کارکردهای نمایشگاه
شهریار آل شیخ برای بسیاری از مردم، واژه نمایشگاه تداعی‌کننده حضور در مجموعه‌ای شلوغ از غرفه‌های درهم و ازدحام جمعیت است که قصد دارند کالاهایی را ارزان‌تر از قیمت عادی بازار بخرند. نمایشگاه‌هایی مانند عرضه مستقیم کالا، کتاب، خودرو و حتی مبلمان، دکوراسیون و لوازم خانگی. در گذشته هم نمایشگاه‌های جهانگردی که با جشنواره‌های غذای محلی و سوغات و صنایع دستی همزمان بود، چنین حال و هوایی داشت. در پایتخت نیز خاطره نمایشگاه‌های شلوغ کتاب با غرفه‌های سیب‌زمینی و چیپس و ازدحام صدای حراج از بلندگوها آمیخته است؛ اما کارکرد واقعی و اثرگذاری نمایشگاه‌ها در رویدادهایی است که عموما بازدیدکنندگان رغبتی برای حضور در آن‌ها ندارند.
اگرچه در بسیاری از کشورهای اطراف، کارکرد نمایشگاهی دو بخش تخصصی و عمومی را در بر می‌گیرد؛ اما حذف نمایشگاه‌های عمومی در نمایشگاه تهران و انتقال آن‌ها به سایر مجموعه‌ها از جمله مصلی نه تنها کارکرد مرکز نمایشگاهی را کاهش نداده که تاثیری جدی در افزایش سطح تبادل تجاری و ارتقاء کیفی نمایشگاهی داشته است.در بسیاری از کشورهای همسایه ورود افراد زیر ۱۴ سال به نمایشگاه‌ها ممنوع است و با دریافت ورودی سنگین و اخذ مدارک شناسایی مرتبط با موضوع نمایشگاه سعی در فیلتر کردن بازدیدکننده دارند. افزایش سطح کیفی از طریق جذب بازدیدکننده تخصصی در برخی موارد منتج به برگزاری نمایشگاه‌های در بسته شده است. مانند نمایشگاه‌های عمودی صنعت چاپ که مرکز تولید کاغذ تا چاپ و پس از چاپ، ناشران را زیر یک سقف جمع می‌کند.
در بسیاری از نمایشگاه‌ها تعداد بازدیدکننده نه تنها مطلوب نیست؛ بلکه فرمول‌های سیستم تعداد بازدیدکننده آن نیز سطح کمتر و بیشتر داشته و بعضا برای حفظ کیفیت برخی سالن‌ها پس از تکمیل ظرفیت، محدودیت ورود اعمال می‌کنند.
رویکرد تخصصی نمایشگاه‌ها اگرچه مغفول است و بسیاری از مسئولان امور هنوز به درستی درک کاملی از آن ندارند؛ اما مورد توجه صنایع معطوف به بازار خصوصا صنایع پیشرو بوده است و شرکت‌های معتبر حضور خود را در نمایشگاه‌ها با میزان قراردادهای مفقوده و نه با میزان کارت‌ها و کاتولوگ‌های توزیع شده، می‌سنجند.
نمایشگاه‌ها مرجع بی‎بدیل بازاریابی حضوری هستند، تنها آمیزه بازاریابی که امکان بهره‎گیری از پنج حس مشتری را دارد، موفق‎ترین روش معرفی کالا و ارزان‎ترین روش ورود به بازار هستند، وقت و هزینه مجموعه‎ها را در زمانی متمرکز و برنامه‎ریزی شده معطوف به رویدادی تخصصی می‎کنند و تنها مرجعی هستند که مشتریان وقت و هزینه جهت حضور در آن صرف می‌کنند تا کالا و خدمات تولیدکنندگان را ببینند و با آن‌ها مذاکره کنند. برخلاف سایر روش‌های بازاریابی که معرفی و تبلیغ را می‌بایست با صرف زمان و هزینه بسیار و با مشوق‌های دیگر به خورد مشتری داد، اینجا مشتری خود به استقبال تامین‌کننده و تولیدکننده می‌رود، این اثر تجاری نمایشگاهی در توسعه اقتصادی بسیار مورد توجه سیاست‌گذاران تجاری و اقتصادی است تا از آن به عنوان مهم‌ترین ابزار بازاریابی شناخته‌شده بهره گیرند.