تحلیلگران: محافظه‌کاران با سلاح «تجزیه‌هراسی» توانستند پیروز انتخابات شوند
تاکتیک موثر «اسکاتلند هراسی»
پیروزی قاطع حزب دیوید کامرون در انتخابات مجلس عوام انگلیس بسیاری از ناظران را در حیرت فرو برد. پیروزی شکل گرفته در این انتخابات به‌عکس پیروزی‌های چند وقت اخیر چپ‌ها در اروپا بوده است. به‌گونه‌ای که تحلیلگران پس از پیروزی‌های انتخاباتی چپ‌ها در یونان خبر از یک سونامی تازه می‌دادند. تحلیلگران حوزه بریتانیا از زوایای مختلفی به این موضوع نگاه می‌کنند. برخی می‌گویند که راز موفقیت محافظه‌کاران در پیروزی قاطع این کشور به موضوع «اسکاتلند هراسی» باز می‌گردد. محافظه‌کاران مدعی شده بودند که چپ‌ها در صورتی که نتوانند اکثریت مجلس را کسب کنند، برای اینکه رقیب خود را زمین بزنند، با حزب «SNP» از اسکاتلند که یک حزب طرفدار جدایی اسکاتلند از بریتانیا است، ائتلاف خواهد کرد.
پیروزی قاطع حزب دیوید کامرون در انتخابات مجلس عوام انگلیس بسیاری از ناظران را در حیرت فرو برد. پیروزی شکل گرفته در این انتخابات به‌عکس پیروزی‌های چند وقت اخیر چپ‌ها در اروپا بوده است. به‌گونه‌ای که تحلیلگران پس از پیروزی‌های انتخاباتی چپ‌ها در یونان خبر از یک سونامی تازه می‌دادند. تحلیلگران حوزه بریتانیا از زوایای مختلفی به این موضوع نگاه می‌کنند. برخی می‌گویند که راز موفقیت محافظه‌کاران در پیروزی قاطع این کشور به موضوع «اسکاتلند هراسی» باز می‌گردد. محافظه‌کاران مدعی شده بودند که چپ‌ها در صورتی که نتوانند اکثریت مجلس را کسب کنند، برای اینکه رقیب خود را زمین بزنند، با حزب «SNP» از اسکاتلند که یک حزب طرفدار جدایی اسکاتلند از بریتانیا است، ائتلاف خواهد کرد.
اما «اد میلیبند» رهبر حزب کارگر وسایر مقامات این حزب، به دنبال حملات شدید محافظه‌کاران علیه ملی‌گراهای اسکاتلندی، هرگونه ائتلافی را با حزب ملی اسکاتلند که دارای گرایش‌های استقلال‌طلبانه است، رد کردند. در شرایطی که فشارها علیه حزب کار روز‌به روز در حال افزایش بود، «اد میلیبند» رهبر حزب کارگر در اظهاراتی که از شبکه تلویزیونی بی بی ۱ پخش شد، به صراحت گفت: «می خواهم در این خصوص شفاف بگویم، هیچ ائتلافی و هیچ توافقی نخواهد بود. من هیچ توافقی را با حزب ملی اسکاتلند نخواهم داشت. من با آنها بر سر استقلال اسکاتلند مخالفم، چرا که این یک فاجعه برای کشور خواهدبود. من بر سر موضوعات دیگر هم مخالفم.»
همان زمان «گوردن براون»، رهبر پیشین حزب کارگر در اظهاراتی در میان طرفداران این حزب در منطقه شفیلد گفت: «هیچ ائتلافی با حزب ملی اسکاتلند صورت نخواهد گرفت، هیچ مذاکراتی در جریان نیست، هیچ سازشی در میان نیست.» وی افزود: در حالی که محافظه‌کاران به خوبی می‌دانند حزب کارگر طرحی مبنی بر ائتلاف با حزب ملی اسکاتلند ندارد اما اصرار دارند این مساله را مطرح کنند که دولت ائتلافی کارگر و حزب ملی اسکاتلند، باعث خواهد شد که دولت توسط حزب ملی اسکاتلند مدیریت شود. این موضوع اما تنها در انگلیس بازخورد نداشت. در اسکاتلند نیز این موضوع مورد توجه محافل سیاسی قرار گرفت. «نیکلا استرجن»، رهبر حزب ملی اسکاتلند در گفت‌وگو با رادیو 5 بی‌بی‌سی و در واکنش به اظهارات اخیر مقامات ارشد حزب محافظه‌کار گفت: در روزهای اخیر شاهد هستیم که رهبران احزاب مخالف از تاکتیک ارعاب و ترس استفاده می‌کنند. ایده‌های این افراد ته کشیده و وقتشان رو به پایان است. وی تصریح کرد که حتی اگر بتواند 59 کرسی حزب ملی اسکاتلند را در جریان انتخابات به‌دست آورد، لزومی به برگزاری همه‌پرسی استقلال اسکاتلند نمی‌بیند.
براساس آخرین نظرسنجی‌های صورت گرفته در پیش از انتخابات میزان محبوبیت حزب ملی اسکاتلند از زمانی که مردم اسکاتلند به استقلال این کشور از انگلیس رأی منفی داده، به‌طور چشمگیری افزایش یافته بود و در این میان، «نیکلا استروجن» رهبر این حزب آشکارا گفته بود که مصمم است تا حزب محافظه‌کار را از اریکه قدرت پایین بکشد و در این راستا در نظر دارد با همکاری حزب کارگر مانع از بازگشت محافظه‌کاران به قدرت شود.
دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس و رهبر حزب محافظه‌کار نیز با استفاده از چنین رویکردهایی در بین اعضای حزب اسکاتلندی، در گفت وگو با روزنامه تایمز که 10 روز پیش از انتخابات منتشر شده بود، هشدار داد که رای‌دهندگان انگلیسی تنها 10 روز وقت دارند که اتحاد این کشور را حفظ کنند. کامرون در جریان مبارزات انتخاباتی‌اش همواره از تاکتیک «اسکاتلندهراسی» علیه حزب کارگر استفاده کرده بود. او با پیش کشیدن موضوع اسکاتلند، گفته بود حزب محافظه‌کار به دنبال پیروزی قاطع در انتخابات است و نتیجه‌ای غیر از آن موفقیت به‌شمار نمی‌آید. وی اضافه کرد: وظیفه من در 10 روز باقی مانده، پیروزی قاطع حزب محافظه‌کار در انتخابات و نجات بریتانیا (از خطر تجزیه شدن به‌دلیل قدرت گرفتن حزب ملی اسکاتلند) است. دیوید کامرون همچنین در گفت‌وگو با روزنامه «ساندی‌اکسپرس»، دوباره این مطلب را پیش می‌کشد و ضمن اشاره به این مساله که حزب ملی اسکاتلند قصد دارد تا انگلیس را تجزیه کند، گفت: اگر حزب کارگر با ائتلاف حزب ملی اسکاتلند سرکار بیاید در این صورت دولتی خواهیم داشت که حامیانش نمی‌خواهند انگلیس موفق شود. وی با اشاره به همه پرسی سال گذشته که در جریان آن رهبر پیشین حزب ملی اسکاتلند خواستار جدایی کشورش از انگلیس شده بود، افزود: آنها نمی‌خواهند پارلمان موفق شود، نمی‌خواهند دولت موفق شود، نمی‌خواهد که انگلستان موفق شود و این نگران‌کننده است. «نایجل فاراژ»، رهبر حزب ضد مهاجر و ضداروپایی «اتحاد بریتانیا»(یوکیپ) نیز در این میان بیکار ننشسته و وارد این بازی سیاسی می‌شود. او با بیان اینکه بدترین نوع تبعیض نژادی، نفرتی است که مردم اسکاتلند نسبت به انگلیسی‌ها دارند، به رادیو 5 بی‌بی‌سی، گفت: «سطح نفرت از انگلیسی‌ها در شمال کشور به حدی رسیده که اگر شبکه بی‌بی‌سی نگران نژاد پرستی است بهتر است سری به آنجا بزند... حزب ملی اسکاتلند علنا نژادپرست است. رویکرد آنها نسبت به انگلیس خصمانه است و زبانی را که علیه مردم انگلیس به‌کار می‌برند غیرقابل توجیه است.»
وی در دفاع از مواضع حزبش که به‌عنوان حزبی تندرو و نژاد پرست معروف است، گفت: آن چنانکه رسانه شما تلاش می‌کند که حزب یوکیپ را نژادپرست جلو دهد، این غیر واقع است... مردمی که طرفدار ما هستند از انتخاب خود خجالت زده شده‌اند.
انتخابات عمومی انگلیس که پنجاه‌وششمین انتخابات پارلمانی این کشور از سال 1801 میلادی به‌شمار می‌آید، در هفتم ماه مه(17 اردیبهشت) برگزار شد و حزب پیروز این انتخابات یعنی توری‌ها، سکان هدایت دولت این کشور را به مدت 5 سال در دست گرفتند.
مردم این کشور به دو صورت در انتخابات شرکت کرده بودند. عده‌ای که در هفتم ماه مه پای صندوق‌های رای رفتند و برخی دیگر که رای خود را پست کرده بودند. بر اساس گزارش‌های محلی از دوشنبه هفته انتخابات، برگه‌های انتخاباتی برای آن دسته از شهروندان انگلیسی که قصد داشتند به‌صورت پستی رای بدهند، توزیع شده بود.
در شرایطی که تا روزهای آخر نظرسنجی‌های صورت گرفته نشان می‌داد که دو حزب پابه‌پای هم در حال حرکت هستند و برخی می‌گفتند که احتمالا نتیجه این انتخابات پیچیده و دشوار خواهد شد پیش‌بینی می‌شد همانند انتخابات سال 2010 میلادی، مجلس بعدی، به اصطلاح معلق شود و دو یا چند حزب به ناچار با هم ائتلاف کنند و دولت بعدی این کشور را شکل دهند.
اما «اد میلیبند» رهبر حزب کارگر وسایر مقامات این حزب، به دنبال حملات شدید محافظه‌کاران علیه ملی‌گراهای اسکاتلندی، هرگونه ائتلافی را با حزب ملی اسکاتلند که دارای گرایش‌های استقلال‌طلبانه است، رد کردند. در شرایطی که فشارها علیه حزب کار روز‌به روز در حال افزایش بود، «اد میلیبند» رهبر حزب کارگر در اظهاراتی که از شبکه تلویزیونی بی بی ۱ پخش شد، به صراحت گفت: «می خواهم در این خصوص شفاف بگویم، هیچ ائتلافی و هیچ توافقی نخواهد بود. من هیچ توافقی را با حزب ملی اسکاتلند نخواهم داشت. من با آنها بر سر استقلال اسکاتلند مخالفم، چرا که این یک فاجعه برای کشور خواهدبود. من بر سر موضوعات دیگر هم مخالفم.»
همان زمان «گوردن براون»، رهبر پیشین حزب کارگر در اظهاراتی در میان طرفداران این حزب در منطقه شفیلد گفت: «هیچ ائتلافی با حزب ملی اسکاتلند صورت نخواهد گرفت، هیچ مذاکراتی در جریان نیست، هیچ سازشی در میان نیست.» وی افزود: در حالی که محافظه‌کاران به خوبی می‌دانند حزب کارگر طرحی مبنی بر ائتلاف با حزب ملی اسکاتلند ندارد اما اصرار دارند این مساله را مطرح کنند که دولت ائتلافی کارگر و حزب ملی اسکاتلند، باعث خواهد شد که دولت توسط حزب ملی اسکاتلند مدیریت شود. این موضوع اما تنها در انگلیس بازخورد نداشت. در اسکاتلند نیز این موضوع مورد توجه محافل سیاسی قرار گرفت. «نیکلا استرجن»، رهبر حزب ملی اسکاتلند در گفت‌وگو با رادیو 5 بی‌بی‌سی و در واکنش به اظهارات اخیر مقامات ارشد حزب محافظه‌کار گفت: در روزهای اخیر شاهد هستیم که رهبران احزاب مخالف از تاکتیک ارعاب و ترس استفاده می‌کنند. ایده‌های این افراد ته کشیده و وقتشان رو به پایان است. وی تصریح کرد که حتی اگر بتواند 59 کرسی حزب ملی اسکاتلند را در جریان انتخابات به‌دست آورد، لزومی به برگزاری همه‌پرسی استقلال اسکاتلند نمی‌بیند.
براساس آخرین نظرسنجی‌های صورت گرفته در پیش از انتخابات میزان محبوبیت حزب ملی اسکاتلند از زمانی که مردم اسکاتلند به استقلال این کشور از انگلیس رأی منفی داده، به‌طور چشمگیری افزایش یافته بود و در این میان، «نیکلا استروجن» رهبر این حزب آشکارا گفته بود که مصمم است تا حزب محافظه‌کار را از اریکه قدرت پایین بکشد و در این راستا در نظر دارد با همکاری حزب کارگر مانع از بازگشت محافظه‌کاران به قدرت شود.
دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس و رهبر حزب محافظه‌کار نیز با استفاده از چنین رویکردهایی در بین اعضای حزب اسکاتلندی، در گفت وگو با روزنامه تایمز که 10 روز پیش از انتخابات منتشر شده بود، هشدار داد که رای‌دهندگان انگلیسی تنها 10 روز وقت دارند که اتحاد این کشور را حفظ کنند. کامرون در جریان مبارزات انتخاباتی‌اش همواره از تاکتیک «اسکاتلندهراسی» علیه حزب کارگر استفاده کرده بود. او با پیش کشیدن موضوع اسکاتلند، گفته بود حزب محافظه‌کار به دنبال پیروزی قاطع در انتخابات است و نتیجه‌ای غیر از آن موفقیت به‌شمار نمی‌آید. وی اضافه کرد: وظیفه من در 10 روز باقی مانده، پیروزی قاطع حزب محافظه‌کار در انتخابات و نجات بریتانیا (از خطر تجزیه شدن به‌دلیل قدرت گرفتن حزب ملی اسکاتلند) است. دیوید کامرون همچنین در گفت‌وگو با روزنامه «ساندی‌اکسپرس»، دوباره این مطلب را پیش می‌کشد و ضمن اشاره به این مساله که حزب ملی اسکاتلند قصد دارد تا انگلیس را تجزیه کند، گفت: اگر حزب کارگر با ائتلاف حزب ملی اسکاتلند سرکار بیاید در این صورت دولتی خواهیم داشت که حامیانش نمی‌خواهند انگلیس موفق شود. وی با اشاره به همه پرسی سال گذشته که در جریان آن رهبر پیشین حزب ملی اسکاتلند خواستار جدایی کشورش از انگلیس شده بود، افزود: آنها نمی‌خواهند پارلمان موفق شود، نمی‌خواهند دولت موفق شود، نمی‌خواهد که انگلستان موفق شود و این نگران‌کننده است. «نایجل فاراژ»، رهبر حزب ضد مهاجر و ضداروپایی «اتحاد بریتانیا»(یوکیپ) نیز در این میان بیکار ننشسته و وارد این بازی سیاسی می‌شود. او با بیان اینکه بدترین نوع تبعیض نژادی، نفرتی است که مردم اسکاتلند نسبت به انگلیسی‌ها دارند، به رادیو 5 بی‌بی‌سی، گفت: «سطح نفرت از انگلیسی‌ها در شمال کشور به حدی رسیده که اگر شبکه بی‌بی‌سی نگران نژاد پرستی است بهتر است سری به آنجا بزند... حزب ملی اسکاتلند علنا نژادپرست است. رویکرد آنها نسبت به انگلیس خصمانه است و زبانی را که علیه مردم انگلیس به‌کار می‌برند غیرقابل توجیه است.»
وی در دفاع از مواضع حزبش که به‌عنوان حزبی تندرو و نژاد پرست معروف است، گفت: آن چنانکه رسانه شما تلاش می‌کند که حزب یوکیپ را نژادپرست جلو دهد، این غیر واقع است... مردمی که طرفدار ما هستند از انتخاب خود خجالت زده شده‌اند.
انتخابات عمومی انگلیس که پنجاه‌وششمین انتخابات پارلمانی این کشور از سال 1801 میلادی به‌شمار می‌آید، در هفتم ماه مه(17 اردیبهشت) برگزار شد و حزب پیروز این انتخابات یعنی توری‌ها، سکان هدایت دولت این کشور را به مدت 5 سال در دست گرفتند.
مردم این کشور به دو صورت در انتخابات شرکت کرده بودند. عده‌ای که در هفتم ماه مه پای صندوق‌های رای رفتند و برخی دیگر که رای خود را پست کرده بودند. بر اساس گزارش‌های محلی از دوشنبه هفته انتخابات، برگه‌های انتخاباتی برای آن دسته از شهروندان انگلیسی که قصد داشتند به‌صورت پستی رای بدهند، توزیع شده بود.
در شرایطی که تا روزهای آخر نظرسنجی‌های صورت گرفته نشان می‌داد که دو حزب پابه‌پای هم در حال حرکت هستند و برخی می‌گفتند که احتمالا نتیجه این انتخابات پیچیده و دشوار خواهد شد پیش‌بینی می‌شد همانند انتخابات سال 2010 میلادی، مجلس بعدی، به اصطلاح معلق شود و دو یا چند حزب به ناچار با هم ائتلاف کنند و دولت بعدی این کشور را شکل دهند.
ارسال نظر