غرش آفرودها در ورزشگاه!

روز‌های ۲۴ و ۲۵ تیرماه مجموعه ورزشی تختی تهران میزبان دودیفرانسیل سوارانی از سراسر کشور بود که آمده بودند تا پنجه در پنجه هم در دومین مرحله از سری مسابقات آفرود قهرمانی کشور پیکار کنند. مسابقه‌ای که میزبانی‌اش را کمیته دو دیفرانسیل هیات اتومبیلرانی تهران بر عهده داشت. این پیکار با حضور بیش از ۹۰ شرکت‌کننده از سراسر کشور برگزار شد. مسابقه اصلی روز جمعه بود اما در روز پنج‌شنبه همه خودروهای شرکت‌کننده از نظر ایمنی و فنی توسط کمیته فنی فدراسیون مورد بازدید قرار گرفتند. نکته جالب این دوره از مسابقات این بود که در پیست داخل ورزشگاه برگزار می‌شد. در حالی که معمولا مسابقات آفرود در محیط‌های طبیعی برگزار می‌شود. برگزاری مسابقه در ورزشگاه از چند جنبه مثبت ارزیابی شد. نخست آنکه دست طراحان مسیر برای ساخت یک مسیر دارای عوارض مختلف باز بود. دوم اینکه شرکت‌کنندگان از نظر اسکان مشکلی نداشتند یا مشکلات برای شهرستانی‌ها کمتر بود و نیاز نبود در چادر اقامت کنند. از نظر دسترسی به امکانات به خصوص امکانات ایمنی و امدادی نیز وضعیت بهتر بود و این آرامش خاطر بیشتری را هم برای شرکت‌کنندگان و هم برای برگزارکنندگان به همراه داشت. هر چند برخی شرکت‌کنندگان همچنان تمایل داشتند مسابقه آفرود در محیط‌هایی با عوارض طبیعی برگزار شود.

مسابقه در مسیری به طول ۱۳۰۰ متر برگزار شد که پر بود از موانع مصنوعی ایجاد شده توسط طراحان. در بین این موانع ۴ چاله آب و گل، سه گودال، سه شیب و یک مسیر سرعتی تعبیه شده بود. این بار تمرکز طراحان مسیر روی کاهش سرعت و در عوض محک زدن قدرت ریسک پذیری رانندگان و توانایی آنها در کنترل خودرو در شرایط سخت بود. به همین دلیل برای پیروزی بیش از گشتاور و قدرت بالای پیشرانه، تکنیک رانندگی، سیستم تعلیق مناسب و عکس العمل‌های به موقع مورد نیاز بود. مسیر دارای ۱۸ دروازه یا بخش بود که هر ورزشکار برای اینکه در لیست نهایی رده‌بندی جای بگیرد، باید حداقل از ۵۰ درصد یا نیمی از دروازه‌ها عبور می‌کرد. هر چند ورزشکاران می‌توانستند با اعلام قبلی به تیم داوری، بعضی از دروازه‌ها را از مسیرشان حذف کنند اما، این عمل مساوی بود با ۶۰ ثانیه پنالتی به ازای حذف هر دروازه. در مسابقات اتومبیلرانی جریمه زمان یعنی مدت زمان جریمه به تایم نهایی راننده افزوده می‌شود. یکی دیگر از خطاهایی که می‌توانست به قیمت از دست رفتن سکو تمام شود، پاره کردن نوارهای دور مسیر و واژگونی تیرک‌های چوبی بود که نوارها به آن متصل بودند. این خطا نیز ۳۰ ثانیه به تایم نهایی هر شرکت‌کننده اضافه می‌کرد. خوشبختانه این بار مسابقه با چند دوربین از زوایای مختلف و به خصوص به‌صورت هوایی با استفاده از دوربین هلی شات، تصویر برداری شد. از این رو تیم داوری می‌توانست به راحتی علاوه بر رصد هر شرکت‌کننده، اعتراضات احتمالی را هم با بازبینی تصاویر مورد رسیدگی قرار دهد. مسابقه در ساعت ۱۰:۴۵ صبح جمعه استارت خورد و تا حدود ساعت ۶ بعد از ظهر نیز ادامه داشت. مسابقه در اوج گرما برگزار شد و طولانی بودن آن باعث شد عده زیادی قبل از پایان مسابقه پیست را ترک کنند. شاید بهتر باشد چنین مسابقه‌ای با نفرات برتر و منتخب و با استفاده از فیلتر تایم ورودی برگزار شود تا بتوان در ساعات اولیه صبح استارت زد و قبل از ظهر هم نفرات برتر را شناخت. به این ترتیب علاوه بر افزایش کیفیت مسابقه، تماشاگران نیز تا آخرین لحظه شاهد جدال‌های پر هیجان‌تری باشند.

از جمله مهم‌ترین‌ شاخص‌های کسب مقام در این مسابقه داشتن سیستم تعلیق مناسب بود. به‌طوری که به راننده اجازه دهد بیش از تلاش برای مهار خودرو، روی نحوه عبور از موانع تمرکز کند. به جز زمان فرسایشی برگزاری مسابقه باید به نکات منفی مثل عرضه بعضی از مواد خوراکی مثل آب معدنی به قیمت حتی بیش از دو برابر معمول اشاره کرد که بی شک نیاز به نظارت مستقیم میزبان در مسابقات آینده دارد. اما از جمله نکات مثبت این پیکار باید به استقبال شرکت‌کنندگان قدیمی و جدید و همچنین تیم‌های امدادی قوی در خلال مسابقه اشاره کرد. در پایان دومین مرحله نفرات برتر به شرح زیر انتخاب شدند:

کلاس تا 2500cc

۱- مسعود مرادی از قزوین، ۲- احمد قدم گاهی از خراسان، ۳- رضا رستمی از گیلان

کلاس 2501cc تا 3500cc

۱- فرشاد ابراهیمی از قزوین، ۲- خالد صفایی از کردستان، ۳- مرتضی نوری از کرمانشاه

کلاس 3501cc تا 4500cc

۱- صابر خسروی از کرمانشاه، ۲- شبیر محمدیان از تهران، ۳- روح الله عسگر لو از زنجان

کلاس بیش از 4500cc

۱- بهراد طوقی از تهران، ۲- زکریا بهران میرزایی از کرمانشاه، ۳- علی نخبه زارع از البرز

کلاس بانوان

۱- الهه کریمی از همدان، ۲- مرجانه باغبانی از البرز، ۳- لیلا جعفری از فارس

در رده بندی کلی (Overall) نیز فرشاد ابراهیمی از قزوین توانست با تایم ۳ دقیقه و ۱۷ ثانیه بهترین تایم پیست را به ثبت برساند.