نگاه مردسالار یا سیاست‏ گریزی؟
دنیای اقتصاد، فاطمه رافع- صفحات تاریخ گواه نقش‌آفرینی زنان در تحولات تاریخ بشری است با این حال اگر بگوییم تاکنون سیاست همیشه یک حوزه مردانه بوده است پُر بیراه نگفته‎ایم چراکه زنان جهان در طول تاریخ نقش کم‌رنگ‎تری در عرصه سیاست داشته‌اند و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.زنان، نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‎دهند و بر اساس قانون باید در مقایسه با مردان از حقوق برابر برخوردار باشند و در عرصه‏های مختلف در تعیین سرنوشت خود مشارکت داشته باشند؛ در طول چند دهه گذشته اگر چه فرصت‎هایی برای ایفای نقش زنان در فعالیت‎های اجتماعی و سیاسی فراهم شده اما حضور آنان در عرصه سیاست همواره به صورت توده‎ای و برای شکل دادن به قدرت مردان محدود شده و آنجا که صحبت از توزیع مزایا و منافع این نقش‎آفرینی‏ها بوده است، معمولا زنان غایب بوده‌اند؛ اگرچه بخشی از دلایل این غیبت به خود زنان برمی‏گردد و حضور پررنگ‏تر در عرصه سیاست، تلاش بیش از پیش خودشان را می‌طلبد با این حال نمی‎توان فرهنگ جامعه و شاید گاهی میدان ندادن به زنان و سنگ‎اندازی در مسیر فعالیت آنان را از این کوتاهی مُبرا دانست.
برای درک بهتر ضرورت حضور زنان در مجلس می‏توان از این منظر به مسأله نگاه کرد که آیا اساسا داشتن نماینده برای ۵۰ درصد جمعیت کشور در نهاد قانون‏گذاری کشور ضروری است؟ مسلما وقتی مطابق با قانون اساسی، همه افراد جامعه باید از حقوق مساوی برخوردار باشند، این مسأله پذیرفتنی نیست که تنها ۵۰ درصد جمعیت کشور برای تمام جامعه تصمیم‏ بگیرد و قانون وضع کند.حضور زنان در مجلس شورای اسلامی و در مَسند قانونگذاری از آن جهت ضروری است که به عنوان نماینده نیمی از سرمایه‎های انسانی و اجتماعی کشور می‎توانند پیگیر مطالبات زنان باشند؛ البته ذکر این نکته ضروری به نظر می‎رسد که بخشی از مطالبات زنان جدا از تقاضاهای مردان تعریف نمی‏شود برای مثال توجه به مشکلات روز جامعه و اعمال نظارت بر اجرای قوانین توسط تمام دستگاه‏های اجرایی در حوزه‎های مختلف بخشی از این مطالبات مشترک است با این حال جامعه زنان مطالبات دیگری هم دارند از جمله اینکه راه‏یافتگان به بهارستان، فارغ از جنسیت، نماینده همه مردم هستند و انتظار می‏رود این نمایندگان برای رفع تبعیض از قوانین فعلی و اجرای آن دسته از قوانینی که شاید در ماهیت آن‎ها تبعیضی وجود ندارد، تلاش کنند تا از این طریق فرصت‏های برابر برای مشارکت فعال و هر چه بیشتر زنان در عرصه‏های مختلف اجتماع فراهم شود؛ در مرحله بعد با توجه به اینکه بر اساس قانون اساسی کشور، همه از حقوق یکسان و مشترکی برخوردار هستند، این نمایندگان نباید نگاه جنسیتی به قوانین داشته باشند و باید قوانین وضع شده برای تمام آحاد جامعه اعم از زن و مرد، یکسان باشد.

یادآوری این نکته هم خالی از لطف نیست که مسلما منظور از افزایش حضور زنان در بهارستان، صرفا افزایش تعداد نیست و آنچه مدنظر است افزایش کمی و کیفی است که در نهایت این حضور زنان توانمند و شایسته به پیگیری مطالبات زنان منتج شود؛ حالا حضور زنان در جامعه و بهره بردن از آموزش، تعلیم، تربیت، تعامل، گفت‏وگو و ... تا حدودی باعث آگاهی افکار عمومی از توانایی‎های آنان شده و مردم را متوجه ضرورت استفاده از این توانایی‎‏ها در جهت رشد و توسعه جامعه کرده است هر چند که هنوز هم زنان برای استیفای حقوق برابر با مردان و ایفای نقش‎ در عرصه‎هایی از جمله قانونگذاری باید تلاش کنند و نباید عرصه میدان سیاست مشروع و مشارکت سیاسی را واگذار و از مطالبه حقوق بر حق خود دست بردارند.زنان برای تشکیل مجلسی کارآمدتر در دور دهم، گام اول را محکم برداشته و با اعلام کاندیداتوری، اراده کردند خود را در معرض رأی مردم قرار دهند؛ به گفته وزیر کشور مشارکت زنان برای نام‏نویسی در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نسبت به دور قبل از هشت درصد به ۱۱ درصد افزایش یافته است؛ بر اساس آمار ارائه شده از سوی استانداری خراسان رضوی نیز مقایسه ثبت‎نام این دوره نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی با دوره قبل نشان از افزایش ۲۵۷ درصدی ثبت‎نام زنان در استان دارد و از ۸۵۴ ثبت‌نام‎کننده، ۱۰۸ نفر زن هستند و برای نخستین بار این تعداد زن از استان داوطلب نمایندگی مجلس شورای اسلامی شده‌اند.اگرچه تعداد این زنان در مرحله رد صلاحیت‏ها کاهش چشمگیری داشته است اما هنوز هم می‎توان امیدوار بود می‎توان از میان کاندیداهای زن باقیمانده، زنان شایسته و توانمند را شناسایی و راهی مجلس دهم کرد.آنچه می‏خوانید گفت‏وگوی «دنیای اقتصاد» است با برخی از فعالان سیاسی خراسان رضوی در باب ضرورت افزایش حضور زنان در مجلس و راهکارهای این افزایش:

بی‎توجهی به نیازهای 50 درصد جامعه

دبیرکل حزب مجمع مشورتی اصلاح‎طلبان خراسان رضوی در این‎باره به «دنیای اقتصاد» می‎‏گوید: در خصوص ضرورت حضور زنان در مجلس، اگر مسأله را فارغ از بحث جنسیت به این صورت طراحی کرد که «آیا داشتن نماینده در مجلسی که وظیفه قانون‎گذاری دارد، برای ۵۰ درصد جمعیت کشور ضروری است؟»، آنگاه بهتر می‏توان به این مسأله پاسخ داد. بتول گندمی اینطور ادامه می‎دهد: جامعه‎ای که نمایندگان آن بر مبنای ۵۰ درصد جمعیت انتخاب می‎شوند، نمی‌تواند خواست و نیازهای کل جامعه را در قانون‏گذاری مدنظر داشته باشد و تمام ضرورت‌ها، مشکلات و چالش‌های جامعه را رصد کند و به آن بپردازد و برای رفع آن‎ها پیشنهادات قانونی خوب و مؤثری را ارائه کند.مدیرکل اجتماعی استانداری خراسان رضوی در دولت اصلاحات با اشاره به اینکه زنان ۵۰ درصد جمعیت جامعه را تشکیل می‎دهند، اظهار می‎کند: این ۵۰ درصد در تاریخ طولانی قانون‏گذاری کشور جایگاه شایسته و لازم را نداشته‎اند و در طول این سالیان تنها ۵۰ درصد جامعه برای تمام جامعه قانون وضع می‎کرده است و در مجموع هم توجه آنچنانی به نیازهای ۵۰ درصد دیگر نداشته‎اند و گاهی با سهل‌انگاری به مسائل نگاه می‎کنند.گندمی اضافه می‎کند: گاهی می‎بینیم گفتمان مردانه به اندازه‎ای پررنگ است که حضور زنان را در بحث قانونگذاری به سخره می‎گیرد؛ تلقی این است که مردان می‎توانند همانند یک بزرگتر نیاز همه جامعه را برطرف کنند و به تمام امور بپردازند؛ بنابراین امروز در قرن بیست و یکم، حضور زنان در نهاد قانو‎ن‌گذاری از این منظر ضرورت دارد که تمام جامعه نمایندگان خود را در مجلس داشته باشند و این ضرورت برای حوزه زنان نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده و باید بیش از پیش به آن توجه کرد.

نگاه مردسالار؛ مشکل عمده حوزه زنان
عضو اسبق شورای شهر مشهد با اعتقاد بر اینکه بخش زیادی از حضور کمرنگ زنان در عرصه‎های سیاسی به فرهنگ مردسالار ما برمی‎گردد، می‎افزاید: فرهنگ مردسالاری که تصور می‎کنند به عنوان بزرگتر و قیم می‎توانند نیازها و خواست زنان را برطرف کنند؛ این نگاه مردسالاری که در آن رویکرد بزرگتر بودن و بیشتر دانستن وجود دارد، هنوز هم در جامعه غلبه دارد و بخش‌هایی از جامعه که در حوزه آموزش فعالیت می‎کنند، خواسته یا ناخواسته این نگاه را تبلیغ و ترویج و برای حذف این نگاه از جامعه مقاومت می‎کنند. وی تأکید می‎کند: نگاه مردسالار مشکل عمده حوزه زنان است و حتی در تمام تفکراتی که در جامعه وجود دارد این نگاه با درصدی کم یا زیاد غلبه دارد.گندمی به این نکته نیز اشاره می‎کند که زنان برای ورود به عرصه انتخابات و مجلس باید به تمام حوزه‎های قانون‎گذاری تسلط داشته باشند و می‏افزاید: عمدتا در طول ۳۵ سال گذشته رشد زنان در حوزه‎هایی مانند آموزش و مقولاتی از قبیل سیستم آموزش‎وپرورش، دانشگاه‏ها، مباحث بهداشتی و درمانی و ... بوده است و کمتر به دنبال ورود به عرصه‏های سیاست، سیاست خارجی، اقتصاد، بازرگانی و ... بوده‏اند. دبیرکل حزب مجمع مشورتی اصلاح‎طلبان خراسان رضوی عنوان می‎کند: در واقع خود زنان هم به دلیل وجود همان فرهنگ مردسالار احساس کرده‎اند مقابله با این فرهنگ در این حوزه‌ها وقت و هزینه به دنبال خواهد داشت و حتی گاهی باعث لگدمال شدن زنان می‌شود و آنان نمی‎توانند به خواسته‌ها و اهداف خود در این حوزه‌ها برسند؛ به همین دلیل زنان حتما باید به سایر حوزه‌های جامعه ورود پیدا کنند و توانمندی لازم را در سایر عرصه‎ها نیز کسب کنند تا زمانی که صحبت از ورود به مجلس می‎شود، تنها زنان توانمند برای ورود به کمیسیون آموزش‎وپرورش نداشته باشیم و بتوانیم زنانی را معرفی کنیم که در تمام بخش‎های قانونگذاری مجلس حضور مؤثر داشته باشند.

انتقاد از عملکرد دولت
گندمی رویکرد دولت‎ها را دیگر دلیل حضور کمرنگ زنان در عرصه‎های سیاسی می‎داند و می‎گوید: تمام دولت‌هایی که بعد از انقلاب روی کار آمده‌اند، به مباحث حمایت از زنان و ضرورت حضور آنان در پست‎های مدیریتی به صورت شعاری می‎پردازند؛ زمانی که نیاز است آراء جامعه زنان را کسب کنند این شعارها به زیبایی مطرح می‌شود و به طرح کلیات اهداف می‌پردازند اما در عمل اتفاق مثبتی را شاهد نیستیم. گندمی با بیان اینکه عالی‎ترین وضعیت را برای حضور زنان در پست‌های مدیریتی در دولت اصلاحات داشتیم که بخش‌های زیادی به زنان واگذار شد، می‎افزاید: بهترین کارنامه را در این زمینه دولت اصلاحات داشت؛ در دولت تدبیر و امید نیز گفتمان خوبی در خصوص زنان مطرح شد و دکتر روحانی حتی در مراسم تحلیف خود به این مقوله به صورت جامع پرداختند و اگرچه هنگام معرفی وزرا، وزیر خانمی معرفی نکردند اما تأکید کردند که تمام وزیران از زنان در جایگاه‎های مدیریتی و معاونت‌ها استفاده کنند اما در عمل آنچه شاهد بودیم خارج کردن همان تعداد مدیران انگشت‌شمار زن در دولت قبل و جایگزین نکردن آنان با مدیران زن بود. وی ادامه می‌دهد: این دوگانگی در شعار و عمل به شدت تأثیر منفی بر جامعه زنان خواهد داشت و باعث سلب اعتماد می‎شود که برخی افراد شعارهای زیبا مطرح می‎کنند اما در عمل به این شعارها وفادار نیستند؛ اکنون سال سوم استقرار دولت آقای روحانی را داریم و کارنامه این دولت در خصوص جایگاه مدیریتی زنان بسیار نامطلوب است؛ البته این مسأله فارغ از کارنامه درخشان معاونت امور زنان ریاست‎جمهوری است؛ کاهش مدیران زن در دولت تدبیر و امید خطر محسوب می شود؛ جامعه زنان باید با این مشکل مبارزه کنند و بخواهند هر فردی که در مسندی قرار می‎گیرد، پاسخگوی حرف‎های خود باشد. مدیرکل اجتماعی استانداری خراسان رضوی در دولت اصلاحات بر این نکته نیز تأکید می‎کند: اکنون که در مرحله انتخاب هستیم باید تا حد امکان به سمت انتخاب گزینه‎های خانم توانمند برویم؛ متأسفانه در فرایند تأیید صلاحیت‌ها با وجود تلاش‌های بسیاری که برای تأیید صلاحیت زنان توانمند صورت گرفت، می‎بینیم که تیغ رد صلاحیت‎ها بر گردن حوزه زنان بیش از سایر بخش‌ها بود و رد صلاحیت زنان در تمام استان‌ها و شهرها نسبت به مردان گستردگی بیشتری داشته است و در بیشتر شهرها به ویژه کلان‎شهرها تعداد زنان توانمند باقیمانده زیاد نیست که بتوان برای آنان سرمایه‎گذاری کرد با این حال هنوز هم معتقدیم از بین زنان باقیمانده می توان گزینه‏های اصلح و مناسبی را انتخاب کرد.

نقش احزاب
گندمی اضافه می‌کند: بحث دیگری که فعالان حوزه زنان باید به آن بپردازند این است که مردانی که به عنوان منتخب لیست‎های انتخاباتی اصلاح‎طلبان، اصولگرایان یا اعتدالیون انتخاب می‎شوند، باید به مطالبات زنان بپردازند و مطالبات زنان را محکم و مستدل مطرح کنند و تعهدات لازم را برای پیگیری این مطالبات ارائه دهند؛ به ویژه باید متعهد شوند از تصویب قوانین ضد زن یا قوانینی که زنان را از اجتماع به گوشه منزل عقب می‎راند، جلوگیری کنند؛ فعالان حوزه زنان نباید اجازه دهند مردانی که توانایی پیگیر مطالبات زنان را ندارند، در مرحله اول وارد لیست‎های انتخاباتی شوند و در مرحله بعد به مجلس راه یابند؛ این مقابله در وضعیت فعلی از سوی جامعه زنان امکان‌پذیر است.دبیرکل حزب مجمع مشورتی اصلاح‎طلبان خراسان رضوی معتقد است که تمام جامعه در شرایطی هستند که باید در این انتخابات با حضور حداکثری نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنند و نباید اجازه داد مجلس با نمایندگانی که نماینده یک اقلیت است، تشکیل شود. وی تصریح می‎کند: کارنامه افراطی‎گری این اقلیت در گذشته باعث شده بخش زیادی از منافع کشور هدر رود و بخش عمده‌ای از مشکلات امروز ما به تصمیمات این افراد برمی‎گردد به همین دلیل باید اولویت اول ما فارغ از نگاه‎های جنسیتی، حضور حداکثری همه باشد؛ به دنبال این هستیم که افرادی به مجلس راه یابند که اولویت آنان منافع مردم باشد نه منافع حزبی یا جریانی.

حساسیت ‏ها و الزامات عرصه سیاست

رئیس واحد بانوان حزب مؤتلفه خراسان رضوی هم در گفت‏وگو با «دنیای اقتصاد» حضور زنان در عرصه فعالیت‏های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... را ضرورتی انکارناپذیر می‏داند و می‏گوید: به این مسأله باور دارم که بانوان به عنوان بخشی از جامعه در بسیاری از عرصه‎ها پیشرو بوده‎اند و با توجه به اینکه یکی از شعارهای اصلی امام خمینی نیز حضور فعال زنان در عرصه‌های مختلف اجتماع است و این مسأله یکی از دستاوردهای اصلی انقلاب اسلامی محسوب می‏شود، این حضور مؤثر را نمی‎توان نادیده گرفت.فهیمه جعفریان با اعتقاد بر اینکه فضاهای سیاسی متفاوت از سایر فضاهای اجتماعی، فرهنگی، ورزشی و ... است و الزامات خاص خود را دارد و حساسیت‎ها در این حوزه‎ بیشتر است، اظهار می‎کند: بین زنان و مردان به لحاظ شخصیتی تفاوت‌هایی وجود دارد و به جهت اینکه شخصیت زنان در عرصه‎های سیاسی آسیب نبیند، ورود به این عرصه‎ها دقت نظر بیشتری را می‎طلبد. رئیس واحد بانوان حزب مؤتلفه خراسان رضوی با تأکید بر اینکه حضور زنان در عرصه‎های سیاسی ضروری است، خاطرنشان می‏کند: اما حضور کیفی در این زمینه‏ها اهمیت بیشتری دارد و باید نگاه‏ها را کلان‎تر کرد و وسعت دید داشت به ویژه درباره مجلس که یک نهاد کاملا سیاسی است؛ اگر زنی در عرصه مدیریتی خود حضور موفقی دارد، باید پس از حضور در مجلس بتواند به همان اندازه عملکرد موفقی داشته باشد.

ضرورت کادرسازی زنان
جعفریان ادامه می‏دهد: مجلس عرصه تصمیم‎گیری، قانونگذاری و نظارت است و باید از آن صیانت شود و به همین دلیل معتقدم نباید نگاه جنسیتی به مجلس داشت؛ با این نگاه که زنان به هر قیمتی وارد مجلس شوند، موافق نیستم به عبارت دیگر صرفا نباید به دنبال افزایش حضور کمی زنان بود زیرا به نظر من آسیب و تخریب این نوع نگاه خیلی بیشتر است.رئیس واحد بانوان حزب مؤتلفه خراسان رضوی در خصوص راهکارهای افزایش حضور زنان در عرصه‎های سیاسی و به ویژه مجلس اینطور پاسخ می‎دهد: به نظر من باید به عقب‎تر برگردیم و به کادرسازی و تربیت نیروهای توانمند برای ورود به مجلس‎های آینده توجه کنیم؛ مسأله‎ای که ضربه زده و باعث شده حضور کمرنگ زنان را در مجلس و عرصه‎های سیاسی داشته باشیم این است که احزاب قوی و نظام حزبی هدفمند نداریم و این مسأله حتی حضور مردان را نیز شامل می‌شود. جعفریان با بیان اینکه احزاب قوی، نیروهای توانمند را شناسایی و تربیت می‎کنند، می‎افزاید: افراد با فعالیت در احزاب برای ورود به عرصه‎های سیاسی و اجتماعی آماده می‎شوند؛ یکی از بخش‌هایی که به افزایش بلوغ فکری و سیاسی جامعه رو به رشد کمک می‎کند، تقویت احزاب است؛ باید نظام حزبی قوی داشته باشیم و زنان را برای حضور در مجلس تربیت کنیم؛ علت این حضور کمرنگ هم نبود احزاب قوی است و در نتیجه زنان کادرسازی نشده‎اند و اگر زنانی هم در مجلس حاضر می‎شوند، صرفا یک جریان فکری خاص را نمایندگی می‌کنند. رئیس واحد بانوان حزب مؤتلفه خراسان رضوی تأکید می‏کند: علی‎رغم اینکه معتقدم حضور پنج درصدی زنان در مجلس اصلا مناسب نیست و بسیار کم است اما ایجاد موجی برای افزایش حضور زنان در مجلس به هر قیمتی در آستانه انتخابات را نیز درست نمی‎دانم و به نظر من این مسأله به نظام هزینه‏هایی را وارد می‎کند.

برابری جنسیتی برای تحقق توسعه پایدار
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی هم در خصوص ضرورت حضور زنان در مجلس به «دنیای اقتصاد» می‎گوید: در آموزه‎های دینی بر نگاه برابر به زن و مرد تأکید شده است؛ امام خمینی(ره) نیز بر حضور زنان در مقدرات اساسی کشور تأکید کرده‎اند. مریم علیزاده اینطور ادامه می‏دهد: برای تحقق توسعه پایدار باید برابری جنسیتی، طبقاتی و برابری نگاه وجود داشته باشد؛ توسعه با حضور زن و مرد محقق می‌شود و اینجاست که ضرورت حضور زنان در عرصه‌های مختلف احساس می‌شود؛ علاوه بر این زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و حضور در عرصه‌های سیاسی حق آنان است.عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی با اعتقاد بر اینکه در این حضور کمرنگ هم زنان و هم جامعه به اندازه مساوی نقش داشته است، اظهار می‎کند: نگاه مردسالارانه موجود در جامعه و در میان مدیران باعث می‌شود زنان نتوانند حضور مؤثری داشته باشند؛ گاهی در برخی عرصه‎ها مردان توانایی کافی نداشتند اما نگاه مردسالارانه موجود باعث می‎شده آنان برای حضور در این عرصه‌ها مشکلی نداشته باشند؛ جمعیت ورودی دختران به دانشگاه‌ها بیشتر از پسران است و در واقع جایی که زنان خواسته‌اند، توانسته‌اند اما این نگاه مردسالارانه موجود در جامعه باعث شده که زنان نتوانند حضور فعالی را داشته باشند. وی خاطرنشان می‎کند: فضای موجود در جامعه باعث شده زنان اعتماد به نفس کافی را برای حضور در عرصه‌های سیاسی نداشته باشند و در این زمینه‌ها به دنبال کسب مهارت هم نباشند.

لزوم حرکت به سمت تحزب

علیزاده تصویب سهم ۳۰ درصدی زنان در مجلس از سوی اتحادیه بین‏المجالس را یارانه‎ای می‏داند که به زنان برای حضور در صحنه داده می‎شود و عنوان می‎کند: بین‌المجالس این مسأله را ۱۰ سال پیش تصویب کرد و باید به آن تن دهیم اما متأسفانه زنان با این حجم از رد صلاحیت‎ها قلع و قمع شدند با این حال باز هم تلاش می‎کنیم از همین تعداد زنانی که باقی مانده‎اند در لیست‎های انتخاباتی قرار دهیم تا حداقل تعداد زنان در مجلس آینده افزایش یابد. عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی با تأکید بر نقش احزاب در کادرسازی زنان برای حضور مؤثر و مفید آنان در پارلمان، می‎گوید: اگر به سمت تحزب برویم و خروجی احزاب را افرادی بدانیم که در مجلس حضور دارند قطعا این حضور بهتر از حضور افرادی است که کادرسازی نشده‏اند و به خودباوری واقعی نرسیده‏اند؛ باید احزاب نقش پررنگ و قوی داشته باشند تا خروجی آن‎ها نیز نیروهای قوی باشد که در آینده پاسخگو هم باشند زیرا قرار نیست سیاهی‎لشگر به مجلس بفرستیم.

سیاست‏ گریزی زنان

دبیر جبهه پیروان خط امام و رهبری خراسان رضوی نیز در این باره با بیان اینکه نیمی از جمعیت کشور ما را زنان تشکیل می‎دهند و طبیعتا نیمی از مسائل کشور مرتبط با جامعه زنان است، به «دنیای اقتصاد» می‎گوید: همانطور که مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اشتغال، ازدواج، مسکن و ... به مردان مربوط می‎شود به همان میزان هم به جامعه زنان مربوط است. جواد آرین‎منش با اشاره به اینکه متأسفانه در طول ۹ دوره گذشته مجلس شورای اسلامی کمتر از یک بیستم تعداد نمایندگان مجلس را زنان تشکیل داده‎اند، می‎افزاید: این مسأله به نظر یک نقیصه جدی است که دلایل متعددی دارد و مهم‎ترین آن این است که نوعی سیاست‎گریزی در میان بانوان وجود دارد. نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه زنان برای ورود به عرصه‎های سیاسی، تشکیلاتی، حزبی و ... کمتر اقبال نشان می‎دهند، تصریح می‏کند: در نتیجه در عرصه انتخابات هم بر خلاف اینکه زنان در مشارکت برای رأی دادن پیشتاز هستند اما در زمینه کاندیدا شدن تعداد زنان به ویژه زنان شاخص و فعال، اندک و انگشت‌شمار است.آرین ‏منش این نکته را نیز یادآور می‎شود که از طرفی هم خود زنان در رأی دادن به زنان اهتمام لازم و کافی را به خرج نمی‎دهند و بنابراین نتیجه این شده که تعداد زنانی که به مجلس راه پیدا می‎کنند ناچیز است و زنان در حد کفایت در مجلس حضور ندارند.

نقش حاکمیت و دولت
این فعال سیاسی اصولگرا با اشاره به اینکه بخشی از این حضور کمرنگ به زمینه‎های حضور زنان در عرصه‎های سیاسی و اجتماعی برمی‎گردد، عنوان می‎کند: حاکمیت و دولت نیز در فراهم کردن این زمینه‌ها اهتمام کافی نداشته‎اند بنابراین می‎توان بخش دوم عوامل را دستاندرکاران سیاسی و اجتماعی دانست؛ احزاب و گروه های فعال در زمینه بانوان حضور کمرنگ‌تری دارند و لذا دولت و نهادهای متولی و مسئول به ویژه معاونت امور بانوان ریاست جمهوری و وزارت کشور باید بسترهای لازم را برای حضور بانوان در این عرصه‎ها فراهم کنند.