخورد کردیم که با عموی خود در یکی از شهرهای ترکیه به نام ریحانلی زندگی می‌کند. او اصلا از فیلم‌های وحشتناکی که پخش می‌شد ترسی به خود راه نمی‌داد و همین امر تعجب ما را در پی داشت. وقتی از او پرسیده می‌شود که چرا هیچ واکنشی به این همه خشونت جاری در این ویدئوها نشان نمی‌دهد، می‌گوید: مشکلی نیست، آنها کفار هستند و باید کشته شوند. در مقابل او می‌گوید که از دیدن این فیلم‌ها هیجان زده است. او می‌گوید زمانی که داعش خیابان‌های رقه را به تصرف خود درآورد، بسیار خوشحال بوده است. عموی او به نیوزویک می‌گوید که تمایل محمد و برادرانش به داعش او را به شدت می‌ترساند. عموی محمد می‌گوید که وی به سختی توانسته است که برادر خود (پدر محمد) را راضی کند تا از شهر رقه کوچ کنند.البته این تنها محمد نیست که به سمت داعش تمایل دارد. در این زمینه کودکان فراوانی وجود دارند که می‌توانند آینده‌ای ترسناک بسازند.