هنر معماری
دنیای اقتصاد، میترا دهقان دهنوی- معماری زمانی آغاز شد که آدمی اولین سرپناه را برای خود ساخت و در خانه‌اش پنجره‌ای نهاد به سوی حقیقتِ جهان، زمانی که تصمیم گرفت به تصوراتش عینیت ببخشد و بیافریند.در شکل‌گیری معماری‌های جهان، بدون شک ارزش‌های فناناپذیر و جاویدان حضور دارند که فصل مشترک آن، موجودیت انسان در زمین و جهان‌بینی اوست.در فتوت‌نامه بنایان آمده است: «معماری، صناعتی شریف که در دست اهل فتوت است و نااهلان و نامردمان را به آن راهی نیست و معمار مردی هزارساله است که از علم و شریعت و طریقت باخبر است، در کار خود استاد است و آنچه را که انجام می‌دهد چنان است که از برای خود می‌نماید.»
معماری از جنس اندیشه
معماری از جنس مفهوم واندیشه است و نه از جنس فیزیک، اگرچه حاصل اندیشه به بیان فیزیکی می‌انجامد. انسان و جایگاه او، تمایلات و ارزش‌های او در مرکز دل‌مشغولی معماران قرار دارند. معماران در تلاش هستند تا فضا را مطابق با ارزش‌های والای انسانی خلق کنند، فضایی که دارای تاریخ مصرف نباشد و متعلق به تمام زمان‌هاست.در طول تاریخ، معماری همیشه آیینه انسان و آرزوهایش بوده است. آفرینشِ آنچه آرزویش را داری، وسوسه‌انگیزترین مهارت معماری است. معمار، مدینه فاضله را در شرایط امروز پیدا می‌کند و شرایط ذهنی و زیستی جامعه امروز را در اثرش منعکس می‌کند. معمار قادر است افکار و آرزوهای یک جامعه را تجسم وخلق کند و فضاهای خاطره‌انگیزی را به مردم هدیه دهد.

معماری، آمیزش موزون
معماری تنها فرم، نور، صدا و مصالح نیست، بلکه آمیزش موزون و به حد کمال همه چیز است و معمار عامل انسانی چیزی است که همه را به هم پیوند داده و وحدت می‌بخشد. معماران می‌توانند برکیفیت زندگی انسان‌ها اثرگذار باشند و این هیجان‌انگیزترین و مهم‌ترین رسالت معماری است. معماران با تسلط نسبی خود بر اکثر علوم، فضاهایی را طراحی می‌کنند که تمامی جزئیات زندگی انسان‌ها در آن اتفاق می‌افتد واین فضاها ممکن است به رفتار و نگرش افرادی که از آن استفاده می‌کنند، جهت دهند و بر احساسات و عواطف آن‌ها تأثیر بگذارد.معماران بناهایی را طراحی می‌کنند که راحتی و آسایش یعنی حفاظت و امنیت را تأمین کرده و مکان‌هایی است برای اندیشه و پرداختن به خود و نیایش و برآورده کردن نیازهای روحی، روانی، مادی و معنوی انسان.

اهمیت جایگاه معماران
با این توصیفات، معماران در جامعه از اهمیت و جایگاه والایی برخوردارند و معماری عرصه‌ای برای بروز و ظهور زندگی فردی، اجتماعی و نمودهای هنجاری همچون اخلاق است. همین موضوع موجب می‌‌شود تا عوامل تأثیرگذار در معماری با ویژگی‌های خاص در کالبد و معنای آن نمود پیدا کند. توجه به هنجارهای اخلاقی وجودی انسان و جامعه، از نیازهای اساسی شکل‌گیری محیط کار و زندگی انسان است. بنابراین رابطه بین معماری، اخلاق و هنجارهای اجتماعی، خواست و نیاز انسان است تا از این طریق در فضای معماری به آرامش برسد. در طول تاریخ، معماران تلاش کرده‌اند تا با شناخت این نیاز، معماری خود را متناسب و همسو با هنجارهای اخلاقی خلق کنند.یکی از تعهدات معماران حقیقی، پایبندی به اصول و رعایت اخلاق است که رمز جاودانگی آثار آن‌هاست. چنین معمارانی تا همیشه زنده‌اند زیرا تکه‌ای از جهان‌بینی و روح خود را در آثارخویش به یادگار خواهند گذاشت.

سوم اردیبهشت، بزرگداشت شیخ بهایی و روز معمار
سوم اردیبهشت، روز گرامی‌داشت معماران متعهد این سرزمین است که با علم و اخلاق خود بناهای ماندگار و ارزنده‌ای را طراحی کرده‌اند که نماد تمدن و سربلندی ایران است. در این روز بکوشیم با زیبا تصورکردن، زیبادیدن و زیبا نفس کشیدن، معمارِ زندگی خود باشیم، زیرا توانمندترین معمار، ذهن آدمی است که می‌تواند کالبد خاکی روح خود را برای رسیدن به خالق هستی محکم، زیبا و مانا بسازد.