چطور حافظه USB را جدا کنیم؟
اغلب ما می‌دانیم که قبل از جدا کردن فلش درایوهای USB باید آنها را Eject کرد. اگر موفق به غیر فعال کردن سیستم ایمنی فلش درایو خود نشوید، در بیشتر مواقع سیستم عامل هشداری ترسناک به شما می‌دهد. اما آیا واقعا اجرای این مرحله ضرورت دارد؟ اگر فلش، هارد اکسترنال یا دستگاه قابل حمل را Eject نکنیم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ابتدا لازم است به سه پروتکل متفاوتی که ممکن است حافظه فلش شما هنگام اتصال به کامپیوتر از آن بهره ببرد نگاهی بیندازیم. جالب است بدانید که از میان این پروتکل‌ها، دو پروتکل هیچ نیازی به جداسازی ایمن از درون سیستم عامل ندارند.
اغلب ما می‌دانیم که قبل از جدا کردن فلش درایوهای USB باید آنها را Eject کرد. اگر موفق به غیر فعال کردن سیستم ایمنی فلش درایو خود نشوید، در بیشتر مواقع سیستم عامل هشداری ترسناک به شما می‌دهد. اما آیا واقعا اجرای این مرحله ضرورت دارد؟ اگر فلش، هارد اکسترنال یا دستگاه قابل حمل را Eject نکنیم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ابتدا لازم است به سه پروتکل متفاوتی که ممکن است حافظه فلش شما هنگام اتصال به کامپیوتر از آن بهره ببرد نگاهی بیندازیم. جالب است بدانید که از میان این پروتکل‌ها، دو پروتکل هیچ نیازی به جداسازی ایمن از درون سیستم عامل ندارند.
پروتکل‌های مختلف
USB Mass Storage: این پروتکل روش اصلی اتصال یک حافظه فلش به کامپیوتر است. این پروتکل به سیستم اجازه می‌دهد حافظه را به‌عنوان یک درایو یا پارتیشن واقعی شناسایی کند. در این روش، حافظه فلش در سیستم عامل مک روی صفحه دسکتاپ ظاهر خواهد شد و در ویندوز هم به آن یکی از حروف الفبا به عنوان نشان درایو اختصاص خواهد یافت. در لینوکس هم بسته به تنظیمات توزیع یا کاربر، پس از دریافت ID مورد نیاز به لیست پارتیشن‌های موجود در فایل منیجر افزوده خواهد شد. در این پروتکل، حافظه خارجی دقیقا شبیه به یکی از پارتیشن‌های داخلی سیستم عمل خواهد کرد بنابراین کاربر از آن برای ذخیره سازی یا حتی اجرای برنامه‌ها استفاده کند.
(Media Transfer Protocol (MTP: این پروتکل در سیستم عامل ویندوز درون‌‌سازی شده و در اغلب توزیع‌های لینوکس به خصوص آنهایی که از محیط گنوم بهره می‌برند به خوبی پشتیبانی می‌شود. همچنین در لینوکس ابزارهای مستقلی هم وجود دارد که بهره گرفتن از این پروتکل را تسهیل می‌کند. در سیستم عامل مک لزوما به یک نرم‌افزار جداگانه نیاز خواهید داشت که به همین منظور توسعه یافته است. این پروتکل به صورت عمده توسط دستگاه‌های اندرویدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از MTP کاربر قادر به کپی فایل‌ها به داخل و خارج از حافظه خواهد بود، اما از این جهت که در این پروتکل، حافظه به عنوان یک دستگاه قابل حمل شناخته می‌شود (و نه یک درایو یا پارتیشن طبیعی) نیازی به Eject کردن در پایان کار نخواهد بود.
(Picture Transfer Protocol (PTP: این پروتکل برای انتقال تصاویر و به صورت عمده توسط دوربین‌های دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پروتکل توسط ویندوز و مک پشتیبانی می‌شود و در برخی کتابخانه‌های لینوکس که توسط نرم‌افزارهای مدیریت تصویر آن مورد استفاده قرار می‌گیرد هم ادغام شده است. بنابراین تقریبا در تمام نرم‌افزارهایی که برای درون‌‌ریزی و مدیریت بر تصاویر ساخته شده‌اند مورد پشتیبانی قرار می‌گیرد. PTP شباهت بسیاری به MTP دارد؛ بنابراین در این پروتکل هم نیازی به Eject کردن حافظه خارجی نخواهد بود. با این اوصاف گوشی‌های هوشمند، دوربین‌ها و دیگر دستگاه‌های چندرسانه‌ای را که از پروتکل‌های MTP یا PTP استفاده می‌کنند می‌توان بدون نگرانی و تنها با جدا کردن کابل USB از سیستم جدا کرد.
چرا لازم است یک درایو USB را Eject کنید؟
در صورتی که دستگاه، درایو یا پارتیشن خارجی شما از طریق پروتکل USB Mass Storage به سیستم متصل شده، در حالت ایده‌آل لازم است قبل از جداسازی آن را به صورت ایمن و از طریق سیستم‌عامل Eject کنید. البته این مساله وابستگی بسیاری به سیستم عامل مورد استفاده شما خواهد داشت. این مساله حتی در زمانی که واقعا در حال کار کردن با دستگاه خارجی نیستید هم صدق می‌کند. دلیل این مساله، استفاده سیستم عامل‌ها از فرآیندی به نام Write Caching است. سیستم عامل شما الزاما به محض اینکه فایلی را درون حافظه خارجی کپی می‌کنید به نوشتن آن روی حافظه نمی‌پردازد؛ بلکه گاه ابتدا با «کش» (ذخیره) کردن آن، منتظر چند دستور کپی دیگر هم می‌ماند تا همگی آنها را به صورت یکجا اجرا کند. اجرای همه دستورات کپی و نوشتن روی دیسک موجب بهبود عملکرد خواهد شد، اما اگر هنگامی که حافظه یا دستگاه خارجی را از سیستم جدا می‌کنید، همچنان اطلاعات در کش باقی مانده باشند، داده‌های کپی شده ناقص خواهند بود. کلیک کردن روی کلید Eject موجب تخلیه کش و نوشته شدن داده‌های باقی مانده روی حافظه خارجی خواهد شد. دلیل وجود تاخیر چند ثانیه‌ای میان Eject کردن حافظه و ارائه اعلان جداسازی ایمن از سوی سیستم عامل هم همین مساله است. همچنین مشکلات دیگری هم در خصوص جدا سازی ناگهانی منبع تغذیه انرژی از حافظه فلش وجود دارد.
جداسازی حافظه در مک و لینوکس
سیستم‌‌های عامل مک و لینوکس برای ارائه سطح عملکرد بالاتر به صورت پیش فرض از Write Caching استفاده می‌کنند. Eject کردن حافظه در مک و لینوکس فرآیند ساده‌ای دارد؛ در سیستم عامل مک کافی است آیکن درایو فلش را که هنگام اتصال روی صفحه ظاهر شده به درون سطل زباله یا همان Trash بکشید، یا همچون لینوکس از درون فایل منیجر روی آیکن Eject در کنار نام حافظه کلیک کنید.
جداسازی حافظه در ویندوز
وضعیت این مساله در ویندوز اندکی متفاوت است. این سیستم عامل به صورت پیش فرض قابلیت Write Caching را غیر فعال کرده که در عمل موجب کاهش اندک سطح عملکرد در هنگام نوشتن اطلاعات روی درایو خواهد شد. از سوی دیگر این مساله باعث افزوده شدن یک لایه ایمنی اضافی برای کاربرانی می‌شود که معمولا فراموش می‌کنند حافظه فلش خود را به صورت ایمن Eject کنند. در صورتی که این نگرانی شامل شما نمی‌شود، می‌توانید به صورت دستی قابلیت Write Caching را برای هر یک از حافظه‌های جانبی خود فعال کنید. به این منظور کافی است Device Manager را در ویندوز 7 از این مسیر: Control Panel > Hardware and Sound > Hardware and Printers > Device Manager و در ویندوز 8 با راست کلیک در گوشه انتهایی چپ- پایین صفحه و انتخاب آن اجرا کنید. پس از آن روی درایو مورد نظر خود راست کلیک کرده و در تب Policies مقدار کادر Removal policy را روی Better Performance قرار دهید و تنظیمات کش را متناسب با نیاز خود فعال کنید. توجه داشته باشید که در صورت فعال کردن این وضعیت، لازم است همیشه درایو جانبی خود را از طریق بخش Safely Remove Hardware در سیستم Eject کنید. همچنین لازم است بدانید که به صورت پیش فرض، قابلیت Write Caching برای حافظه‌ها و درایوهای داخلی فعال است و نباید تغییری در تنظیمات آن اعمال کنید؛ در غیر این صورت با افت شدید سطح عملکرد روبه‌رو خواهید شد.
نکته‌ای درباره هارد دیسک
اگر از یک هارد اکسترنال استفاده می‌کنید، به یاد داشته باشید که باید همیشه آن را پیش از جدا سازی به صورت ایمن Eject کنید. اغلب هارد دیسک‌های اکسترنال مدرن، نیروی مورد نیاز خود را از طریق پورت USB تامین می‌کنند. قطع ناگهانی برق از درایوی که همچنان در حال کار است می‌تواند موجب آسیب جدی به حافظه شود. در این حالت، هد که با فاصله کمی در بالای دیسک در حال چرخش به جلو و عقب حرکت می‌کند تا به نوشتن اطلاعات روی آن بپردازد، با دیسک اتصال مستقیم پیدا کرده و می‌تواند موجب آسیب فیزیکی به آن شود. این مساله ممکن است بخش بزرگی از دیسک را بلا استفاده کند یا به کلی باعث از کار افتادن درایو شود. در نهایت باید گفت که دستگاه‌های چندرسانه‌ای نیازی به جدا سازی ایمن و Eject شدن ندارند. حافظه‌های فلش در سیستم عامل ویندوز هم وضعیت مشابهی خواهند داشت و با تنظیمات پیش فرض، جدا کردن آنها از پورت USB مشکلی ایجاد نمی‌کند.
پروتکل‌های مختلف
USB Mass Storage: این پروتکل روش اصلی اتصال یک حافظه فلش به کامپیوتر است. این پروتکل به سیستم اجازه می‌دهد حافظه را به‌عنوان یک درایو یا پارتیشن واقعی شناسایی کند. در این روش، حافظه فلش در سیستم عامل مک روی صفحه دسکتاپ ظاهر خواهد شد و در ویندوز هم به آن یکی از حروف الفبا به عنوان نشان درایو اختصاص خواهد یافت. در لینوکس هم بسته به تنظیمات توزیع یا کاربر، پس از دریافت ID مورد نیاز به لیست پارتیشن‌های موجود در فایل منیجر افزوده خواهد شد. در این پروتکل، حافظه خارجی دقیقا شبیه به یکی از پارتیشن‌های داخلی سیستم عمل خواهد کرد بنابراین کاربر از آن برای ذخیره سازی یا حتی اجرای برنامه‌ها استفاده کند.
(Media Transfer Protocol (MTP: این پروتکل در سیستم عامل ویندوز درون‌‌سازی شده و در اغلب توزیع‌های لینوکس به خصوص آنهایی که از محیط گنوم بهره می‌برند به خوبی پشتیبانی می‌شود. همچنین در لینوکس ابزارهای مستقلی هم وجود دارد که بهره گرفتن از این پروتکل را تسهیل می‌کند. در سیستم عامل مک لزوما به یک نرم‌افزار جداگانه نیاز خواهید داشت که به همین منظور توسعه یافته است. این پروتکل به صورت عمده توسط دستگاه‌های اندرویدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از MTP کاربر قادر به کپی فایل‌ها به داخل و خارج از حافظه خواهد بود، اما از این جهت که در این پروتکل، حافظه به عنوان یک دستگاه قابل حمل شناخته می‌شود (و نه یک درایو یا پارتیشن طبیعی) نیازی به Eject کردن در پایان کار نخواهد بود.
(Picture Transfer Protocol (PTP: این پروتکل برای انتقال تصاویر و به صورت عمده توسط دوربین‌های دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پروتکل توسط ویندوز و مک پشتیبانی می‌شود و در برخی کتابخانه‌های لینوکس که توسط نرم‌افزارهای مدیریت تصویر آن مورد استفاده قرار می‌گیرد هم ادغام شده است. بنابراین تقریبا در تمام نرم‌افزارهایی که برای درون‌‌ریزی و مدیریت بر تصاویر ساخته شده‌اند مورد پشتیبانی قرار می‌گیرد. PTP شباهت بسیاری به MTP دارد؛ بنابراین در این پروتکل هم نیازی به Eject کردن حافظه خارجی نخواهد بود. با این اوصاف گوشی‌های هوشمند، دوربین‌ها و دیگر دستگاه‌های چندرسانه‌ای را که از پروتکل‌های MTP یا PTP استفاده می‌کنند می‌توان بدون نگرانی و تنها با جدا کردن کابل USB از سیستم جدا کرد.
چرا لازم است یک درایو USB را Eject کنید؟
در صورتی که دستگاه، درایو یا پارتیشن خارجی شما از طریق پروتکل USB Mass Storage به سیستم متصل شده، در حالت ایده‌آل لازم است قبل از جداسازی آن را به صورت ایمن و از طریق سیستم‌عامل Eject کنید. البته این مساله وابستگی بسیاری به سیستم عامل مورد استفاده شما خواهد داشت. این مساله حتی در زمانی که واقعا در حال کار کردن با دستگاه خارجی نیستید هم صدق می‌کند. دلیل این مساله، استفاده سیستم عامل‌ها از فرآیندی به نام Write Caching است. سیستم عامل شما الزاما به محض اینکه فایلی را درون حافظه خارجی کپی می‌کنید به نوشتن آن روی حافظه نمی‌پردازد؛ بلکه گاه ابتدا با «کش» (ذخیره) کردن آن، منتظر چند دستور کپی دیگر هم می‌ماند تا همگی آنها را به صورت یکجا اجرا کند. اجرای همه دستورات کپی و نوشتن روی دیسک موجب بهبود عملکرد خواهد شد، اما اگر هنگامی که حافظه یا دستگاه خارجی را از سیستم جدا می‌کنید، همچنان اطلاعات در کش باقی مانده باشند، داده‌های کپی شده ناقص خواهند بود. کلیک کردن روی کلید Eject موجب تخلیه کش و نوشته شدن داده‌های باقی مانده روی حافظه خارجی خواهد شد. دلیل وجود تاخیر چند ثانیه‌ای میان Eject کردن حافظه و ارائه اعلان جداسازی ایمن از سوی سیستم عامل هم همین مساله است. همچنین مشکلات دیگری هم در خصوص جدا سازی ناگهانی منبع تغذیه انرژی از حافظه فلش وجود دارد.
جداسازی حافظه در مک و لینوکس
سیستم‌‌های عامل مک و لینوکس برای ارائه سطح عملکرد بالاتر به صورت پیش فرض از Write Caching استفاده می‌کنند. Eject کردن حافظه در مک و لینوکس فرآیند ساده‌ای دارد؛ در سیستم عامل مک کافی است آیکن درایو فلش را که هنگام اتصال روی صفحه ظاهر شده به درون سطل زباله یا همان Trash بکشید، یا همچون لینوکس از درون فایل منیجر روی آیکن Eject در کنار نام حافظه کلیک کنید.
جداسازی حافظه در ویندوز
وضعیت این مساله در ویندوز اندکی متفاوت است. این سیستم عامل به صورت پیش فرض قابلیت Write Caching را غیر فعال کرده که در عمل موجب کاهش اندک سطح عملکرد در هنگام نوشتن اطلاعات روی درایو خواهد شد. از سوی دیگر این مساله باعث افزوده شدن یک لایه ایمنی اضافی برای کاربرانی می‌شود که معمولا فراموش می‌کنند حافظه فلش خود را به صورت ایمن Eject کنند. در صورتی که این نگرانی شامل شما نمی‌شود، می‌توانید به صورت دستی قابلیت Write Caching را برای هر یک از حافظه‌های جانبی خود فعال کنید. به این منظور کافی است Device Manager را در ویندوز 7 از این مسیر: Control Panel > Hardware and Sound > Hardware and Printers > Device Manager و در ویندوز 8 با راست کلیک در گوشه انتهایی چپ- پایین صفحه و انتخاب آن اجرا کنید. پس از آن روی درایو مورد نظر خود راست کلیک کرده و در تب Policies مقدار کادر Removal policy را روی Better Performance قرار دهید و تنظیمات کش را متناسب با نیاز خود فعال کنید. توجه داشته باشید که در صورت فعال کردن این وضعیت، لازم است همیشه درایو جانبی خود را از طریق بخش Safely Remove Hardware در سیستم Eject کنید. همچنین لازم است بدانید که به صورت پیش فرض، قابلیت Write Caching برای حافظه‌ها و درایوهای داخلی فعال است و نباید تغییری در تنظیمات آن اعمال کنید؛ در غیر این صورت با افت شدید سطح عملکرد روبه‌رو خواهید شد.
نکته‌ای درباره هارد دیسک
اگر از یک هارد اکسترنال استفاده می‌کنید، به یاد داشته باشید که باید همیشه آن را پیش از جدا سازی به صورت ایمن Eject کنید. اغلب هارد دیسک‌های اکسترنال مدرن، نیروی مورد نیاز خود را از طریق پورت USB تامین می‌کنند. قطع ناگهانی برق از درایوی که همچنان در حال کار است می‌تواند موجب آسیب جدی به حافظه شود. در این حالت، هد که با فاصله کمی در بالای دیسک در حال چرخش به جلو و عقب حرکت می‌کند تا به نوشتن اطلاعات روی آن بپردازد، با دیسک اتصال مستقیم پیدا کرده و می‌تواند موجب آسیب فیزیکی به آن شود. این مساله ممکن است بخش بزرگی از دیسک را بلا استفاده کند یا به کلی باعث از کار افتادن درایو شود. در نهایت باید گفت که دستگاه‌های چندرسانه‌ای نیازی به جدا سازی ایمن و Eject شدن ندارند. حافظه‌های فلش در سیستم عامل ویندوز هم وضعیت مشابهی خواهند داشت و با تنظیمات پیش فرض، جدا کردن آنها از پورت USB مشکلی ایجاد نمی‌کند.
ارسال نظر