وقتی دریفت جور ریس را می‌کشد

جمعه ۱۵ مرداد ماه جاری پیست آزادی تهران برای دومین‌بار در سال ۹۵ میزبان دریفترهای ایران بود. دریفتر‌هایی که از روز چهارشنبه به آزادی آمده بودند تا در قالب دومین مرحله از سری مسابقات دریفت قهرمای کشور با هم پیکار کنند. این‌بار کمیته دریفت شاخص‌هایی را برای ورود به دور اصلی مسابقه در نظر گفته بود و به همین دلیل در روز چهارشنبه تست ورود به مسابقه اصلی برگزار شد. در این تست ۲۵ شرکت‌کننده حضور داشتند و از میان آنها ۱۵ نفر توانستند امتیازات لازم را کسب کرده و وارد مسابقه اصلی شوند. مهرداد همتیان، مسوول کمیته دریفت فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی در این‌خصوص می‌گوید: ما سعی کردیم ساز و کاری تدوین کنیم که فقط دریفترهای شش‌دانگ در روز جمعه با هم پیکار کنند. به این ترتیب مسابقه پر هیجان‌تر خواهد شد و از طرفی زمان برگزاری آن هم کاهش می‌یابد زیرا در گرم‌ترین ماه سال قرار داریم و طول کشیدن مسابقه نه برای تماشاگران خوشایند است و نه برای شرکت‌کنندگان و هر‌چه به ظهر نزدیک شویم به دلیل گرمای هوا عملکرد ماشین‌ها هم افت می‌کند.

بعد از انتخاب نفرات اصلی در روز چهارشنبه، آنها فرصت داشتند که در روز پنج‌شنبه در پیست آزادی تمرین کنند اما گرمای هوا و فشار تمرینات باعث شد در تمرینات نیز ۳ خودرو دچار نقص فنی شوند و نتوانند در دور اصلی مسابقه که در روز جمعه برگزار شد حضور پیدا کنند. به این ترتیب مسابقه اصلی با شرکت ۱۲ دریفتر برگزار شد. این مسابقه هم مثل سنوات گذشته در دو مرحله انفرادی و دو نفره یا سوئیسو(Tsuiso) برگزار شد. در مرحله انفرادی هر شرکت‌کننده بعد از یک دور گرم کردن باید دو دور مسیر دریفت را طی می‌کرد. بالاترین امتیاز کسب شده در این دو دور برای هر شرکت‌کننده به ثبت می‌رسید، مهم هم نبود که این امتیاز در دور اول کسب شده باشد یا دور دوم.

شرکت‌کنندگانی که در دور اول توانسته بودند امتیازات مناسبی کسب کنند، امکان حضور در دور دوم را داشتند. دور دوم دریفت به سبک سوئیسو یا همان دو نفره بود. این یعنی قرار است شرکت‌کنندگان دو به دو همزمان در مسیر تعیین شده دریفت کنند. شاید تصور کنید خب احتمالا برای کسی که هنر دریفت را بلد است این مرحله هم نباید کار سختی باشد اما اشتباه نکنید دریفت سوئیسو خود قوانینی دارد که شرکت‌کنندگان موظف به رعایتش هستند. این دریفت دوبار برگزار می‌شود و هر‌بار یکی از شرکت‌کنندگان جلوتر می‌راند و نفر دوم باید به دنبال او دریفت کند. در این سبک از دریفت فاصله شرکت‌کننده دوم با نفر اول، زوایای دریفت کردن، فاصله خودروها با پایلون‌هایی که در مسیر قرار داده شده‌اند و سرعت دریفت در امتیاز‌گیری بسیار مهم است، ضمن اینکه در لحظه دریفت و در حالی که حادثه‌ای رخ نداده است، خودروی دوم حق سبقت‌گیری از خودروی اول را ندارد، هر‌چند اگر در عملکرد خودروی اول خللی ایجاد شود که خودروی دوم به منظور جلوگیری از حادثه از خودروی اول سبقت بگیرد، آن وقت این موضوع امتیاز منفی برای خودروی دوم در‌بر‌ندارد. کار آنقدر سخت است که حتی استفاده از ترمز هم در صورت تشخیص داوران می‌تواند باعث کسب امتیاز منفی شود.

با این حال بعد از برگزاری دور اول مسابقه سرانجام ۸ شرکت‌کننده به مرحله دوم یا همان سوئیسو راه یافتند. به این ترتیب کسی که در میان ۸ شرکت‌کننده بیشترین امتیاز را کسب کرده بود، با آخرین شرکت‌کننده که کمترین امتیاز را داشت دو به دو پیکار کردند. گاهی فاصله امتیازی شرکت‌کنندگان با هم آنقدر نزدیک بود که داوران بعد از بررسی نتایج مجبور بودند اعلام قانون one More Time کنند؛ یعنی به شرکت‌کنندگان فرصت دهند یک بار دیگر با هم پیکار کنند تا یکی از آنها امتیاز بالاتر را کسب کند. از جمله نامدارانی که قبل از مسابقه تقریبا همه بر این باور بودند که احتمالا یکی از سکوها را کسب خواهد کرد، رضا فهیم دریفتر شیرازی بود که از هیات اتومبیلرانی کیش در مسابقات شرکت می‌کند. او که خاص‌ترین خودروی دریفت ایران یعنی BMW M۶ با پیشرانه V۱۰ اتمسفریک را می‌راند، به دلیل نقص فنی در پیشرانه خودرو نتوانست راهی یکی از سکوهای قهرمانی شود. در این بین رقابت دریفتر آسیایی ایران یعنی شهاب پیشانی‌دار از خوزستان( اهواز) با علیرضا جلایی از خراسان ( مشهد) که در حال بدل شدن به یکی از قطب‌های دریفت ایران است، بسیار دیدنی بود. در نهایت دومین مرحله از مسابقات دریفت قهرمانی کشور شهاب پیشانی‌دار به مقام اول دست یافت، محمد جعفری دوم شد و علیرضا جلایی بر سکوی سوم ایستاد. عدم استقبال تماشاگران از مسابقات سرعت و استقبال خوب از مسابقه دریفت نشان داد انگار دریفت دارد جور سرعت را هم می‌کشد.

وقتی دریفت جور ریس را می‌کشد

وقتی دریفت جور ریس را می‌کشد

وقتی دریفت جور ریس را می‌کشد

وقتی دریفت جور ریس را می‌کشد