ضرورت تعطیلی دو روز آخر هفته
بی‌شک تعادل بین کار و زندگی و مدیریت زمان برای جلوگیری از پیامدهای نامطلوب ناشی از عدم تعادل بین آنها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. البته باید توجه داشت که کشورهای مختلف براساس میزان پیشرفت فناوری و درجه توسعه‌یافتگی و همچنین ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی از این نظر با هم متفاوت هستند. در دنیای امروز گسترش فناوری‌های نوین در زمینه‌های مختلف، چگونگی برقراری ارتباط بین افراد و همچنین شیوه کار و زندگی را به‌شدت تحت‌تاثیر خود قرار داده است به‌گونه‌ای که پس از گذشت مدت زمان کوتاهی فناوری‌های ارتباطی جدید نظیر اینترنت، ماهواره و تلفن همراه توانسته است پس از عبور از مرز کشورها قدم به زندگی خصوصی افراد بگذارد.
بی‌شک تعادل بین کار و زندگی و مدیریت زمان برای جلوگیری از پیامدهای نامطلوب ناشی از عدم تعادل بین آنها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. البته باید توجه داشت که کشورهای مختلف براساس میزان پیشرفت فناوری و درجه توسعه‌یافتگی و همچنین ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی از این نظر با هم متفاوت هستند. در دنیای امروز گسترش فناوری‌های نوین در زمینه‌های مختلف، چگونگی برقراری ارتباط بین افراد و همچنین شیوه کار و زندگی را به‌شدت تحت‌تاثیر خود قرار داده است به‌گونه‌ای که پس از گذشت مدت زمان کوتاهی فناوری‌های ارتباطی جدید نظیر اینترنت، ماهواره و تلفن همراه توانسته است پس از عبور از مرز کشورها قدم به زندگی خصوصی افراد بگذارد.
نگرانی‌های حاصل از این تحولات، بسیاری از کشورها را بر آن داشته است که به‌دنبال راه و روش مناسبی برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی باشند. ساعات کار طولانی یکی از مهم‌ترین عواملی است که موجب ایجاد تعارض بین کار و زندگی می‌شود. اگرچه در آغاز به نظر می‌رسید گسترش فناوری اطلاعات در کشورهای مختلف می‌تواند ساعات کار طولانی افراد شاغل را به حداقل برساند، اما اوضاع آن طور که پیش‌بینی می‌شد پیش نرفت؛ بلکه گسترش فناوری‌های نوین موجب شد زمینه مناسبی برای جذب افراد علاقه‌مند به اشتغال فراهم شود. براساس بررسی‌های انجام شده، ضرورت تصویب قانونی مبنی بر عدم افزایش ساعات کاری افراد از ۴۸ ساعت در هفته می‌تواند نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت روحی و جسمی کارکنان داشته باشد. اگرچه درصد زنان و مردان شاغل با توجه به اختلاف جمعیت کشورهای مختلف، متفاوت است، اما در اکثر کشورها میزان اشتغال مردان در مقایسه با زنان بیشتر است.کشور مجارستان و جزیره‌ای به نام اروبا در غرب کشور هند تنها نقاطی از این کره خاکی هستند که در آنجا اشتغال زنان از مردان فراتر رفته است. بر اساس گزارشات منتشر شده در این زمینه، به‌رغم اینکه کار مفید هفتگی در کشور ما تنها ۶ تا ۷ ساعت است، در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی که به نظر می‌رسد از سطح زندگی مناسب‌تری برخوردار هستند، میزان ساعت کار مفید هفتگی بیش از ۵۰ ساعت است. به‌طور کلی سرانه کار مفید در کشور کره جنوبی سالانه حدود ۲۴۰۰ ساعت و در کشور ژاپن ۱۹۰۰ ساعت است و این در حالی است که سرانه کار مفید در ایران سالانه‌تنها ۸۰۰ ساعت است. البته باید توجه داشت که کشورهای عربی در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا کمترین ساعت کاری سرانه را دارند؛ به‌طوری‌که این میزان در کشور کویت ۶۰۰ ساعت و در کشور عربستان ۷۵۰ ساعت است که این امر ناشی از دسترسی این کشورها به ذخایر نفتی و درآمدی است که از فروش نفت به دست می‌آورند.
در برخی از کشورها نظیر کشور آلمان رشد منفی جمعیت موجب شده است که جمعیت سالمند نسبت به جمعیت جوان افزایش یافته و در نتیجه شاهد روند کاهش ساعات کار مفید سرانه باشند. براین اساس پیش‌بینی می‌شود کشورهایی نظیر کره جنوبی که از ترکیب جنسیتی تقریبی مناسبی برخوردار و در تلاش هستند تا با سرعت بیشتری در مقایسه با گذشته در مسیر توسعه قدم بردارند، در سال‌های آینده رتبه نخست ساعات کار را در جهان به خود اختصاص دهند. متوسط ساعات کار افراد شاغل در کشور انگلیس که در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی، بیشترین ساعات کار را داشته است، حدود ۴۱ ساعت در هفته است، اما در کشور آلمان متوسط ساعات کار هفتگی ۴۰ ساعت و در کشورهای فرانسه و ایتالیا به ترتیب ۳۹ و ۳۸ ساعت است. دو کشور ژاپن و آمریکا با داشتن متوسط ساعات کاری هفتگی ۴۲ ساعت از جمله کشورهایی هستند که بیشترین متوسط ساعات کار را دارند. البته در هریک از این کشورها، افراد، گروه‌ها و سطوح مختلف شغلی ساعات کاری متفاوتی دارند و عواملی نظیر درآمد بیشتر، پیشرفت شغلی یا تلاش برای ارتقای جایگاه شغلی کنونی، رقابت با همکاران برای رسیدن به موقعیت‌های شغلی بهتر و همچنین فرار از استرس‌های محیط زندگی از دلایل و انگیزه‌های آنان برای داشتن ساعات کاری طولانی‌تر محسوب می‌شوند. علاوه‌بر این تفاوت‌های میان کشورها از نظر موقعیت جغرافیایی و شرایط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی حاکم بر هر کشوری می‌تواند بر سیاست‌های اتخاذ شده در این زمینه تاثیرگذار باشد. برای مثال در برخی از کشورها مانند سوئد و نروژ یا دیگر سرزمین‌های شمالی اروپا به‌ازای هر ۳ هفته کار، یک هفته مرخصی برای سفر به دیگر کشورهای اروپایی و لذت بردن از آفتاب سوزانی که در این کشورها می‌تابد، اختصاص داده می‌شود. بنابراین همان‌طور که می‌بینید اغلب کشورها در تعیین ساعات کاری در مشاغل مختلف حساب همه جای کار را کرده‌اند تا تعادل بین کار و زندگی افراد به هم نخورد. در سال‌های اخیر ساعات کار هفتگی در کشور ژاپن کاهش یافته است و این در حالی است که در این کشور همچنان افراد شاغل ساعات طولانی از شبانه‌روز را برای انجام کار اختصاص می‌دهند و کمتر به تفریح توجه می‌کنند، اما در این کشور در روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه، ساعت کاری افراد به ۸ ساعت کاهش می‌یابد، اما روزهای دیگر هفته معمولا ساعت کاری از ۸ صبح شروع شده و تا ساعت ۱۰ شب ادامه دارد، اما مردم کره جنوبی همچنان با داشتن متوسط ساعت کاری سالانه ۲۴۰۰ ساعت، پرکارترین و فعال‌ترین مردم دنیا هستند که متوسط ساعت کاری آنها حتی از کشوری مانند آمریکا هم حدود ۴۰۰ ساعت بیشتر است.
روزهای تعطیل
روزهای کاری هفته و تعطیلات پایان هفته با توجه به شغل افراد و فرهنگ حاکم بر کشورهای مختلف، متفاوت است. در اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی، روزهای کاری هفته از دوشنبه تا پنج‌شنبه یا شنبه است و روز پایانی هفته یا دو روز پایانی هفته به اوقات فراغت و انجام کارهای شخصی اختصاص پیدا می‌کند. اما در کشورهای مسلمان نخستین روز کاری هفته از شنبه یا یکشنبه آغاز می‌شود که به ترتیب تا روز چهارشنبه یا پنج‌شنبه ادامه خواهد داشت. در کشور ما پنج‌شنبه و جمعه به‌عنوان تعطیلی آخر هفته محسوب می‌شود، در حالی که در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس جمعه و شنبه دو روز تعطیلی آخر هفته است، اما در این میان در کشور استرالیا قوانینی وجود دارد که با دیگر کشورها متفاوت است. در این کشور میزان ساعات کاری در نظر گرفته شده برای افراد براساس جنسیت و سن افراد متفاوت است، به‌گونه‌ای‌که در این کشور ساعت کاری خانم‌ها در هفته تنها ۱۹ ساعت است و به‌رغم اینکه گروه‌های سنی جوان حدود ۴۵ ساعت در هفته کار می‌کنند، با افزایش سن، ساعت کاری آنها به ۳۶ ساعت در هفته کاهش می‌یابد. البته باید توجه داشت که به‌رغم اینکه کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا بیشترین متوسط ساعات کاری سالانه را دارند از نظر میزان بهره‌وری در مقایسه با کشورهایی مانند نروژ، ایرلند یا بلژیک در سطح پایین‌تری قرار دارند. بررسی‌های انجام شده نشان داده است که میزان بهره‌وری کشورها با ساعت کار نسبت معکوس دارد. به این معنی که افزایش ساعت کاری نمی‌تواند به معنی بهره‌مند شدن از شرایط بهتر برای زندگی افراد باشد و نتیجه این امر بیش از هر چیز مستلزم تشویق کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات در زمینه‌های مختلف است.
آیا تعطیلات در ایران زیاد است؟
بسیاری در ایران بر این باورند که تعطیلات در کشور ما بیشتر از سایر کشورها است. این در شرایطی است که آمار‌های رسمی نشان می‌دهد در ایران تنها ۷۵ روز تعطیلی در سال وجود دارد؛ اما حداقل تعطیلات در اکثر کشورهای جهان حدود ۱۰۴ روز است. اکنون، زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که دولت قصد دارد روزهای پنج‌شنبه را نیز به تعطیلات رسمی اضافه و به عبارتی تعطیلات را ساماندهی کند. موضوعی که بارها شایعه آن در ایران مطرح شده اما اجرایی شدن آن به دلیل باورهای اغلب اشتباه، به نتیجه نرسیده و با بن بست مواجه شده است.از سال ۸۹ تاکنون طرح‌های مختلفی برای ساماندهی تعطیلات از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس و کارشناسان برای کاهش یا افزایش تعطیلات رسمی کشور مطرح شده که البته تاکنون هیچ‌کدام به نتیجه نرسیده است.کشورهایی نظیر چین، مصر، هند، تایلند و ترکیه از جمله پرتعطیلی‌ترین کشورهای دنیا هستند. برای مثال در کشور چین علاوه‌بر تعطیلات آخر هفته برخی روزهای سال نیز به برگزاری مراسم سال نو، جشنواره بهاری یا روزهای ملی در تقویم این کشور به‌عنوان روزهای تعطیل در نظر گرفته شده است که با در نظر گرفتن تعطیلات سالانه که معمولا برای مدت زمان یک یا دو هفته به‌صورت توافقی در ادارات، شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف تعیین می‌شود این تعطیلات حدود ۱۶ روز از سال را به خود اختصاص می‌دهد. در کشور هند تعطیلات سالانه برای افراد شاغل در بخش خصوصی ۱۵ تا ۲۰ روز است که این تعطیلات شامل حال افراد شاغل در بخش دولتی نمی‌شود.
در کشور اندونزی به مناسبت عید فطر، پس از پایان ماه رمضان تعطیلات یک هفته‌ای در نظر گرفته می‌شود که از طولانی‌ترین تعطیلی‌های این کشور محسوب می‌شود. جالب است بدانید که برخلاف قانون کار، کشور ما که سالانه ۳۰ روز مرخصی استحقاقی و ۳۰ روز مرخصی استعلاجی را برای هر فرد کارمند مجاز می‌داند در کشور تایلند حد مجاز مرخصی سالانه برای هر کارمند ۴۰ روز است که ۱۰ روز آن تعطیلات رسمی کشور است و ۱۰ روز از آن به‌عنوان مرخصی استحقاقی و ۲۰ روز به مرخصی استعلاجی اختصاص پیدا می‌کند. البته ۱۳ روز از سال نیز به‌عنوان تعطیلات مذهبی و ملی در نظر گرفته شده است که به مجموع تعطیلات کارمندان تایلندی افزوده می‌شود. این کشور نیز یکی از پرتعطیلی‌ترین کشورهای دنیاست. تعطیلات رسمی کشور ترکیه تنها ۱۳ روز در سال است و در این کشور ۳ روز به‌عنوان تعطیلات ملی در نظر گرفته می‌شود. علاوه‌بر این دو جشنواره مذهبی نیز در ترکیه برگزار می‌شود که در مجموع روزهای تعطیلی این کشور را شامل می‌شوند. در کشور کره جنوبی در سال‌های اخیر به میزان قابل‌توجهی از تعطیلات ملی کاسته شده و به موازات آن روزهای بیشتری به‌عنوان روزهای مجاز مرخصی برای کارمندان در نظر گرفته شده است. در این کشور علاوه‌بر دو روز پایانی هفته که کارمندان تعطیل هستند در دو روز دیگر منتهی به تعطیلات پایان هفته، ساعت کاری افراد از ۱۶ ساعت به ۱۰ ساعت کاهش می‌یابد. بنابراین همان‌طور که می‌بینید در اغلب کشورها علاوه‌بر تعطیلات آخر هفته، روزهایی از سال به سبب برگزاری اعیاد، جشن‌ها و مراسم ملی و مذهبی تعطیل است. در کشورهای صنعتی همواره تلاش می‌شود تا بیش از پیش از میزان تعطیلات سالانه کاسته شود که در این کشورها تعطیلات سالانه اغلب کمتر از یک هفته است.
نگرانی‌های حاصل از این تحولات، بسیاری از کشورها را بر آن داشته است که به‌دنبال راه و روش مناسبی برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی باشند. ساعات کار طولانی یکی از مهم‌ترین عواملی است که موجب ایجاد تعارض بین کار و زندگی می‌شود. اگرچه در آغاز به نظر می‌رسید گسترش فناوری اطلاعات در کشورهای مختلف می‌تواند ساعات کار طولانی افراد شاغل را به حداقل برساند، اما اوضاع آن طور که پیش‌بینی می‌شد پیش نرفت؛ بلکه گسترش فناوری‌های نوین موجب شد زمینه مناسبی برای جذب افراد علاقه‌مند به اشتغال فراهم شود. براساس بررسی‌های انجام شده، ضرورت تصویب قانونی مبنی بر عدم افزایش ساعات کاری افراد از ۴۸ ساعت در هفته می‌تواند نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت روحی و جسمی کارکنان داشته باشد. اگرچه درصد زنان و مردان شاغل با توجه به اختلاف جمعیت کشورهای مختلف، متفاوت است، اما در اکثر کشورها میزان اشتغال مردان در مقایسه با زنان بیشتر است.کشور مجارستان و جزیره‌ای به نام اروبا در غرب کشور هند تنها نقاطی از این کره خاکی هستند که در آنجا اشتغال زنان از مردان فراتر رفته است. بر اساس گزارشات منتشر شده در این زمینه، به‌رغم اینکه کار مفید هفتگی در کشور ما تنها ۶ تا ۷ ساعت است، در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی که به نظر می‌رسد از سطح زندگی مناسب‌تری برخوردار هستند، میزان ساعت کار مفید هفتگی بیش از ۵۰ ساعت است. به‌طور کلی سرانه کار مفید در کشور کره جنوبی سالانه حدود ۲۴۰۰ ساعت و در کشور ژاپن ۱۹۰۰ ساعت است و این در حالی است که سرانه کار مفید در ایران سالانه‌تنها ۸۰۰ ساعت است. البته باید توجه داشت که کشورهای عربی در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا کمترین ساعت کاری سرانه را دارند؛ به‌طوری‌که این میزان در کشور کویت ۶۰۰ ساعت و در کشور عربستان ۷۵۰ ساعت است که این امر ناشی از دسترسی این کشورها به ذخایر نفتی و درآمدی است که از فروش نفت به دست می‌آورند.
در برخی از کشورها نظیر کشور آلمان رشد منفی جمعیت موجب شده است که جمعیت سالمند نسبت به جمعیت جوان افزایش یافته و در نتیجه شاهد روند کاهش ساعات کار مفید سرانه باشند. براین اساس پیش‌بینی می‌شود کشورهایی نظیر کره جنوبی که از ترکیب جنسیتی تقریبی مناسبی برخوردار و در تلاش هستند تا با سرعت بیشتری در مقایسه با گذشته در مسیر توسعه قدم بردارند، در سال‌های آینده رتبه نخست ساعات کار را در جهان به خود اختصاص دهند. متوسط ساعات کار افراد شاغل در کشور انگلیس که در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی، بیشترین ساعات کار را داشته است، حدود ۴۱ ساعت در هفته است، اما در کشور آلمان متوسط ساعات کار هفتگی ۴۰ ساعت و در کشورهای فرانسه و ایتالیا به ترتیب ۳۹ و ۳۸ ساعت است. دو کشور ژاپن و آمریکا با داشتن متوسط ساعات کاری هفتگی ۴۲ ساعت از جمله کشورهایی هستند که بیشترین متوسط ساعات کار را دارند. البته در هریک از این کشورها، افراد، گروه‌ها و سطوح مختلف شغلی ساعات کاری متفاوتی دارند و عواملی نظیر درآمد بیشتر، پیشرفت شغلی یا تلاش برای ارتقای جایگاه شغلی کنونی، رقابت با همکاران برای رسیدن به موقعیت‌های شغلی بهتر و همچنین فرار از استرس‌های محیط زندگی از دلایل و انگیزه‌های آنان برای داشتن ساعات کاری طولانی‌تر محسوب می‌شوند. علاوه‌بر این تفاوت‌های میان کشورها از نظر موقعیت جغرافیایی و شرایط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی حاکم بر هر کشوری می‌تواند بر سیاست‌های اتخاذ شده در این زمینه تاثیرگذار باشد. برای مثال در برخی از کشورها مانند سوئد و نروژ یا دیگر سرزمین‌های شمالی اروپا به‌ازای هر ۳ هفته کار، یک هفته مرخصی برای سفر به دیگر کشورهای اروپایی و لذت بردن از آفتاب سوزانی که در این کشورها می‌تابد، اختصاص داده می‌شود. بنابراین همان‌طور که می‌بینید اغلب کشورها در تعیین ساعات کاری در مشاغل مختلف حساب همه جای کار را کرده‌اند تا تعادل بین کار و زندگی افراد به هم نخورد. در سال‌های اخیر ساعات کار هفتگی در کشور ژاپن کاهش یافته است و این در حالی است که در این کشور همچنان افراد شاغل ساعات طولانی از شبانه‌روز را برای انجام کار اختصاص می‌دهند و کمتر به تفریح توجه می‌کنند، اما در این کشور در روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه، ساعت کاری افراد به ۸ ساعت کاهش می‌یابد، اما روزهای دیگر هفته معمولا ساعت کاری از ۸ صبح شروع شده و تا ساعت ۱۰ شب ادامه دارد، اما مردم کره جنوبی همچنان با داشتن متوسط ساعت کاری سالانه ۲۴۰۰ ساعت، پرکارترین و فعال‌ترین مردم دنیا هستند که متوسط ساعت کاری آنها حتی از کشوری مانند آمریکا هم حدود ۴۰۰ ساعت بیشتر است.
روزهای تعطیل
روزهای کاری هفته و تعطیلات پایان هفته با توجه به شغل افراد و فرهنگ حاکم بر کشورهای مختلف، متفاوت است. در اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی، روزهای کاری هفته از دوشنبه تا پنج‌شنبه یا شنبه است و روز پایانی هفته یا دو روز پایانی هفته به اوقات فراغت و انجام کارهای شخصی اختصاص پیدا می‌کند. اما در کشورهای مسلمان نخستین روز کاری هفته از شنبه یا یکشنبه آغاز می‌شود که به ترتیب تا روز چهارشنبه یا پنج‌شنبه ادامه خواهد داشت. در کشور ما پنج‌شنبه و جمعه به‌عنوان تعطیلی آخر هفته محسوب می‌شود، در حالی که در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس جمعه و شنبه دو روز تعطیلی آخر هفته است، اما در این میان در کشور استرالیا قوانینی وجود دارد که با دیگر کشورها متفاوت است. در این کشور میزان ساعات کاری در نظر گرفته شده برای افراد براساس جنسیت و سن افراد متفاوت است، به‌گونه‌ای‌که در این کشور ساعت کاری خانم‌ها در هفته تنها ۱۹ ساعت است و به‌رغم اینکه گروه‌های سنی جوان حدود ۴۵ ساعت در هفته کار می‌کنند، با افزایش سن، ساعت کاری آنها به ۳۶ ساعت در هفته کاهش می‌یابد. البته باید توجه داشت که به‌رغم اینکه کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا بیشترین متوسط ساعات کاری سالانه را دارند از نظر میزان بهره‌وری در مقایسه با کشورهایی مانند نروژ، ایرلند یا بلژیک در سطح پایین‌تری قرار دارند. بررسی‌های انجام شده نشان داده است که میزان بهره‌وری کشورها با ساعت کار نسبت معکوس دارد. به این معنی که افزایش ساعت کاری نمی‌تواند به معنی بهره‌مند شدن از شرایط بهتر برای زندگی افراد باشد و نتیجه این امر بیش از هر چیز مستلزم تشویق کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات در زمینه‌های مختلف است.
آیا تعطیلات در ایران زیاد است؟
بسیاری در ایران بر این باورند که تعطیلات در کشور ما بیشتر از سایر کشورها است. این در شرایطی است که آمار‌های رسمی نشان می‌دهد در ایران تنها ۷۵ روز تعطیلی در سال وجود دارد؛ اما حداقل تعطیلات در اکثر کشورهای جهان حدود ۱۰۴ روز است. اکنون، زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که دولت قصد دارد روزهای پنج‌شنبه را نیز به تعطیلات رسمی اضافه و به عبارتی تعطیلات را ساماندهی کند. موضوعی که بارها شایعه آن در ایران مطرح شده اما اجرایی شدن آن به دلیل باورهای اغلب اشتباه، به نتیجه نرسیده و با بن بست مواجه شده است.از سال ۸۹ تاکنون طرح‌های مختلفی برای ساماندهی تعطیلات از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس و کارشناسان برای کاهش یا افزایش تعطیلات رسمی کشور مطرح شده که البته تاکنون هیچ‌کدام به نتیجه نرسیده است.کشورهایی نظیر چین، مصر، هند، تایلند و ترکیه از جمله پرتعطیلی‌ترین کشورهای دنیا هستند. برای مثال در کشور چین علاوه‌بر تعطیلات آخر هفته برخی روزهای سال نیز به برگزاری مراسم سال نو، جشنواره بهاری یا روزهای ملی در تقویم این کشور به‌عنوان روزهای تعطیل در نظر گرفته شده است که با در نظر گرفتن تعطیلات سالانه که معمولا برای مدت زمان یک یا دو هفته به‌صورت توافقی در ادارات، شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف تعیین می‌شود این تعطیلات حدود ۱۶ روز از سال را به خود اختصاص می‌دهد. در کشور هند تعطیلات سالانه برای افراد شاغل در بخش خصوصی ۱۵ تا ۲۰ روز است که این تعطیلات شامل حال افراد شاغل در بخش دولتی نمی‌شود.
در کشور اندونزی به مناسبت عید فطر، پس از پایان ماه رمضان تعطیلات یک هفته‌ای در نظر گرفته می‌شود که از طولانی‌ترین تعطیلی‌های این کشور محسوب می‌شود. جالب است بدانید که برخلاف قانون کار، کشور ما که سالانه ۳۰ روز مرخصی استحقاقی و ۳۰ روز مرخصی استعلاجی را برای هر فرد کارمند مجاز می‌داند در کشور تایلند حد مجاز مرخصی سالانه برای هر کارمند ۴۰ روز است که ۱۰ روز آن تعطیلات رسمی کشور است و ۱۰ روز از آن به‌عنوان مرخصی استحقاقی و ۲۰ روز به مرخصی استعلاجی اختصاص پیدا می‌کند. البته ۱۳ روز از سال نیز به‌عنوان تعطیلات مذهبی و ملی در نظر گرفته شده است که به مجموع تعطیلات کارمندان تایلندی افزوده می‌شود. این کشور نیز یکی از پرتعطیلی‌ترین کشورهای دنیاست. تعطیلات رسمی کشور ترکیه تنها ۱۳ روز در سال است و در این کشور ۳ روز به‌عنوان تعطیلات ملی در نظر گرفته می‌شود. علاوه‌بر این دو جشنواره مذهبی نیز در ترکیه برگزار می‌شود که در مجموع روزهای تعطیلی این کشور را شامل می‌شوند. در کشور کره جنوبی در سال‌های اخیر به میزان قابل‌توجهی از تعطیلات ملی کاسته شده و به موازات آن روزهای بیشتری به‌عنوان روزهای مجاز مرخصی برای کارمندان در نظر گرفته شده است. در این کشور علاوه‌بر دو روز پایانی هفته که کارمندان تعطیل هستند در دو روز دیگر منتهی به تعطیلات پایان هفته، ساعت کاری افراد از ۱۶ ساعت به ۱۰ ساعت کاهش می‌یابد. بنابراین همان‌طور که می‌بینید در اغلب کشورها علاوه‌بر تعطیلات آخر هفته، روزهایی از سال به سبب برگزاری اعیاد، جشن‌ها و مراسم ملی و مذهبی تعطیل است. در کشورهای صنعتی همواره تلاش می‌شود تا بیش از پیش از میزان تعطیلات سالانه کاسته شود که در این کشورها تعطیلات سالانه اغلب کمتر از یک هفته است.
ارسال نظر