رنو در محاق توجه به پژو
با سفر حسن روحانی رئیس‌جمهوری به فرانسه و امضای قرارداد ایران خودرو و پژو بسیار از نگاه‌ها در شرایطی به واکنش رنو معطوف بود که این شرکت برخلاف هموطن خود(پژو) به‌رغم فشار کشورهای غربی برای تشدید تحریم، در ایران ماند و خط تولید خود را متوقف نکرد، اما حالا هر چند بازگشت پژو جشن گرفته می‌شود؛ اما خبری از رنو در قراردادهای خودرویی دیده نمی‌شود و حتی برخی از مدیران شرکت‌های خودروساز نسبت به بدعهدی این شرکت فرانسوی در تامین قطعات تندر-۹۰ شکایت هم می‌کنند. اما داستان رنو در ایران از سال ۸۱ شروع شد سالی که سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به ابتکار رضا ویسه طرحی را با نام پلت‌فرم مشترک آماده کرد.
با سفر حسن روحانی رئیس‌جمهوری به فرانسه و امضای قرارداد ایران خودرو و پژو بسیار از نگاه‌ها در شرایطی به واکنش رنو معطوف بود که این شرکت برخلاف هموطن خود(پژو) به‌رغم فشار کشورهای غربی برای تشدید تحریم، در ایران ماند و خط تولید خود را متوقف نکرد، اما حالا هر چند بازگشت پژو جشن گرفته می‌شود؛ اما خبری از رنو در قراردادهای خودرویی دیده نمی‌شود و حتی برخی از مدیران شرکت‌های خودروساز نسبت به بدعهدی این شرکت فرانسوی در تامین قطعات تندر-90 شکایت هم می‌کنند. اما داستان رنو در ایران از سال 81 شروع شد سالی که سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به ابتکار رضا ویسه طرحی را با نام پلت‌فرم مشترک آماده کرد. در آن سال‌ها و بعد از اجرای پروژه سمند مشخص شده بود که بزرگ‌ترین ضعف صنعت خودرو ایران نداشتن دانش طراحی و ساخت پلت‌فرم است. طبق اظهارات برخی از مسوولان صنعتی وقت پیشنهاد جوینت‌ونچر و سرمایه‌گذاری در ایران به چند شرکت و برندهای معتبر جهانی داده می‌شود حال آنکه تنها شرکتی که پاسخ مثبت به درخواست مقامات ایرانی می‌دهد، رنو است.
این شرکت قصد داشت تقریبا همزمان با رومانی در ایران تولید جدیدترین محصول ارزان قیمت خود یعنی لوگان را آغاز کند.لوگان که در ایران ابتدا ال -۹۰ و بعدا تندر-۹۰ نام گرفت محصولی بر پایه پلت‌فرم نیسان میکرا بود که از موتور و گیربکس رنو مگان بهره می‌برد. این خودرو برای قشر متوسط در کشورهای توسعه یافته و اروپای شرقی طراحی شده بود. البته بعدها به‌دلیل استقبال این محصول وارد بازار اروپای غربی شد. این خودرو قرار بود جایگزین پیکان شود، برای همین قیمت شش هزار و ۷۰۰ یورو برای بازار ایران برای این خودرو در نظر گرفته شد که با حساب یورو آن سال‌ها چیزی حدود ۸ میلیون تومان بود، اما افزایش قیمت یورو و تاخیرهای پیاپی در تولید این محصول، این هدف را محقق نکرد. اما در قرارداد جوینت‌ونچر با رنو بندهایی برای توسعه محصول بر پلت‌فرم لوگان x۹۰، صادرات و داخلی سازی قید شده بود بندهایی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان شبیه قرارداد جوینت‌ونچر پژو در ایران است.اما برای شروع این طرح ۵/ ۱ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری اولیه انجام گرفت که سهم رنو ۵۱ و سهم طرف‌های ایرانی یعنی سازمان گسترش، ایران خودرو و سایپا ۴۹ درصد بود. این سرمایه‌گذاری بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت ایران پس از انقلاب است. در سال ۸۳ شرکت رنو پارس تاسیس شد، اما در سال ۸۴ که و با شروع به کار دولت نهم، شرکت رنو برای ادامه تولید در ایران با مشکلاتی مواجه شد. از یک سو برخی نمایندگان مجلس قرارداد جوینت‌ونچر را مورد حمله قرار می‌دادند و از سوی دیگر مدیران صنعتی وقت دولت در اجرای این پروژه سنگ‌اندازی می‌کردند. در این بین هر چند قرار بود که تندر-۹۰ جایگزین پیکان شود و ایران خودرویی که از خروج پیکان دچار ضررو زیان‌های مالی بسیاری شده بود با تولید تندر جبران مافات کند، اما با تاخیرهای صورت گرفته در تولید تندر عملا پراید توانست جایگزین پیکان شود.
با تغییر مدیران دو شرکت ایران خودرو و سایپا هیچ گاه خودرویی با نشان این شرکت‌ها روی پلت‌فرم تندر-۹۰ طراحی نشد و عملا تیراژ پایین سبب شد صادرات توجیه‌پذیر نباشد، اما با تغییر مدیریتی که در شرکت رنو پارس به وقوع پیوست ساندرو در شرکت پارس‌خودرو با چند سال تاخیر بالاخره وارد خط تولید شرکت پارس‌خودرو شد، اما کشمکش‌های رنو و مشکلاتی که بر سر راه تولید در ایران داشت انگار تمام‌شدنی نبود؛ چراکه با تشدید تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران این شرکت فرانسوی نتوانست به نقل‌و‌انتقال پول در ایران بپردازد و عملا تامین قطعه برای خطوط تولیدی این شرکت ناممکن شده بود.در این وضعیت رنو اعلام کرد ۵۰۰ میلیون یورو زیان کرده است، اما به‌دلیل سرمایه‌گذاری و طلبی که از خودروسازان کشور داشت، نمی‌توانست به‌راحتی از بازار ایران بگذرد.بنابراین شرکت مذکور با وجود تمامی مشکلات و تهدیدهای جهانی به‌دلیل تحریم در ایران ماند و به تولید اندک خود ادامه داد، اما حالا تحریم‌ها لغو شده و این شرکت به‌نظر می‌رسد که در انتظار روی خوش طرف ایرانی است تا بلکه بتواند از برگ برنده خود در دوران تحریم‌ها استفاده کند.این در شرایطی است که خوشحالی بازگشت پژو، رنو را به دست فراموشی سپرده است، اما رنو ظاهرا نمی‌خواهد مسیری که هموطنش طی کرده بار دیگر برود این شرکت یک بار مسیر جوینت‌ونچر را رفته و حالا اهداف بزرگ‌تری در سر می‌پروراند، اما برنامه رنو در ایران چیست؟ این شرکت ظاهرا خواهان تملک یکی از شرکت‌های داخلی است. رنو ظاهرا دیگر علاقه‌مند به جوینت‌ونچر دیگری با خودروسازان کشورمان نیست. این شرکت با تصور اینکه در دوران تحریم و شرایط بد اقتصادی در کنار خودروسازی ایران بوده؛ بنابراین باید مورد توجه قرار بگیرد خواهان سهم بیشتری از بازار خودرو ایران و در همان راستا امتیازات بیشتر از مقامات دولتی و خودروسازان است.طبق اخبار موثق این شرکت بنا دارد که در ازای طلب بالای این شرکت از دو خودروساز داخلی کارخانه‌ای را به تملک خود درآورد تا از تامین مواد اولیه، تولید و خدمات فروش و پس از فروش را در اختیار بگیرد.کاری که در رومانی کرد و کارخانه ورشکسته داچیا را به سودآوری رساند، اما ظاهرا مقامات ایرانی برخلاف قولی که حسن روحانی سه سال پیش در داووس به خودروسازان خارجی داد، تمایلی به اجرای خواسته رنو ندارند.
این شرکت قصد داشت تقریبا همزمان با رومانی در ایران تولید جدیدترین محصول ارزان قیمت خود یعنی لوگان را آغاز کند.لوگان که در ایران ابتدا ال -۹۰ و بعدا تندر-۹۰ نام گرفت محصولی بر پایه پلت‌فرم نیسان میکرا بود که از موتور و گیربکس رنو مگان بهره می‌برد. این خودرو برای قشر متوسط در کشورهای توسعه یافته و اروپای شرقی طراحی شده بود. البته بعدها به‌دلیل استقبال این محصول وارد بازار اروپای غربی شد. این خودرو قرار بود جایگزین پیکان شود، برای همین قیمت شش هزار و ۷۰۰ یورو برای بازار ایران برای این خودرو در نظر گرفته شد که با حساب یورو آن سال‌ها چیزی حدود ۸ میلیون تومان بود، اما افزایش قیمت یورو و تاخیرهای پیاپی در تولید این محصول، این هدف را محقق نکرد. اما در قرارداد جوینت‌ونچر با رنو بندهایی برای توسعه محصول بر پلت‌فرم لوگان x۹۰، صادرات و داخلی سازی قید شده بود بندهایی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان شبیه قرارداد جوینت‌ونچر پژو در ایران است.اما برای شروع این طرح ۵/ ۱ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری اولیه انجام گرفت که سهم رنو ۵۱ و سهم طرف‌های ایرانی یعنی سازمان گسترش، ایران خودرو و سایپا ۴۹ درصد بود. این سرمایه‌گذاری بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت ایران پس از انقلاب است. در سال ۸۳ شرکت رنو پارس تاسیس شد، اما در سال ۸۴ که و با شروع به کار دولت نهم، شرکت رنو برای ادامه تولید در ایران با مشکلاتی مواجه شد. از یک سو برخی نمایندگان مجلس قرارداد جوینت‌ونچر را مورد حمله قرار می‌دادند و از سوی دیگر مدیران صنعتی وقت دولت در اجرای این پروژه سنگ‌اندازی می‌کردند. در این بین هر چند قرار بود که تندر-۹۰ جایگزین پیکان شود و ایران خودرویی که از خروج پیکان دچار ضررو زیان‌های مالی بسیاری شده بود با تولید تندر جبران مافات کند، اما با تاخیرهای صورت گرفته در تولید تندر عملا پراید توانست جایگزین پیکان شود.
با تغییر مدیران دو شرکت ایران خودرو و سایپا هیچ گاه خودرویی با نشان این شرکت‌ها روی پلت‌فرم تندر-۹۰ طراحی نشد و عملا تیراژ پایین سبب شد صادرات توجیه‌پذیر نباشد، اما با تغییر مدیریتی که در شرکت رنو پارس به وقوع پیوست ساندرو در شرکت پارس‌خودرو با چند سال تاخیر بالاخره وارد خط تولید شرکت پارس‌خودرو شد، اما کشمکش‌های رنو و مشکلاتی که بر سر راه تولید در ایران داشت انگار تمام‌شدنی نبود؛ چراکه با تشدید تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران این شرکت فرانسوی نتوانست به نقل‌و‌انتقال پول در ایران بپردازد و عملا تامین قطعه برای خطوط تولیدی این شرکت ناممکن شده بود.در این وضعیت رنو اعلام کرد ۵۰۰ میلیون یورو زیان کرده است، اما به‌دلیل سرمایه‌گذاری و طلبی که از خودروسازان کشور داشت، نمی‌توانست به‌راحتی از بازار ایران بگذرد.بنابراین شرکت مذکور با وجود تمامی مشکلات و تهدیدهای جهانی به‌دلیل تحریم در ایران ماند و به تولید اندک خود ادامه داد، اما حالا تحریم‌ها لغو شده و این شرکت به‌نظر می‌رسد که در انتظار روی خوش طرف ایرانی است تا بلکه بتواند از برگ برنده خود در دوران تحریم‌ها استفاده کند.این در شرایطی است که خوشحالی بازگشت پژو، رنو را به دست فراموشی سپرده است، اما رنو ظاهرا نمی‌خواهد مسیری که هموطنش طی کرده بار دیگر برود این شرکت یک بار مسیر جوینت‌ونچر را رفته و حالا اهداف بزرگ‌تری در سر می‌پروراند، اما برنامه رنو در ایران چیست؟ این شرکت ظاهرا خواهان تملک یکی از شرکت‌های داخلی است. رنو ظاهرا دیگر علاقه‌مند به جوینت‌ونچر دیگری با خودروسازان کشورمان نیست. این شرکت با تصور اینکه در دوران تحریم و شرایط بد اقتصادی در کنار خودروسازی ایران بوده؛ بنابراین باید مورد توجه قرار بگیرد خواهان سهم بیشتری از بازار خودرو ایران و در همان راستا امتیازات بیشتر از مقامات دولتی و خودروسازان است.طبق اخبار موثق این شرکت بنا دارد که در ازای طلب بالای این شرکت از دو خودروساز داخلی کارخانه‌ای را به تملک خود درآورد تا از تامین مواد اولیه، تولید و خدمات فروش و پس از فروش را در اختیار بگیرد.کاری که در رومانی کرد و کارخانه ورشکسته داچیا را به سودآوری رساند، اما ظاهرا مقامات ایرانی برخلاف قولی که حسن روحانی سه سال پیش در داووس به خودروسازان خارجی داد، تمایلی به اجرای خواسته رنو ندارند.
ارسال نظر