شروین شهریاری هر‌چند سرمایه‌گذاری در بازار سهام مزیت‌هایی در سطح کلان همچون تامین مالی، کنترل تورم و در مجموع توسعه اقتصادی را برای یک کشور دربردارد، اما فعالان این بازار اعم از حقیقی و حقوقی یک هدف اصلی و مشترک تحت عنوان «کسب سود حداکثری» برای خود را دارند؛ در این میان، زاویه نگاه فعالان حقیقی و حقوقی به این هدف مشترک با یکدیگر بسیار متفاوت است. گروهی به دنبال سودهای کوتاه مدت روزانه هستند، اما گروهی دیگر با صبر و انتظار، بازدهی سرمایه‌گذاری خود را در طولانی مدت جست‌وجو می‌کنند.
در ۱۵ ماه اخیر، غلبه فضای رکودی و افت شاخص صنایع مختلف در بازار سهام سبب شده تا طرفداری از نوسان‌گیری در بورس به‌ویژه نزد افراد حقیقی و سهامداران خرد افزایش پیدا کند. با این حال، مطالعه دقیق‌تر فعالیت روزمره سرمایه‌گذاران در بورس تهران نشان می‌دهد که بیشتر سرمایه‌گذاران نهادی یا حقوقی (شرکت‌ها) با دید بلند‌مدت به فعالیت می‌پردازند. نقطه ورود و خروج به سهام یک شرکت نزد این سرمایه‌گذاران، معمولا بر‌اساس مقایسه قیمت با ارزش ذاتی سهام تعیین می‌شود، بنابراین هرگاه در فرآیند ارزش‌گذاری بنیادی سهام، فاصله یا شکاف بین ارزش با قیمت روز ملاحظه شود، از این مساله برای نتیجه‌گیری در مورد ارزندگی یا عدم‌ارزندگی و متعاقب آن خرید یا فروش سهام استفاده می‌شود. از این‌رو، مهم‌ترین‌ مساله سرمایه‌گذاران حقوقی، بهره‌گیری از تیم کارشناسی و افراد متخصص برای تجزیه و تحلیل سودآوری آتی شرکت‌ها و تعیین ارزش ذاتی سهام براساس پاره‌ای مفروضات است. طبیعتا هرچه این مفروضات دقیق‌تر باشد، ارزش ذاتی مورد محاسبه نیز از کیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود و بر اساس اصل حرکت قیمت سهام به سمت ارزش ذاتی، نتیجه بهتری را عاید سرمایه‌گذار می‌کند.
در نقطه مقابل، اگر پای صحبت سهامداران حقیقی بنشینید، درخواهید یافت که بخش عمده‌ای از آنها معتقدند عمق بازار بورس تهران به اندازه‌ای کم و ریسک‌های محیطی بازار به اندازه‌ای زیاد است که امکان هرگونه پیش‌بینی قابل اتکا از آینده را دشوار می‌سازد. بنابراین بهتر است به سودهای کوتاه‌مدت و مطمئن قناعت کرده و عطای صبر بیشتر و تحمل مخاطرات آینده را به لقایش بخشید.
درگیر شدن در دیدگاه کوتاه‌مدت و فرآیند نوسان‌گیری در بازار سهام علاوه بر نیاز به مهارت و دقت زیاد و لزوم ارتباط نزدیک با معامله‌گران شرکت‌های کارگزاری، اضطراب مضاعفی را بر فرد تحمیل می‌کند و در صورتی که درصد بزرگی از کل سرمایه به این استرات‍ژی اختصاص یابد، اغلب نتیجه مطلوبی را در‌بر‌ندارد. نوسان‌گیری باعث می‌شود مبالغی تحت عنوان کارمزد کارگزار، مالیات و... پرداخت شوند که هرچند ممکن است کوچک به نظر برسد، اما با تکرار این روند، تبدیل به ارقام هنگفتی در بلندمدت می‌شود. فردی که با نوسانات بازار همراه است، قیمت‌های لحظه‌ای و صف‌های خرید و فروش را دنبال می‌کند و تصمیمات خود را نیز بر همین مبنا اتخاذ می‌کند. تفاوت اصلی در اینجا این است که معاملات سرمایه‌گذاران حرفه‌ای (که بخش مهمی از بازیگران حقوقی بورس نیز در این گروه جای می‌گیرند)، براساس رشد یا کاهش ارزش برآوردی آنها از سهام یک شرکت انجام می‌شود؛ اما نوسان‌گیران در روشی معکوس، بر اساس رشد یا کاهش قیمت سهم و جو بازار، تصمیمات خرید و فروش را اتخاذ می‌کنند. واقعیت این است که قواعد نوسان‌گیری آسان و سریع است و با جو بازار تغییر می‌کند، اما قوانین سرمایه‌گذاری حرفه‌ای، پیچیده است و فرد باید با تلاش و صرف وقت زیاد، دانش حسابداری و تحلیل بنیادی و تکنیکی را در خود تقویت کند؛ به همین علت است که تعداد نوسان‌گیران در بازار سرمایه زیاد و تعداد سرمایه‌گذاران حرفه‌ای بسیار کم است.
با این حال، مطالعه تاریخچه سرمایه‌گذاران موفق نشان می‌دهد که دنباله‌روی از جو بازار باعث کسب بازدهی قابل‌توجهی نمی‌شود و سودهای بزرگ معمولابا خرید و نگهداری سهام برتر در قیمت‌های ارزان در افق زمانی بلندمدت اتفاق می‌افتد. با پیروی از همین استراتژی است که بازیگران حقوقی، یک پای ثابت خرید در بازارهای منفی و فروش در بازارهای مثبت هستند وبازیگران حقیقی در نقطه مقابل، خریداران پر عطش روزهای گران سهام و فروشندگان خسته در کف قیمت‌ها هستند. بنابراین به مصداق بیت معروف «خود شکن آیینه شکستن خطاست»، چه بسا که فعالان حقیقی بورس باید بار دیگر به خود یادآوری کنند که کنترل نوسانات بازار از عهده آنها خارج است، اما تدوین استراتژی سرمایه‌گذاری و تعیین نقاط دقیق ورود و خروج به لحاظ قیمتی و پایبند بودن به آن (فارغ از جو روزانه معاملات) کاری است که از عهده تک‌تک افراد ساخته است و در صورتی که این روش جایگزین تقلید از عرف بازار و نوسانات روزمره آن شود، می‌توان به کسب بازدهی معقول و رضایت‌بخش در طول زمان امیدوار بود.