هنرمندان در مقابل پزشکان!

شایان ربیعی
عضو گروه فرهنگ و هنر

در یکی دو سال اخیر، چهره جامعه پزشکی با متوقف کردن پخش سریال «در حاشیه»، «رها کردن دو بیمار در بیابان» و «باز کردن بخیه‌های یک کودک به علت واریز نکردن حق ویزیت» در نزد مردم مکدر شده است. مهم نیست این اتفاق‌ها تا چه حد واقعیت دارد. مهم این است که جامعه ایرانی بروز چنین رفتارهایی را برنمی‌تابد و احتمالا تجربه‌های شخصی نشان داده که از برخی چنین کارهایی برمی‌آید. ماجرای انتقاد از رفتار پزشکان در قالب خاطرات مردمی و جوک‌هایی در شبکه‌های اجتماعی ادامه داشت که اسفندماه سال گذشته خبر بستری شدن عباس کیارستمی در بیمارستان رسانه‌ای شد و اردیبهشت نیز خبرهایی درباره خطای پزشکان در فرآیند مداوا و جراحی کیارستمی دهان به دهان چرخید. شکی نیست که اصرار به انتقال کیارستمی به فرانسه، اعتراض نمادین و عمومی مردم به مسوولیت ناپذیری برخی از پزشکان ایرانی بود. اما مرگ کیارستمی، آرام و قرار را از هرکسی که کمترین اطلاعی درباره پرونده پزشکی وی داشت گرفت. داریوش مهرجویی، در مراسم گرامیداشت کیارستمی در کانون پرورش فکری، به صریح ترین اعتراض ها را نسبت به جامعه پزشکی مطرح کرد. یک پزشک هم در واکنش به گفته‌های مهرجویی او را تلویحا متهم به مصرف مواد مخدر کرد. این رفتار اتهام‌آمیز آقای پزشک، موج سنگین انتقادها را برانگیخت و جامعه هنری را در تقابل با جامعه پزشکی قرار داد. گویی جامعه هنری و به‌ویژه سینماگران در یک قرارداد نانوشته، انتقاد و اعتراض همه مردم را به جامعه پزشکی نمایندگی می‌کنند. پس بیراه نیست اگر دوگانه جامعه هنری در مقابل جامعه پزشکی را رویارویی مردم با پزشکان بی‌مسوولیت بدانیم