دنیا سهرابی گشتن در مجموعه کاخ سعدآباد مانند گردش در یک شهر است؛ اما شهری که همه خانه‌های آن کاخ هستند و در فضایی بسیار زیبا قرار گرفته‌اند.
این مجموعه آنقدر بزرگ است که کمتر کسی می‌تواند طی یک روز همه کاخ‌-موزه‌های آن را تماشا کند و بهتر است برای لذت کافی بردن این موزه‌ها را به چند قسمت تقسیم کرده و در چند وعده تماشا کنید. این مجموعه فرهنگی - تاریخی در دره دربند، در شمالی‌ترین منطقه تهران در زمینی به مساحت 300 هکتار بنا شده است. این مجموعه دارای حدود ۱۸۰ هکتار جنگل طبیعی، چشمه‌سارها، قنات‌ها، باغستان‌ها، گلخانه‌ها و خیابان است. این مجموعه از شمال با کوه‌های البرز، از شرق با گلاب‌دره، از غرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد و رودخانه جعفرآباد، از وسط محوطه کاخ می‌گذرد. کاخ سعدآباد در اکثر مواقع سال میزبان جشنواره‌های متعددی است و البته بهترین زمان برای لذت بردن از این مکان فصل بهار است. البته حتی در بهار هم برای بازدید از این منطقه شمالی شهر لباس گرم را فراموش نکنید. برای رسیدن به این منطقه با مترو خط یک تا ایستگاه تجریش بروید یا با اتوبوس‌های تندروی خط (راه‌آهن - تجریش) خود را به میدان تجریش برسانید. از میدان تجریش تا مجموعه سعدآباد یک پیاده‌روی بیست دقیقه‌ای است یا اینکه می‌توانید در ابتدای خیابان فناخسرو سوار تاکسی‌های سعدآباد شده و تا دم در آن بروید.

کاخ‌موزه سفید
این کاخ، بزرگ‌ترین کاخ موجود در مجموعه کاخ سعدآباد است، که به‌علت رنگ سفیدش به کاخ سفید شهرت یافته‌است. این کاخ، شامل ۵۴ واحد مختلف، از جمله ۱۰ تالار تشریفاتی است که وسیع‌ترین آن، تالار کاخ است، که سفره خانه‌ای به مساحت ۲۲۰ مترمربع دارد. بنای کاخ، به دستور رضاشاه، در سال ۱۳۱۰ خورشیدی آغاز شد و در سال ۱۳۱۵ خورشیدی به پایان رسید. نقشه کاخ، اثر مشترک مهندس خرسندی و مهندس بوزیس روسی است. گچ‌بری‌های زیبا و ظریف درون کاخ، کار استادانی چون غلامرضا پهلوان، عبدالکریم شیخان، حسین کاشی و رضا ملائکه است و سنگ‌فرش کف‌ها، توسط استاد لرزاده انجام شده‌است. نمای بیرونی کاخ، به سبک ایرانی-رومی است، که چهار ستون اصلی بزرگ در چهارسوی سرسرا و چهار نورگیر، در اطراف سقف مرکزی است. پرده‌های بزرگ نقاشی رنگ روغن، با موضوع داستان‌های شاهنامه که در اطراف نورگیر سرسرای طبقه اول است را استاد حسین بهزاد و شاگردانش، در سال ۱۳۲۰ خورشیدی به پایان رساندندpic۱




موزه استاد بهزاد
موزه مینیاتور استاد حسین بهزاد، در بخش مرکزی مجموعه سعد آباد قرار دارد. ساختمان این موزه، متعلق به اواخر دوران قاجار و اوایل دوران پهلوی است. در دوران پهلوی این موزه، به کاخ کرباس معروف بوده که به عنوان استراحتگاه و محل کار رضا شاه استفاده می‌شده، و در دوران شاه، به‌عنوان کاخ ولیعهدی، مورد استفاده رضا پهلوی، در دوران کودکی و نوجوانی او، بوده‌است. این موزه، پس از بازسازی و مرمت، در سال ۱۳۷۳ خورشیدی، و به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد بهزاد، افتتاح گردید. این موزه، دارای پنج سالن است و از زیر زمین این موزه، به عنوان نمایشگاه و محل آموزش، استفاده می‌شود.pic۲




موزه برادران امیدوار
این موزه، در بخش شمال غربی مجموعه سعد آباد، واقع شده و ساختمان آن، متعلق به دوران قاجار است. این موزه، شامل ۴ اتاق با نمای آجری قرمز رنگ و گچ‌بری‌های زیبا است که کالسکه خانه و استراحتگاه سورچی‌ها بوده است. این ساختمان، در سال ۱۳۸۱ بازسازی و در مهر ماه ۱۳۸۲، در هفته جهانگردی، به نام برادران امیدوار اولین جهانگردان ایرانی معاصر، افتتاح گردید. این موزه اولین موزه انسان‌شناسی در ایران است. این موزه ۳ نگارخانه دارد که در دو نگارخانه آن آثار اهدایی برادران امیدوار به معرض نمایش گذاشته شده‌است. این آثار حاصل سفرهای این دو برادر به دور دنیا و عکس‌های آنها است. نگارخانه سوم اتاق نمایش فیلم است که در آن فیلم سفر و اسلایدهای برادران امیدوار به نمایش درمی‌آید.pic۳




موزه خط و کتابت میرعماد
این موزه، در بخش مرکزی مجموعه سعد آباد، قرار دارد. بنای این موزه، به‌دلیل شباهت به ساختمان‌های اواخر دوره قاجار و اوایل دوران پهلوی، به معماری دوره انتقال تعلق دارد. ساختمان موزه، دو طبقه دارد، که محل سکونت دو تن از فرزندان شاه بود. پس از انقلاب اسلامی ایران، ساختمان مذکور، به نمایش آثار خطی، اختصاص یافت، که سرانجام در سال ۱۳۷۶ خورشیدی، به نام مشهورترین استاد خوشنویسی قرن ۱۱ هجری، یعنی میرعماد حسنی، تغییر نام یافت و در حال حاضر آثار خطاطی باستانی ایرانی در آن نگهداری می‌شود.pic۴