نفیسه آفرین‌زاد امسال هم روز جهانی غذا بهانه‌ای شد تا متولیان صنعت غذای کشور، به بیان چالش‌های کنونی این صنعت بپردازند و مطالبات خود را پیش‌روی مسوولان حوزه قرار دهند. به گفته فعالان صنعت غذای کشور، در این میان، چند دغدغه اساسی از سوی صنعتگران مطرح می شود که در ذیل می‌خوانید: مواد اولیه: فساد‌پذیر بودن محصولات کشاورزی و دامی که مواد اولیه صنایع غذایی را تشکیل می‌دهد، از جمله نگرانی‌های مدیران این صنعت است و باید تجهیزات لازم برای کاهش این فسادپذیری فراهم باشد.
زیرساخت‌ها: در بسیاری از واحدهای صنایع غذایی، هنوز ماشین‌آلات قدیمی و حتی نیمه خودکار مشغول به کار هستند که نه تنها بازدهی آنها مطلوب نیست، بلکه همواره هزینه تعمیرات بالایی را نیز به تولیدکنندگان تحمیل می کنند.
نقدینگی: در حال حاضر، از بزرگترین مشکلات تولیدکنندگان به ویژه در صنایع‌غذایی، حجم کلان سرمایه مورد نیاز است، زیرا اساسا باید مواد اولیه مورد نیاز از کشاورزان به صورت نقدی خریداری شود.
مدیریت: به اعتقاد فعالان صنعت غذا، هنوز در بسیاری از نهادهای ذیربط دولتی این صنعت، مدیران کارآمد بر سر کار نیامده اند و این امر، به عدم تعامل مناسب میان صنعتگران و مدیران صنعت منجر شده است.
بسته بندی: آنچه مصرف‌کننده را به انتخاب کالا در فروشگاه ترغیب می‌کند، علاوه بر کیفیت، شکل ظاهری کالا یعنی بسته‌بندی است. گرچه صنعت بسته‌بندی در ایران طی سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی کرده اما به دلیل عدم سرمایه‌گذاری در آن هنوز با شرایط لازم برای حضور در بازارهای جهانی فاصله دارد.
نیروی انسانی: استفاده از نیروی آموزش دیده، باسواد و مجرب در صنایع غذایی کمتر دیده می‌شود. اکثر کارگران فاقد آگاهی لازم در زمینه کار خود هستند که این امر منجر به کاهش بازدهی‌ها شده است.
قوانین: به دلیل عدم آشنایی برخی از مراکز تصمیم‌گیری، گاه مقررات و آیین‌نامه‌ها موانع تازه‌ای را در مقابل صنایع غذایی کشور قرار می‌دهد؛ از سوی دیگر، مقررات و ضوابط اجرایی در زمینه‌های مختلف به‌ویژه مسائل ارزی‌ بی‌ثبات است و صدور بخش‌نامه‌های متعدد و گاه مغایر برنامه‌ریزی در صنایع غذایی را مشکل و در برخی موارد غیرممکن می‌سازد.
به استناد موضوعاتی که مطرح شد، در صورت بهبود هر یک از موارد فوق، قطعا مسیر توسعه صنعت غذای کشور، هموارتر خواهد شد.