کابوس دوست‌داشتنی

وقتی نگاهش می‌کنید، انگار دارید یکی از آخرین قسمت‌های فیلم «ماموریت غیرممکن» را می‌بینید. چنان میخکوب و مبهوتش می‌شوید که حتی فرصت پلک‌زدن هم پیدا نمی‌کنید. او هم شما را طوری نگاه می‌کند که خوب می‌فهماند بر شما مسلط است. چشمان وهمناکش برای دشمنان،‌ تبدیل به نیزه‌ای دردناک می‌شود. به‌صورتی منحصر به فرد حریف را گرفتار جذبه‌اش می‌کند و بعد در یک حرکت برق‌آسا او را از بین می‌برد. اوج ابهتش وقتی آرام روی زمین گام برمی‌دارد، تازه به چشم می‌آید. هم متین و باوقار است هم مشکوک و آماده به حمله. امان از لحظه‌ای که بخواهد به دنبال شکار بیفتد. در چشم بر‌هم‌زدنی آنقدر سریع از جا کنده می‌شود که تصورش را هم نمی‌شود کرد. داریم درباره بهترین ویرایش آئودی R۸ صحبت می‌کنیم؛ یعنی V۱۰ پلاس؛ یک خودروی معرکه به تمام معنا. گربه‌ سیاهی برای غول‌هایی مثل مک‌لارن ۵۷۰S، پورشه ۹۱۱ توربو S، لامبورگینی هوراکان، مرسدس‌بنز اس.ال.اس، آستون‌مارتین ونتیج V۱۲، فراری ۴۵۸ ایتالیا، دوج وایپر، شورولت کوروت و تقریبا تمام آنهایی که برای خودشان اسم و رسمی به راه انداخته‌اند. امروز درباره یک پیروزی بزرگ صحبت نمی‌کنیم، داریم درباره چند شکست سنگین حرف می‌زنیم!





خواهرخوانده گالاردو
 اواخر دهه ۹۰، لامبورگینی خسته از تلاش‌های پیاپی برای پیدا کردن یک سرمایه‌گذار معتبر، می‌رفت تا خود را در دامان چند موسسه آسیایی بیندازد. اتفاقی که می‌توانست به اعتبار این برند ناب ایتالیایی آسیب جدی وارد کند. اما ناگهان دستی از غیب وارد شد و به طرزی معجزه‌آسا حکم ناجی برای لامبورگینی شد. سال ۱۹۹۸ یک پیشنهاد اغواکننده از سوی آئودی آلمان به‌منظور خرید قسمت اعظم سهام این شرکت ارائه شد. پیوند ارباب حلقه‌ها با گاو خشمگین، سریعا به کابوس همه سوپراسپر‌ت‌سازان و ابرخودروسازان تبدیل شد. مهندسی سطح بالای آلمان‌ها در کنار جنون ایتالیایی‌ها،‌ ترکیب بی‌نظیری را به‌وجود آورد. بدون تردید اوج این همکاری، خودش را در پروژه R۸ نشان داد. خودرویی که پیش از نهایی شدن در قالب یک کانسپت (مدل مفهومی) در سال ۲۰۰۳ دنیا را تکان داده بود. اگرچه شرکت در زمینه خودروهای اسپرت و مسابقه‌ای کارنامه‌ای درخشان از خود به‌جا گذاشته بود ولی باید اعتراف کرد که R۸اولین ابرخودروی انحصاری آنها بوده است. خودرویی که پلت‌فرم و زیرساختش را لامبورگینی گالاردو تشکیل داده بود. سه سال بعد از رونمایی از کانسپت جنجالی آنها، معلوم شد که نسخه نهایی و تولیدی با همان پیشرانه گالاردو تولید می‌شود. یعنی همان نیروگاه ۵ لیتری ۱۰ سیلندر Vشکلی که به‌صورت استاندارد ۵۰۰ اسب‌بخار قدرت و ۵۱۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد. اگرچه آئودی برای خودش یک پیشرانه سبک ۲/ ۴ لیتری ۸‌سینلدر V شکل ۴۲۰ اسب‌بخاری نیز طراحی کرده بود ولی اقبال این آلمانی با قلب ایتالیایی،‌ به طرز چشمگیری بالا بود. مشخصات فنی بی‌نظیر روی کاغذ و کارآیی خارق‌العاده‌ای که R۸روی جاده از خود به نمایش می‌گذاشت، تمام رموز موفقیت آن نبود. این خودرو یکی از زیباترین سوپراسپرت‌های جهان بود. فرم طراحی چراغ‌های R۸هنوز هم یکی از ابداعات افسانه‌ای آئودی محسوب می‌شود. در حقیقت با این خودرو بود که بازی با نوار LEDها باب شد. R۸نه آن خشونت اغراق‌آمیز ایتالیایی‌ها را داشت و نه آن قد و قواره عجیب و غریب آمریکایی‌ها را. دیگر از آن محافظه‌کاری هم‌وطنانش مانند پورشه و مرسدس و ب‌ام‌و هم خبری نبود. باید اعتراف کرد که این خودرو حتی در بین تولیدات خود آئودی هم پیشگام و افسارگسیخته بود. این خودرو هم از سوی سوپراسپرت‌بازها به‌عنوان یک برگ برنده با استقبال روبه‌رو می‌شد و هم از سوی کلکسیونرها به‌عنوان یک اثر هنری. چند سالی که از عرضه رسمی آئودی R۸با پیشرانه‌های ۲/ ۴ و ۵ لیتری گذشت و این خودرو حسابی جایگاه درخشان خودش را تثبیت کرد، نسخه بهینه و قوی‌تری را با موتور ۲/ ۵ لیتری FSI (سیستم پرخوران ابداعی آئودی) معرفی کرد. حضور این مدل کار را حتی برای خود لامبورگینی گالاردو نیز سخت کرد. جدال زیبای R۸با پورشه ۹۱۱ و مرسدس‌بنز SLS از یکسو، دعوای خانوادگی‌اش با گالاردو از سوی دیگر بازار را داغ‌تر از همیشه کرد. آئودی با سبد متنوعی که از انواع و اقسام این خودرو عرضه می‌کرد، خیل مشتریان را به سوی خودش کشید. مخصوصا نسخه‌های اسپایدر یا روباز که در داخل اروپا تبدیل به یک قطب شده بودند. از سال ۲۰۱۱ کم‌کم خواص مسابقه‌ای این خودرو سر باز کرد. تولید مدل‌های مختلف جی‌تی، پای این آلمانی را به مسابقات سرعت نیز باز کرد. سال ۲۰۱۳ با فیس‌لیفت سنگین این خودرو استارت خورد. مدلی که آئودی آن را e-Tron نامید. محصولی کاملا‌ مدرن و فضایی که از چراغ‌های تمام LED با زوایای تند و تیز بهره می‌برد. خیلی‌ها خوب فهمیدند که آرام‌آرام وقت خداحافظی با نسل اول این خودرو است. پیش‌بینی آنها درست از آب درآمد و آئودی از اواخر سال ۲۰۱۳ ساز عرضه نسل دوم را نواخت. باز هم وابستگی R۸به لامبورگینی خودش را نشان داد و این‌بار هوراکان (جانشین گالاردو) زیر پوست نسل دوم قرار گرفت. آئودی بازی با محصول جدیدش را از اوج آغاز کرد. حتی نسخه پایه هم به یک پیشرانه ۲/ ۵ لیتری تقویت‌شده مجهز شده بود. چه برسد به نسخه «پلاس». یک کوپه که عجیب است چطور به آن اجازه حضور در خیابان را داده‌اند.


آقای قاتل

این خودرو تاریخ آئودی را عوض کرد؛ خودروهای قبل از V۱۰ پلاس یا خودروهای بعد از V۱۰ پلاس. جادوی چراغ‌های کشیده با آن نگاه پرنفوذ کورکننده، حالا با زبانی مدرن و جهانی بازگشته است. R۸جدید به خصوص این نسخه فوق مهندسی تقویت‌شده با به خون کشیدن کل اروپا،‌ حالا راهی آمریکا شده تا کار دوج‌ وایپرها و شورولت کوروت‌ها را هم همان‌جا یکسره کند. R۸با ویرایش V۱۰ پلاس خود بهترین‌های لامبورگینی را گرفته با چاشنی هنر خودش درآمیخته و بیرون داده است. درباره آن پیشرانه ۲/ ۵ لیتری ۱۰ سیلندر Vشکلی صحبت می‌کنیم که بدون استفاده از توربوشارژر توانسته ۶۱۰ اسب‌بخار نیرو و ۵۶۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. آئودی با تغییرات اساسی که روی بلوک استاندارد لامبورگینی هوراکان انجام داد، کاری کرد که قطر و کورس سیلندرها تا جایی که می‌شود افزایش پیدا کند تا انفجارهای قوی‌تر ممکن شود.

در تصاویر این‌طور به نظر می‌آید که R8یک کوپه تقریبا ریزاندام است ولی این خودرو با طول تقریبا 5/ 4 متری و عرض 2 متری‌اش آنقدرها که فکرش را می‌کنیم کوچک نیست. اما در مقابل با وزن حدودا 5/ 1 تنی‌اش حتی از سدان‌های متعارف غیر‌اسپرت بازار نیز سبک‌تر شده است. این را بگذارید به حساب مهندسی تراز اول آلمان‌ها. درست مانند هوراکان، این کوپه هم با سیستم انتقال قدرت چهار چرخ متحرک تولید شده است. چیزی که سال‌هااست آئودی آن را کواترو می‌نامد. فناوری پیچیده‌ای که برخی از مدل‌های قدیمی شرکت را یک‌تنه فاتح مسابقات رالی می‌کرد. بزرگ‌ترین مزیت این نوع انتقال قدرت،‌ شتاب خیره‌کننده و پایداری بی‌نظیری است که در همه نوع مسیر ایجاد می‌کند. این سیستم هوشمند بعد از شتاب‌گیری اولیه و رسیدن خودرو به دورهای بالاتر، کم‌کم تعادل خود از 60 به 40 (توزیع نیروی موتور بین محور جلو و عقب) را به 80 به 20 می‌رساند. انداختن عمده توان پیشرانه روی محور عقب در سرعت‌های بالا، شتاب‌گیری خوبی را در هر یک از دنده‌ها پدید می‌آورد. مثلا با این خودرو می‌شود طی فقط 7/ 1 ثانیه از سرعت 80 به 120 کیلومتر در ساعت رسید. جادوی پیشرانه نقش اصلی خودش را در جذاب‌ترین قسمت بررسی میدانی این خودرو ایفا می‌کند؛ شتاب صفر تا صد و سرعت نهایی. با یک آئودی R8V10 پلاس می‌توان صفر تا 100 را در تنها 2/ 3 ثانیه، صفر تا 160 را در 6/ 6، صفر تا 200 را در 1/ 10،‌ صفر تا 250 را در 3/ 17 و صفر تا 300 کیلومتر در ساعت را در 8/ 34 ثانیه می‌پیماید. سرعت نهایی که این معجون آلمانی-ایتالیایی ثبت کرده 330 کیلومتر در ساعت است. با R8فوق می‌توان یک‌چهارم مایل یا 402 متر را با سرعت 207 کیلومتر در ساعت طی 11 ثانیه پیمود. بنا بر این بدون هیچ‌گونه تغییر در مکانیسم فنی، با خیال راحت این خودرو را می‌شود به مسابقات درگ برد.



نظر دیگران

سایت «اِوو» می‌گوید: این خودرو با اینکه زیربنایش لامبورگینی است، اما از او سبقت می‌گیرد. R۸پلاس یک جداشدن الزامی برای دورانی بود که آئودی مدام خودش را درگیر مسابقات کرده بود. شاید نتواند آلمانی‌های متعصب را نسبت به خریدن پورشه قانع کند ولی حتما کاری می‌کند بعد از ۹۱۱ سراغش بروند. سایت «اتو اکسپرس» این آئودی را پدیده دنیای پیشرانه‌های تنفس طبیعی (تقویت بدون پرخوران) می‌نامد. این خودرو از آنهایی است که راحت پیروز می‌‌شود و سخت می‌بازد. سبک‌تر شدن بدنه‌اش آسیبی به سواری سنتی و هنرمندانه‌اش وارد نکرده است. با اینکه هیچ‌کس حواسش نبود ولی باز هم مصرف سوخت را کاهش داد. باید بین رانندگی لذت‌بخش و سرگرم‌ شدن با یک مشت آپشن که نمی‌دانید کارشان چیست، یکی را انتخاب کنید. روزنامه «تلگراف» هم این خودرو را مجموعه‌ای از چیزهای جدید آئودی نامیده است. همین تکراری نبودن است که مشتریان پر و پا قرصی برایش به هم زده است. با این حال به خوبی معلوم است که آئودی هم نتوانست تسلیم جریان فضایی‌سازی شرکت‌های بزرگ شود. این یعنی دور شدن از چهره دوست‌داشتنی R۸ که همه می‌خواستند پوسترش را به دیوار اتاقشان بزنند. آئودی با این R۸فوران قطع‌نشدنی پورشه ۹۱۱ را متوقف کرد و حتی برای جگوار XK هم زنگ خطر را به صدا درآورد.

مجله «رود‌اند ترک» در مقاله‌ای با عنوان فرمانده V10ها، آئودی فوق را بازخوانی یک داستان اساطیری می‌نامد که همیشه از خواندن و شنیدنش لذت می‌بریم. حتی با اینکه حالا لباس جنگ‌ ستارگان را به تن کرده ولی با این حال حس آرامش همراه با غوغای قدیمی را زنده می‌کند. آئودی R8ناآرامی‌اش را در همان دور موتور 2000 دور در دقیقه به رخ می‌کشد. شک نکنید که این خودرو در آینده مجبور به استفاده از توربو نخواهد شد. بخش خودرویی روزنامه «ساندی تایمز» مطلبی به قلم جرمی کلارکسون، مجری پیشین برنامه معروف تاپ‌گیر منتشر کرده که بعد از رانندگی اولین چیزی که باید حین رانندگی با این خودرو بلد باشید، هنر کُشتی گرفتن است. اینکه شما مدام با فرمان و آن اهرم‌های پشت فرمان سر و کله بزنید خیلی هم خوب نیست اما این قضیه، من را که اصلا ناراحت نمی‌کند. عاشق آن لحظه‌ای هستم که این اژدها آتش به اطراف پرتاب می‌کند. از آن آلمانی‌هایی است که ادای ژرمن‌ها را درنمی‌آورد. هرجا که باشید او یک آلمانی است. مثلا من با پورشه 911 توربو در آمریکا یک حس دیگر دارم یا با آستون‌مارتین در هلند طور دیگری رفتار می‌کنم. فقط با این R8است که هم در آلمان هم در مراکش، یک شخصیت را از خودش نشان می‌دهد. خنده‌ای که این خودرو موقع دریفت‌کشی روی لب شما می‌کارد، واقعی و ماندگار است. خنده‌ای نه به دلیل سرخوشی که بیشتر به خاطر غافلگیری است که گرفتارش می‌شوید.



جمع‌بندی

تردیدی نیست که آئودی R8 V10‌ پلاس یکی از مرگبارترین اسلحه‌های تمام اتوماتیک دنیا با دقتی بالاست. یک کوپه واقعا‌ اسپرت که آدرنالین را به بالاترین میزان خود می‌رساند و خون را به جوش می‌آورد. معدود سوپراسپرت‌هایی در دنیا هستند که می‌توانند حس هیجان را با اطمینان، پایداری را با جنون،‌ ایمنی را با سرکشی و مدرنیته را با دنیای کلاسیک تلفیق کنند. اما راستش را بخواهید این تمام آنچه باید درباره این خودرو بدانیم نیست. مثل هر محصولی که در دنیای اتومبیل‌ها ساخته می‌شود،‌ این هیولا هم ایرادات نابخشودنی دارد. مانند فضای اندکی که برای سرنشینان در نظر گرفته شده است. شاید ابعاد خودرو بزرگ و قابل قبول باشد ولی واقعا فضای داخلی‌اش تنها برای افراد قد کوتاه مناسب است. خلاصه که یک فرد معمولی نمی‌تواند در این خودرو احساس راحتی کند. بحث بعدی قیمتش است. یکی از رموز موفقیت خودروهایی مانند فورد موستانگ یا شورولت کامارو، زیبایی دلفریب، کارآیی چشمگیر و آپشن‌های فراوانی است که شرکت‌های سازنده‌‌شان آنها را با قیمت پایین یکجا جمع می‌کنند. این پدیده مشتری را ترغیب می‌کند. اما در رابطه با ویرایش پلاس این آئودی با توجه به قیمت پایه‌ای که خودش سرسام‌آور است، هیچ‌گونه ترغیب و حتی نیم‌نگاهی هم از سوی مشتری منعکس نمی‌شود. دست آخر یکی از مهم‌ترین ایرادات حاشیه‌ای اما بسیار اساسی آن، هزینه‌های گزاف نگهداری آن است. برآورد شده که یک مشتری با هزینه‌هایی که صرف سرویس‌های دوره‌ای و مواد مصرفی این آئودی خرج می‌کند، به راحتی می‌تواند کمتر از 2 سال یک خودروی اسپرت دیگر بخرد!