زنگ خطر نبود ایمنی

نسیم علایی

عضو گروه پتروشیمی

چهارشنبه هفته گذشته، نقص فنی در برج پارازایلین واحد پتروشیمی بوعلی سینا موجب انتشار این ماده شد و این شروعی برای آتش‌سوزی بود که حدود ۶۰ ساعت به طول انجامید. پتروشیمی بوعلی در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر واقع شده است و خوراک نفتا و بنزین پیرولیز را می‌گیرد و از آنها مواد آروماتیک مانند پارازایلین و ارتوزایلین تولید می‌کند. پرتاب شعله‌های آتش از برج‌ تولیدی ۸۰۰۱ به مخزن ۲۰۰۱C که گنجایش ٢٥ هزار تن نفتا را داشت موجب تشدید آتش‌سوزی شد. برخلاف شایعات گوناگون، آتش بوعلی صبح شنبه خاموش شد و خوشبختانه بدون خسارت جانی اما با حدود ۶۰ میلیون یورو زیان مالی به پایان رسید. آتش پتروشیمی بوعلی از دو بعد قابل بررسی است؛ اول اینکه اظهارات مدیرعامل آن که دقیقا چند روز پیش از واقعه منتشر شد نشان می‌دهد که فرسوده بودن تاسیسات مهم‌ترین عامل این آتش‌سوزی بوده است.

محمدرضا صاحب نسق اعلام کرده بود که عمر این نوع مجموعه‌ها ۱۰ سال است، اما اکنون بیش از ١١ سال از عمر آنها می‌گذرد. از بعد دیگر باید گفت که با وجود همه تمهیدات، گاهی وقوع آتش‌سوزی لاجرم می‌شود، همانگونه که در سراسر دنیا گاهی شاهد آتش گرفتن تاسیسات نفتی هستیم، اما باید تمهیداتی اندیشید که در صورت آتش‌سوزی، ابعاد واقعه از آنچه رخ داد کوچکتر شود. این رویداد، زنگ خطر را در همه تاسیسات نفتی کشور که غالبا عمر بالایی دارند، به صدا درآورد. هرچند بوعلی تنها با خسارت مالی به پایان رسید، اما مسوولان و مدیران شرکت‌های نفتی و پتروپالایشی‌ها باید با درس عبرت از «حادثه بوعلی»، هرچه سریع‌تر در جهت بهبود استانداردهای ایمنی و نوسازی تجهیزات گام بردارند