حسین موسوی عضو گروه بین‌الملل افغانستان آیا به ساحل آرامش رسیده است؟ این مهم‌ترین پرسشی است که پس از توافق دو طرف درگیر در انتخابات این کشور مطرح شده است. جایی که یک طرف نماینده فارسی زبان‌ها یعنی عبدالله عبدالله قرار دارد و در طرف دیگر این رینگ، اشرف غنی احمدزی، نماینده پشتون‌ها. بازی «چه کسی باید رئیس‌جمهوری باشد» از فردای انتخابات کلید خورد و عبدالله اعتقاد داشت که دولت کرزای که خود پشتون است حامی هم‌ولایتی خود خواهد شد. در شمارش آرا اما همه‌چیز از برتری احمدزی حکایت داشت؛ اما یک هفته پس از شمارش آرا، عبدالله مدعی شد که تقلب شده است. چالشی که نزدیک به سه ماه طول کشید و حتی نماینده فارسی زبان‌ها تهدید کرد که خود راسا دولت تشکیل می‌دهد. این‌بار ایالات‌متحده سعی کرد مانع از پیشرفت درگیری‌ها بین دو طرف شود. ایالات‌متحده هم‌اینک با کابوسی به نام عراق روبه‌رو است که تولید اپیزودی دیگر با نسخه افغانی آن ممکن بود واشنگتن را با چالش بیشتری در منطقه روبه‌رو کند. از این رو کری به کابل سفر می‌کند و خواستار احترام به نتیجه شمارش می‌شود؛ اما همین درخواست مورد قبول واقع نمی‌شود و چندی بعد، در نهایت دو طرف قدرت را به‌طور مساوی بین خود تقسیم می‌کنند. در این سیستم قرار است که عبدالله عبدالله رئیس اجرایی باشد و احمدزی رئیس‌جمهور؛ اما اینکه تضادی بین دو طرف ایجاد خواهد شد یا نه، موضوعی است که بعد مشخص خواهد شد. در این سیستم قرار است عبدالله در دوسال، شرایط را برای تغییر نظام این کشور از جمهوری به پارلمانی آماده کند و در مقام نخست‌وزیری قرار بگیرد، اما برخی از کارشناسان معتقدند که این دو حتی برای شمارش آرا با هم همکاری خوبی نداشتند و نمی‌شود آینده مثبتی را برای دولت ائتلافی در نظر گرفت