زندگیمان را «زندگی» کنیم
فرزانه رسانه کارشناس ارشد روانشناسی پیشرفت و تکنولوژی از ضروریات اجتنابناپذیر زندگی بشر هستند اما هر فناوری و پیشرفتی در کنار فواید بسیاری که با خود به همراه دارد، مضراتی را نیز عرضه میکند. یکی از این موارد، استفاده از ابزارهایی است که امروزه جهت برقراری ارتباط بادنیای مجازی مورد استفاده قرار میگیرد و متأسفانه با وجود کمکها و منافع بسیاری که با خود داشته است این روزها شاهد استفاده بیرویه از این دستگاهها هستیم که به یک معضل تبدیل شده است. گاه مشاهده میشود که اعضای یک خانواده هرکدام در گوشهای از خانه نشستهاند و سرگرم کار با این وسایل هستند.
فرزانه رسانه کارشناس ارشد روانشناسی پیشرفت و تکنولوژی از ضروریات اجتنابناپذیر زندگی بشر هستند اما هر فناوری و پیشرفتی در کنار فواید بسیاری که با خود به همراه دارد، مضراتی را نیز عرضه میکند. یکی از این موارد، استفاده از ابزارهایی است که امروزه جهت برقراری ارتباط بادنیای مجازی مورد استفاده قرار میگیرد و متأسفانه با وجود کمکها و منافع بسیاری که با خود داشته است این روزها شاهد استفاده بیرویه از این دستگاهها هستیم که به یک معضل تبدیل شده است. گاه مشاهده میشود که اعضای یک خانواده هرکدام در گوشهای از خانه نشستهاند و سرگرم کار با این وسایل هستند. گویی که خانواده مفهوم خود را از دست داده است و عبارت تنها در میان جمع مصداق پیدا میکند.از گوشیهای موبایل گرفته تا انواع تبلتها و دستگاههای بازی و... کوچکترین فرد خانواده را تا بزرگترین آنها درگیر کرده و اغلب تصور میشود که این امکانات ساختار و بنیان خانواده را تهدید و ارتباط در خانواده را دستخوش مشکل ساخته است. ازطرفی، ارتباط بخش جدایی ناپذیر زندگی ما انسانها نیز هست. ما به وسیله ارتباطهایمان، موثر یا نا موثر، با دیگران تبادل اطلاعات میکنیم. این تبادل
اطلاعات میتواند به شکل معمول یا غیر معمول باشد. در هر خانواده هریک از اعضای آن نقشی را برعهده دارند و به واسطه این نقشها تعاملات و ارتباطهایی را شکل میدهند. در صورتیکه راه برای برقراری ارتباط به نحوی سازنده و موثر باز نباشد، افراد از راه دیگری ارتباط برقرار میکنند چراکه همانطور که اشاره شد ما ناگزیر از داشتن ارتباط هستیم. همچنین همه رفتارهای ما نوعی ارتباطی حاوی پیام است. هر پیام نیز دو بخش ظاهری و محتوایی دارد. ظاهر پیام آن گفته یا عبارتی است که با کلام منتقل میشود. بخش محتوایی مربوط میشود به آهنگ صدا و حرکات بدنی که مخاطب هنگام انتقال پیام از خود نشان میدهد.نظریهپردازان خانواده معتقدند که بروز مشکل در خانواده، نشانة ارتباطهای معیوب در بین اعضای آن است و به پیامرسانیهای ناقصی مربوط است که در بین اعضای خانواده اتفاق میافتد. یک نوع از این پیامرسانیها، پیامهای متناقض یا دو سویه است که در آن ظاهر پیامی که ارسال میشود با محتوای دریافت شده آن پیام متناقض است. برای مثال خانمی به شوهرش با لحن پرخاشگرانه میگوید: عزیزم امشب چقدر دیر به خانه آمدی! یا حتی گاهی ممکن است پیامی که ارسال میشود خود، یک
عبارت متناقض باشد مثل مادری به فرزندش میگوید پسرم برو سازموسیقیات را تمرین کن اما بیصدا! اینگونه پیامها و پیامهای مشابه موجب میشوند که افرادی که پیامهایی را به شکل واضحی دریافت نمیکنند، دچار سردرگمی شده و به اختلال روانی در آنها بینجامد یا در خوشبینانهترین حالت آن، این دسته از افراد از ارتباط برقرار کردن با یکدیگر کنارهگیری میکنند. از سویی چون انسانها نیازمند ارتباط هستند لاجرم این نیاز از راه دیگری تامین خواهد شد. گاهی ممکن است که کودکان قربانی این رفتار ناصحیح والدین شوند. وقتی آنها والدین را که به عنوان الگوی خود میشناسند، سرگرم کار با این ابزارها میبینند، آنها نیز ناچار همین رویه را پیش میگیرند. اگر این روش که جهت سرپوش گذاشتن بر مسائل اصلی و جدی موجود در خانواده مورد استفاده قرار میگیرد، از خانواده گرفته شود، مشکل اصلی خود را نمایان میسازد. آن وقت است که امکان دارد مشاجرات در خانواده شروع شود. این شیوه نادرست ارتباطی که به اختلال در خانواده دامن زده است مانند سدی عمل کرده که تاکنون مشکلات را در پشت خود پنهان ساخته است و با برداشتن این سد، سیل عظیم مشکلات موجود در گذشته به زندگی
خانواده جریان مییابد. درصورتیکه اگر این سد وجود نداشت، مشکلات در مراحل اولیه خود قابل حل و رفع آن آسانتر بود و ناراحتیهای کوچک با گذشت زمان و افزوده شدن، جای خود را به کینههای چندین و چند ساله نمیداد.
ارسال نظر