با کار شبانه‌روزی کمبودها را جبران می‌کردیم
سارا عدالتیان نقشه‌بردار کار کتله‌خور کار نقشه‌برداری از غار کتله‌خور از تماسی که شهریار بهزادیان، از غارنوردان خوب زنجانی با ما گرفت آغاز شد. با هماهنگی‌های انجام‌شده بین حاجی خانی، مسوول غار کتله‌خور (که بسیار در پیشبرد این پروژه ملی موثر بود) و انجمن غار و غارشناسی ایرانیان، تیمی از نقشه‌برداران غار منسجم و کار نقشه‌برداری از غار آغاز شد. کتله‌خور طولانی‌ترین غار ایران است که در سال 2003 توسط دو نقشه‌بردار از کشورهای آلمان و سوئیس (مایکل لومان و رنه شرر)، حدود 10 کیلومتر از آن نقشه‌برداری شده بود و اکنون نقشه‌برداران ایرانی تصمیم به ادامه نقشه‌برداری از آن را گرفته بودند. تیم ایرانی مرکب از انجمن غار و غارشناسی ایرانیان کار خود را در سال 1389 آغاز کرد. به خاطر شرایط ویژه غارها؛ یعنی تاریکی مطلق، سرما، رطوبت و مسیرهای ناهموار و دشوار، از ابزارها و شیوه‌های متداول نقشه‌برداری در فضای بیرون، در غارها نمی‌شد استفاده کرد؛ بنابراین تیم نقشه‌بردار با مهارت و تخصص خاص و همچنین ابزارهای ویژه‌ای که داشت، شروع به این نقشه‌برداری کرد. وی از این تجربه چنین می‌گوید: «کتله‌خور در چندین طبقه گسترده شده است که این طبقات از مسیرهای مختلف به‌هم ارتباط دارند. ابعاد وسیع، تنوع ساختار طبقات و پیچیدگی مسیرهای گوناگون این غار، یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن محسوب شود. علاوه‌بر آن به این دلیل که نقشه‌برداری از طبقات اولیه این غار به شیوه‌های قدیمی انجام شده و ما به شیوه‌های جدید و دیجیتالی نقشه‌برداری را ادامه دادیم، اتصال قسمت‌های جدید به نقشه اولیه، نیاز به پردازش و اصلاح اطلاعات قدیمی و باز ترسیم نقشه اولیه غار داشت که کار نرم‌افزاری زیادی را می‌طلبید. همچنین، نقشه‌برداران این پروژه، شیوه‌های متفاوتی در ترسیم داشتند (شیوه‌های دستی و دیجیتالی و نرم‌افزارهای مختلف) که این امر، بر طولانی شدن زمان پردازش و ترسیم نقشه تاثیر داشت. در نهایت، بعد مسافت نقشه‌بردارانی که از استان‌های مختلف، زنجان، قزوین، خراسان، اصفهان، البرز، کردستان و تهران جهت مراحل مختلف کار، گرد هم می‌آمدند، یکی دیگر از دشواری‌های این نقشه‌برداری محسوب می‌شد.
با این حال تمام لحظات این کار برایم خاطره بود. تلاش‌های شبانه‌روزی بچه‌ها، مثال‌زدنی و قابل‌تقدیر است. به‌دلیل اینکه با کمبود تجهیزات نقشه‌برداری مواجه بودیم، ناچار می‌شدیم به‌طور شبانه‌روزی کار کنیم تا در فرصتی که داشتیم، کار تا حد امکان پیش رود؛ مثلا دو تیم وارد غار شده و ۱۲ شب خارج می‌شدند و مجددا تیم‌های دیگری تجهیزات را از آنها گرفته و از ۱۲ شب وارد غار می‌شدند و به‌کار ادامه می‌دادند. تک‌تک افراد حاضر در تیم دقیقا می‌دانستند که چه کاری باید انجام دهند و به‌طور بسیار هماهنگی، کارها به‌سرعت پیش می‌رفت.
در شانزدهمین کنگره بین‌المللی غارشناسی که در جمهوری چک برگزار می‌شد، حضور داشتم و این فرصت را پیدا کردم که با آقای مایکل لومان از نزدیک ملاقاتی داشته باشم و در مورد نقشه صحبت کنم. هنگامی‌که گذشتن طول غار از مرز 20 کیلومتر را به او گفتم، برق شادی را در نگاهش مشاهده کردم؛ البته نمی‌توان فراموش کرد که او درنهایت سخاوت بدون هیچ چشم‌داشتی، کل اطلاعات نقاط ثبت‌شده قبلی را جهت تکمیل نقشه در اختیارم قرار
داده بود.»