دنیای اقتصاد، گروه فرهنگ و هنر- مراسم چهلمین روز درگذشت استاد ابوالحسن نجفی، با عنوان «درسایه خورشید» با سخنرانی ضیاء موحد، امید طبیب‌زاده، سلمان ساکت و محمدجعفر یاحقی روز سه‌شنبه، 18 اسفندماه 94 در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران در این مراسم با انتقاد از چاپ شدن ارج‌نامه‌های متعدد اظهار کرد: ارج نامه ابوالحسن نجفی یک استثناء است و در آن حرف‌های بیهوده مانند سایر ارج‌نامه‌ها دیده نمی‌شود.

ضیاء موحد درباره انتشارات نیل گفت: تطبیق دادن نسخه ترجمه شده با اصل اثر در ایران سابقه نداشت و این کار را اولین بار نجفی انجام داده است، اینکه گفته می‌شود فرانکلین اولین بار ویراستاری را به‌وجود آورد سخنی نادرست است، نجفی برای اولین بار در انتشارات نیل این کار را انجام داد و حتی کارهای بزرگانی را نیز به‌دلیل ترجمه‌های بدی که انجام داده بودند، رد می‌کرد. عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران اظهار کرد: نجفی در پاسخ به فردی که از او پرسیده است چرا آثار فلسفی سارتر را ترجمه نمی‌کنید، جواب داده این کار در حد من نیست. من این شجاعت اخلاقی را می‌پسندم؛ در حال حاضر افرادی وجود دارند که کتاب‌هایی را که ترجمه می‌کنند، اصلا متوجه نمی‌شوند.

دقت و ظرافت ویژگی کار نجفی بود

استادیار گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی و رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد نیز در این مراسم گفت: مقاله‌ها و کتاب‌هایی که استاد ابوالحسن نجفی برای ترجمه انتخاب می‌کرد، در جریان رشد ادبیات معاصر ایران بسیار تاثیرگذار بوده است.سلمان ساکت ادامه داد: نجفی کار مترجم را به دقت با متن اصلی تطبیق می‌داد، حتی اگر مترجم کسی چون محمد قاضی بود؛ بی‌تردید فعالیت او در انتشارات نیل سهم بسزایی در شناساندن ادبیات جهان به ایرانیان داشته است.عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد گفت: هدف نجفی از پرداختن به ویراستاری اعتلای اثر بوده است، او نمی‌خواست نقاط ضعف را بیابد و اشتباهات نویسنده و یا مترجم را به رخ او بکشد برعکس می‌خواست نقاط قدرت را برجسته کند و آن‌ها را به تمامی اثر تسری دهد. نجفی به گونه‌ای کار دیگران را ویرایش می‌کرد و آنچنان دقت و ظرافت صرف کار می‌کرد که گویی اثر خود را ویرایش می‌کند، پاکیزگی کار و به کمال بودن اثر برایش مهم بود و در این راستا بدون کوچکترین منت و چشمداشتی فعالیت می‌کرد. ساکت افزود: هنگامی که نجفی به عنوان استاد به کلاس دانشگاه‌ها وارد شد وظایف انسانی خود را فراموش نکرد و حقیقت را فدای مصلحت ننمود. او هنگامی که دید یکی از همکارانش را به دلیل واهی از دانشگاه اخراج کرده‌اند سکوت اختیار نکرد و با صدای بلند فریاد اعتراض برآورد و وقتی که دید فضای دانشگاه به جای علم‌اندوزی و دانش گستری سرشار از تملق و ریا و چاپلوسی شده عطای آن را به لقایش بخشید.

«غلط ننویسیم» دستور زبان نیست

عضو هیات علمی گروه زبان‌شناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان نیز که دیگر سخنران این مراسم بود، گفت: کتاب «غلط ننویسیم» به یکدست کردن نثر رسمی و معاصر فارسی کمک می‌کند.امید طبیب‌زاده اظهار کرد: وجود کتاب‌هایی همچون غلط ننویسیم به هر چه یک‌دست و معیارتر کردن نثر رسمی و معاصر فارسی یاری می‌رساند و لازم است که این کتاب‌ها هر چند سال یک بار مورد تجدیدنظر قرار بگیرند و با تفصیل بیشتری منتشر شوند. وی گفت: غلط ننویسیم دستور زبان نیست و هدف آن نه توصیف زبان فارسی، بلکه تجویز شیوه صحیح یا معیار نگارش فارسی است؛ کتابی است که اهل قلم از آن استقبال کرده‌اند و مشابه آن در بسیاری از زبان‌های دنیا وجود دارد.

دکتر محمد جعفر یاحقی، عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی در ادامه این مراسم اظهار کرد: «غلط ننویسیم» مبدأ تاریخی برای مطالعات ادبی شده و به‌وجود آمدن این اثر در آن دوران یک ضرورت بوده است و مساوی با ارزش‌های ملی و کل ارزش‌های زبان فارسی است.عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: طبیعی است که یک انسان با یک کتاب معروف شود؛ اگر چه ممکن است اثرهای دیگری نیز داشته باشد بنابراین هویت ابوالحسن نجفی در غلط ننویسیم ظاهر شده است.