سینوس- بدون لهجه

کار سختی است، بسیار دشوار، بس طاقت فرسا و تا حد زیادی جنون آمیز، تلاش برای درک برخی تلاش‌ها. از طرفی طرف زحمت کشیده است از طرفی به زحمت انداخته است. اصلا وضعی دارند برخی تجربه‌ها وضعی جنون‌آمیز در مرز یاس و پشیمانی. جایتان خالی این هفته رفتیم به دیدن نمایشگاه گروه «سینوس-بدون لهجه» به کیوریتوری-نمایشگاه‌گردانی- «آیدین خانکشی‌پور» در گالری الهه. این نمایشگاه پنجم یا ششمی بود که طی چند ماه اخیر کیوریتوری‌اش را به عهده گرفته بود. نمایشگاه از مجموعه‌ای از طراحی‌های هفده تن از هنرمندان جوان تشکیل شده بود.

کار سختی است، بسیار دشوار، بس طاقت فرسا و تا حد زیادی جنون آمیز، تلاش برای درک برخی تلاش‌ها. از طرفی طرف زحمت کشیده است از طرفی به زحمت انداخته است.

اصلا وضعی دارند برخی تجربه‌ها وضعی جنون‌آمیز در مرز یاس و پشیمانی. جایتان خالی این هفته رفتیم به دیدن نمایشگاه گروه «سینوس-بدون لهجه» به کیوریتوری-نمایشگاه‌گردانی- «آیدین خانکشی‌پور» در گالری الهه. این نمایشگاه پنجم یا ششمی بود که طی چند ماه اخیر کیوریتوری‌اش را به عهده گرفته بود. نمایشگاه از مجموعه‌ای از طراحی‌های هفده تن از هنرمندان جوان تشکیل شده بود. که از بین آنها تنها «ابراهیم رهنمامنش» که از هنرمندان منتخب نسل نو بود، قابل‌شناسایی بود آن هم نه از کارش که از نامش. به هرحال یک نمایشگاه گروهی بود که هنوز هم می‌توانید بروید و از دیدنِ تک تک آثار لذت ببرید، اما این نمایشگاه چند سوال قدیمی و تکراری را تکرار کرد. اول آنکه نقش نمایشگاه گردان غیر از جمع آوری هنرمندان و آثارشان چیست؟ دوم آنکه آیا این جمله کلیشه‌ای که «کمیت کار نقش به سزایی در تعیین کیفیت کار دارد» را باید فراموش کرد و هر جا که شد جمعی را جمع کرد و گرداند تا نمایشگاه‌گردانی این چنین کار راحت و سهل‌ الوصولی جلوه کند؟ سوال آخر «آیا صلاح ملک خویش را خسروان ‌دانند؟» اگر می‌دانند که احتمالا تا کمتر از یک ماه دیگر نمایشگاه بعدی را از نمایشگاه گردان مشهورمان شاهد خواهیم بود. و اگر نمی‌دانند که ما می‌دانیم«زدگی» از آن دست تجربه‌های ادامه دار است که در سریال مجموعه‌های بعدی درک شد، باید خواهش کنیم که آیدین عزیز زده‌ترمان نکنید لطفا.