از صندلی کار خود دل بکنید
مترجم: مریم رضایی کارشناسان می‌گویند حداقل دو ساعت در روز باید ایستاده کار کنید و به تدریج این زمان را حتی به چهار ساعت برسانید. برای کارمندانی که در مورد اثرات مخرب زیاد نشستن بر سلامتی بسیار شنیده‌اند و به فکر کار کردن روی میزهای ایستاده یا تردمیل هستند، این پاسخ خوبی است. امروزه، یک کارمند دفتری به طور میانگین 10 ساعت در روز می‌نشیند که شامل کار با کامپیوتر، تلفن زدن و نوشتن طرح‌های پیشنهادی تا نهار خوردن و سپس ساعاتی که در خانه جلوی تلویزیون یا گشت‌زنی در گوشی و تبلت می‌گذرد، می‌شود.
محققان حوزه پزشکی، مدت‌ها هشدار داده‌اند که نشستن طولانی مدت بسیار خطرناک است و ریسک بیماری قلبی، دیابت، چاقی، سرطان و افسردگی و نیز مشکلات ماهیچه‌ای و مفصلی را به همراه دارد. حتی برخی فراتر رفته و گفته‌اند که صندلی‌های دفاتر کار از سیگار هم برای سلامتی شما بدترند. اما اکنون همین محققان پیشنهادهایی دارند که می‌گوید چه مدت باید بنشینیم و چه مدت باید بایستیم تا بتوانیم عادات کاری خود را به طرز چشمگیری تغییر دهیم. گاوین بردلی، مدیر گروه بین‌المللی Active Working می‌گوید «ما طبق عادت معمولا دیگران را دعوت به نشستن می‌کنیم: بنشینید لطفا... راحت هستید؟ اما اولین پیشنهاد ما در کسب‌وکار این است که دو ساعت از روز کاری خود را ننشینند.» در حالی که گروه Active Working استفاده از میزهای ایستاده را پیشنهاد می‌کند، اما برادلی می‌گوید فعالیت‌های دیگری هم وجود دارد که افراد می‌توانند دو ساعت در روز آنها را به صورت ایستاده انجام دهند. «می‌توانید تلفن‌هایتان را به صورت ایستاده جواب دهید، قدم بزنید، جلسات کوتاه را به صورت ایستاده برگزار کنید، به جای ایمیل زدن به همکارانتان بالای سر آنها بروید، به جای آسانسور از پله استفاده کنید و....»
خود برادلی از زمانی که درگیر چالش تغییر عادت‌های مردم در نشستن شده، روش کاری خود را نیز به طور کامل عوض کرده است. او میز هوشمندی دارد که به صورت نشسته و ایستاده با آن کار می‌کند و طوری برنامه‌ریزی شده که از طریق ارسال پیام به کامپیوترش در هر 20 تا 30 دقیقه به او می‌گوید که حالتش را عوض کند.
«باید حالت‌های مختلف را با هم ترکیب کنید. سوخت و ساز بدن بعد از ۳۰ دقیقه نشستن تا ۹۰ درصد کاهش می‌یابد. حرکت آنزیم‌هایی که چربی‌های بد را از رگ‌های شما به سوی ماهیچه‌ها - جایی که این چربی‌ها می‌توانند سوزانده شوند - هدایت ‌می‌کنند، کند می‌شود. ماهیچه‌ها تنبل می‌شوند و بعد از دو ساعت، چربی‌های خوب بدن ۲۰ درصد کاهش می‌یابند. تنها ۵ دقیقه ایستادن و قدم زدن دوباره همه چیز را به وضعیت نرمال برمی‌گرداند. این موضوع به قدری ساده است که تقریبا احمقانه به نظر می‌رسد.»
محققان به ارتباط بین عدم فعالیت و بالا رفتن احتمال بیماری و مرگ و میر پی برده‌اند. مطالعات اخیر با مقایسه کارمندانی که مدت‌های طولانی می‌نشینند در مقابل کسانی که ساعات کمتری کار نشسته انجام می‌دهند، به این نتیجه رسیده که گروه اول دو برابر بیشتر در معرض پیشرفت بیماری‌های قلبی و دیابت نوع 2 قرار دارند، 13 درصد بیشتر با ریسک ابتلا به سرطان مواجهند و 17 درصد احتمال مرگ‌شان بالاتر است. همزمان، با افزایش حجم کارهای دفتری، استفاده از اتوبوس و خودرو به جای پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری بیشتر شده و تفریحات انسانی هم بیشتر به تلویزیون، بازی‌های کامپیوتری و استفاده از گوشی‌های هوشمند محدود شده که همه اینها بی‌تحرکی مردم دنیا را بیشتر کرده است. سازمان بهداشت جهانی ارزیابی کرده که 95 درصد جمعیت بزرگسال دنیا بی‌تحرک شده‌اند و نمی‌توانند حداقل توصیه‌های بهداشتی را مبنی بر 30 دقیقه فعالیت فیزیکی ملایم برای پنج بار در هفته رعایت کنند.
نویسندگانی که رهنمودهای جدید ارائه می‌کنند می‌گویند قصد دارند اطلاعاتی بر اساس تحقیقاتی که انجام داده‌اند به مردم ارائه کنند و صرفا به ادعاهای مطرح شده از سوی تولیدکنندگان تردمیل و میزهای ایستاده که این روزها بسیار متداول شده‌اند، بسنده نکنند (در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد کارمندان در منطقه اسکاندیناوی به این گونه ابزارها دسترسی دارند.)جیمز لواین، کارشناس چاقی و نویسنده کتاب «برخیز»، اگرچه درگیر این رهنمودها نشده، اما آنها را برای شروع خوب می‌داند. او در کتابش دلیل اینکه برخی افراد زیاد می‌خورند، ورزش چندانی هم نمی‌کنند، اما هیچ وقت چاق نمی‌شوند را ایستادن، راه رفتن و گشت زدن در طول روز، به جای چند ساعت نشستن مداوم می‌داند. به گفته لواین، رهنمودها «نشان می‌دهند که ما اساسا نیاز داریم در مورد نحوه کار کردن‌مان تجدید نظر کنیم.» برخی مطالعات کوچک نشان می‌دهند وقتی افراد در طول یک روز کاری می‌ایستند یا در محیط قدم می‌زنند، علاوه بر سلامتی، بهره‌وری آنها نیز ۱۵ درصد بهبود می‌یابد. «فضای محیط‌های کار و مدارس ما واقعا ناسالم است و این به دلیل طراحی بد آنها است.»
برخی محققان دیگر می‌گویند، این موضوع صرفا ناشی از طراحی بد نیست و به فرهنگ کاری هم مرتبط است. شانون وارتمن، نمونه‌ خوبی در این زمینه ارائه می‌کند. وقتی او مجبور شد به همراه همسرش به شهر دیگری نقل مکان کند، شغلش را رها کرد و به عنوان یک مشاور آزادکار که به شرکت‌های طراح وب و سازمان‌های رسانه‌های اجتماعی مشاوره می‌داد، در خانه مشغول به کار شد. او می‌گوید «در دفتر کار فشار زیادی برای نشستن وجود دارد. این حس وجود دارد که اگر کسی ننشسته باشد، یعنی از زیر کار درمی‌رود، اما حالا هم که در خانه کار می‌کنم، این امکان را ندارم که از جایم برخیزم و با همکارانم صحبت کنم، جلسه برگزار کنم یا حتی رانندگی کنم.» این انعطاف در کار وارتمن وجود دارد که هر وقت بخواهد از جایش برخیزد و کاری انجام دهد. اما او بیش از حد درگیر کار می‌شود. محققان می‌گویند افرادی که دورکاری می‌کنند، بیشتر از محیط کار، در یک جا می‌نشینند.