هزینه‌های پنهان در فرمول یک
در مسابقات فرمول یک به سبب استفاده از آخرین فناوری‌ها در بخش‌های مختلف، هزینه‌های ساخت یک خودروی فرمول یک بسیار گران تمام می‌شود. تکنولوژی‌های استفاده شده در یک خودروی فرمول یک عموما بسیار پیشرفته است و پس از استفاده شدن در این خودروها به خودروهای سوپر اسپرت شهری که گاهی از سوی شرکت‌های تولیدی همین تیم‌ها ساخته می‌شوند راه پیدا می‌کنند. در یک خودروی فوق سریع فرمول یک قیمت یک فرمان معادل قیمت یک سدان خانوادگی است. این روزها قیمت ۲/ ۷ میلیون دلار برای یک خودروی فرمول یک کاملا ارزان حساب می‌شود و تیم‌ها هر سال با خودروهای گرانتری وارد این رقابت‌ها می‌شوند.
در مسابقات فرمول یک به سبب استفاده از آخرین فناوری‌ها در بخش‌های مختلف، هزینه‌های ساخت یک خودروی فرمول یک بسیار گران تمام می‌شود. تکنولوژی‌های استفاده شده در یک خودروی فرمول یک عموما بسیار پیشرفته است و پس از استفاده شدن در این خودروها به خودروهای سوپر اسپرت شهری که گاهی از سوی شرکت‌های تولیدی همین تیم‌ها ساخته می‌شوند راه پیدا می‌کنند. در یک خودروی فوق سریع فرمول یک قیمت یک فرمان معادل قیمت یک سدان خانوادگی است. این روزها قیمت 2/ 7 میلیون دلار برای یک خودروی فرمول یک کاملا ارزان حساب می‌شود و تیم‌ها هر سال با خودروهای گرانتری وارد این رقابت‌ها می‌شوند. هزینه‌هایی که یک تیم فرمول یک دارد علاوه بر خودرو شامل موارد بسیاری می‌شود تا تیم در مسیر درستی برای رسیدن به قهرمانی حرکت کند. میزان درآمد‌ها و هزینه‌های تیم‌ها عموما محرمانه است اما تیم‌ها پس از مدتی هزینه‌های سال‌های گذشته خود را ممکن است رسانه‌ای کنند.
همانطور که گفته شد قیمت یک خودروی فرمول یک ۲/ ۷ میلیون دلار است که ۵۰ درصد از این مبلغ خرج موتور آن می‌شود، موتوری که از ۱۰۰۰ قسمت مختلف تشکیل شده است و می‌تواند ۷۵۰ اسب بخار قدرت تولید کند و برای سر هم کردن آن به ۸۰ ساعت زمان نیاز است. قیمت یک موتور ممکن است بیش از ۲۰۰ هزار دلار باشد اما در طول عمر موتور، هزینه‌ای که به تیم تحمیل می‌کند ۷/ ۴ میلیون دلار است. بعد از موتور جعبه دنده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چرا‌که باید بتواند نیروی تولید شده از موتور را بدون دخالت کلاچ به چرخ‌ها منتقل کند که قیمتی برابر با ۱۲۸ هزار دلار دارد. نرم‌افزارهایی که عملکرد موتور و خودرو را در طول مسابقه تحت کنترل خود در می‌آورد هم هزینه سرسام آوری دارند که برخی تیم‌ها برای آن معادل ۱۰۷ هزار دلار هزینه می‌کنند. فرمان این خودروی مافوق سرعت ۲۸ هزار دلار قیمت دارد و سایر بخش‌های خودرو هم با قیمت‌های نجومی در کنار هم جمع می‌شوند تا خودروی چند میلیون دلاری برای رقابت با بالاترین سرعت ممکن بتواند وارد پیست‌های مخصوص این مسابقات شود. همانطور که گفته شد برخی قطعات خودرو در عمر مفید خود هزینه‌های جانبی دیگری را به تیم تحمیل می‌کنند که تخمین زده می‌شود در یک خودروی فرمول یک، هر موتور در دوره فعالیتش ۸۶۸/ ۶ میلیون دلار علاوه بر قیمت اولیه نیاز به هزینه‌های جانبی دارد. این خودروی ۷ میلیون دلاری می‌تواند ظرف مدت زمان ۷/ ۱ ثانیه سرعتش به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و ظرف مدت زمان ۸/ ۳ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت خواهد رسید. تجهیزات استفاده شده در این خودروها باعث می‌شوند پس از ۶/ ۸ ثانیه خودرو به سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و با سرعت ۱۹۳ کیلومتر تنها ظرف مدت ۳ ثانیه پس از ترمز گرفتن به سرعت صفر برسد.
هزینه‌هایی که تیم‌ها برای حضور فعال در مسابقات می‌کنند، بر اساس قوانین باید محدود باشد که گاهی تیم‌ها به آن پایبند نمی‌مانند. رقیبان بزرگ این ورزش که به صنعتی میلیونی تبدیل شده است برای مخارج خود سقفی تعیین نمی‌کنند. در سال ۲۰۱۱ گفته می‌شود فراری ۲۵۶ میلیون دلار در این بخش هزینه کرده است که بالاترین رقم را در این سال به خود اختصاص داده است. تیم رد بول هم در سال ۲۰۱۳ بر اساس گزارش‌های تایید نشده با ۵۲۵ کارمند ۲۷۰ میلیون دلار در همان سال هزینه کرده است به عبارتی برای هر مسابقه ۵/ ۱۳ میلیون دلار خرج شده است. این مخارج برای مک لارن، فراری و ردبول حدودا ۲۴۰ تا ۴۷۰ میلیون دلار در سال‌های مختلف تخمین زده می‌شود که هر کدام بیش از ۶۰۰ نفر را در استخدام خود دارند. قیمت بالای موتور این خودرو بخشی از هزینه‌های سرسام‌آور آنها را شامل می‌شود به‌طوری‌که در یک فصل هر تیم به ۱۰ موتور ۱۶۰ تا ۲۰۰ هزار دلاری نیاز دارد و باله‌های فیبرکربن جلو و عقب هم هر کدام ۲۰ تا ۳۰ هزار دلار قیمت دارند. تفاوت چشمگیر در هزینه‌های مسابقات فرمول یک و ایندی کار وجود دارد. بالاترین تیم‌ها در فرمول یک ممکن است در یک فصل بیش از ۴۷۰ میلیون دلار هزینه کنند که ۱۲۵ میلیون آن فقط خرج خودرو می‌شود و این در حالی است که بالاترین تیم ایندی کار آمریکا تنها ۱۵ میلیون دلار هزینه می‌کند که ۳ میلیون دلار آن خرج خودرو می‌شود. در بین ۱۰ تیم اول مسابقات فرمول یک هم در سال ۲۰۱۵ بین نفر اول (تیم رد بول) و تیم دهم (منور) تفاوت مخارج ۴۰۰ میلیون دلاری وجود دارد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در هر فصل ۵ درصد مخارج کل هر تیم، خرج راننده‌ها می‌شود و ۸/ ۳ درصد از هزینه‌های کل برای یافتن حامی مالی هزینه می‌شود.
رقابت‌های فرمول یک، از منابع مختلفی درآمد دارد که بخشی از آن از طریق فروش بلیت (۲۹۰ میلیون دلار) و بخشی نیز از پخش تلویزیونی (۳۸۰ میلیون دلار) و اسپانسرها (۷/ ۱ میلیارد دلار) و تامین‌کنندگان (۲۸۰ میلیون دلار) به‌دست می‌آید و اما تیم برتر این رقابت‌ها همواره هزینه‌ها و درآمدش به هم نزدیک بوده‌اند و می‌توان گفت در سال ۲۰۱۴ تیم رد بول با ۴۷۰ میلیون دلار درآمد و رقمی مشابه همین عدد خرج می‌کند. فرمول یک در مقایسه با ورزشی مانند فوتبال که فقط بالاترین تیمش (رئال مادرید) سالانه درآمدی برابر با ۷۴۶ میلیون دلار است و ارزش این تیم ۲/ ۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود صنعت پر خرجی حساب می‌شود. نکته مهم در رابطه با درآمد‌ها و مخارج رقابت‌های فرمول یک که به ظاهر چندان اقتصادی به نظر نمی‌رسد تبلیغ برند شرکت دارنده تیم فرمول یک است که با حاشیه سود کم همواره در صدر اخبار دنیا قرار می‌گیرند. درآمد شرکت رد بول از فروش محصول نوشیدنی اش در سال ۲۰۱۴ رقمی برابر با ۶/ ۵ میلیارد دلار بوده است که مخارجی که برای تیم فرمول یک انجام می‌دهد از این جهت منطقی به نظر می‌رسد.
همانطور که گفته شد قیمت یک خودروی فرمول یک ۲/ ۷ میلیون دلار است که ۵۰ درصد از این مبلغ خرج موتور آن می‌شود، موتوری که از ۱۰۰۰ قسمت مختلف تشکیل شده است و می‌تواند ۷۵۰ اسب بخار قدرت تولید کند و برای سر هم کردن آن به ۸۰ ساعت زمان نیاز است. قیمت یک موتور ممکن است بیش از ۲۰۰ هزار دلار باشد اما در طول عمر موتور، هزینه‌ای که به تیم تحمیل می‌کند ۷/ ۴ میلیون دلار است. بعد از موتور جعبه دنده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چرا‌که باید بتواند نیروی تولید شده از موتور را بدون دخالت کلاچ به چرخ‌ها منتقل کند که قیمتی برابر با ۱۲۸ هزار دلار دارد. نرم‌افزارهایی که عملکرد موتور و خودرو را در طول مسابقه تحت کنترل خود در می‌آورد هم هزینه سرسام آوری دارند که برخی تیم‌ها برای آن معادل ۱۰۷ هزار دلار هزینه می‌کنند. فرمان این خودروی مافوق سرعت ۲۸ هزار دلار قیمت دارد و سایر بخش‌های خودرو هم با قیمت‌های نجومی در کنار هم جمع می‌شوند تا خودروی چند میلیون دلاری برای رقابت با بالاترین سرعت ممکن بتواند وارد پیست‌های مخصوص این مسابقات شود. همانطور که گفته شد برخی قطعات خودرو در عمر مفید خود هزینه‌های جانبی دیگری را به تیم تحمیل می‌کنند که تخمین زده می‌شود در یک خودروی فرمول یک، هر موتور در دوره فعالیتش ۸۶۸/ ۶ میلیون دلار علاوه بر قیمت اولیه نیاز به هزینه‌های جانبی دارد. این خودروی ۷ میلیون دلاری می‌تواند ظرف مدت زمان ۷/ ۱ ثانیه سرعتش به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و ظرف مدت زمان ۸/ ۳ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت خواهد رسید. تجهیزات استفاده شده در این خودروها باعث می‌شوند پس از ۶/ ۸ ثانیه خودرو به سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و با سرعت ۱۹۳ کیلومتر تنها ظرف مدت ۳ ثانیه پس از ترمز گرفتن به سرعت صفر برسد.
هزینه‌هایی که تیم‌ها برای حضور فعال در مسابقات می‌کنند، بر اساس قوانین باید محدود باشد که گاهی تیم‌ها به آن پایبند نمی‌مانند. رقیبان بزرگ این ورزش که به صنعتی میلیونی تبدیل شده است برای مخارج خود سقفی تعیین نمی‌کنند. در سال ۲۰۱۱ گفته می‌شود فراری ۲۵۶ میلیون دلار در این بخش هزینه کرده است که بالاترین رقم را در این سال به خود اختصاص داده است. تیم رد بول هم در سال ۲۰۱۳ بر اساس گزارش‌های تایید نشده با ۵۲۵ کارمند ۲۷۰ میلیون دلار در همان سال هزینه کرده است به عبارتی برای هر مسابقه ۵/ ۱۳ میلیون دلار خرج شده است. این مخارج برای مک لارن، فراری و ردبول حدودا ۲۴۰ تا ۴۷۰ میلیون دلار در سال‌های مختلف تخمین زده می‌شود که هر کدام بیش از ۶۰۰ نفر را در استخدام خود دارند. قیمت بالای موتور این خودرو بخشی از هزینه‌های سرسام‌آور آنها را شامل می‌شود به‌طوری‌که در یک فصل هر تیم به ۱۰ موتور ۱۶۰ تا ۲۰۰ هزار دلاری نیاز دارد و باله‌های فیبرکربن جلو و عقب هم هر کدام ۲۰ تا ۳۰ هزار دلار قیمت دارند. تفاوت چشمگیر در هزینه‌های مسابقات فرمول یک و ایندی کار وجود دارد. بالاترین تیم‌ها در فرمول یک ممکن است در یک فصل بیش از ۴۷۰ میلیون دلار هزینه کنند که ۱۲۵ میلیون آن فقط خرج خودرو می‌شود و این در حالی است که بالاترین تیم ایندی کار آمریکا تنها ۱۵ میلیون دلار هزینه می‌کند که ۳ میلیون دلار آن خرج خودرو می‌شود. در بین ۱۰ تیم اول مسابقات فرمول یک هم در سال ۲۰۱۵ بین نفر اول (تیم رد بول) و تیم دهم (منور) تفاوت مخارج ۴۰۰ میلیون دلاری وجود دارد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در هر فصل ۵ درصد مخارج کل هر تیم، خرج راننده‌ها می‌شود و ۸/ ۳ درصد از هزینه‌های کل برای یافتن حامی مالی هزینه می‌شود.
رقابت‌های فرمول یک، از منابع مختلفی درآمد دارد که بخشی از آن از طریق فروش بلیت (۲۹۰ میلیون دلار) و بخشی نیز از پخش تلویزیونی (۳۸۰ میلیون دلار) و اسپانسرها (۷/ ۱ میلیارد دلار) و تامین‌کنندگان (۲۸۰ میلیون دلار) به‌دست می‌آید و اما تیم برتر این رقابت‌ها همواره هزینه‌ها و درآمدش به هم نزدیک بوده‌اند و می‌توان گفت در سال ۲۰۱۴ تیم رد بول با ۴۷۰ میلیون دلار درآمد و رقمی مشابه همین عدد خرج می‌کند. فرمول یک در مقایسه با ورزشی مانند فوتبال که فقط بالاترین تیمش (رئال مادرید) سالانه درآمدی برابر با ۷۴۶ میلیون دلار است و ارزش این تیم ۲/ ۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود صنعت پر خرجی حساب می‌شود. نکته مهم در رابطه با درآمد‌ها و مخارج رقابت‌های فرمول یک که به ظاهر چندان اقتصادی به نظر نمی‌رسد تبلیغ برند شرکت دارنده تیم فرمول یک است که با حاشیه سود کم همواره در صدر اخبار دنیا قرار می‌گیرند. درآمد شرکت رد بول از فروش محصول نوشیدنی اش در سال ۲۰۱۴ رقمی برابر با ۶/ ۵ میلیارد دلار بوده است که مخارجی که برای تیم فرمول یک انجام می‌دهد از این جهت منطقی به نظر می‌رسد.
ارسال نظر