این هواهای عَفِن و این آب های ناگوار

گزارش کمیته جهانی اقتصاد و اقلیم می‌گوید طی ۱۵ سال آینده، جهان نیاز به تغییر مسیر «فوری» از زیرساخت‌های کربن سنگین دارد. طبق گزارش وسیعی که جدیدا منتشر شده است، اگر جهان بخواهد از تغییرات اقلیمی خطرناک جلوگیری کند، مستلزم یک تغییر بسیار بزرگ در ساختمان‌های جهان، حمل و نقل عمومی و زیرساخت‌های انرژی تریلیون‌ها دلاری خواهد بود که این امر میلیاردها دلار هزینه در برخواهد داشت. پژوهشی که توسط کمیته جهانی در اقتصاد و آب و هوا به رهبری لرد نیکولاس استرن اقتصاددان برجسته در علوم آب و هوا انجام شده دریافته است که انتظار می‌رود طی ۱۵ سال آینده جهان ۹۰ میلیارد دلار در زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری کند که این امر مستلزم تغییر فوری برای اطمینان از این موضوع است که این پول در پروژه‌های کم‌کربن و با انرژی کارآ هزینه شود. چنین سرمایه‌گذاری هوشمندانه ای طی دو یا سه سال آینده می‌تواند به اصلاح و بهبود بحران اقلیمی کمک کند؛ اما «دریچه ایجاد انتخاب‌های درست باریک است و به سرعت بسته می‌شود».

این گزارش بیان می‌کند که بیش از ۶۰ درصد گازهای گلخانه‌ای جهان با نیروگاه‌های برق، جاده‌ها، ساختمان‌ها، فاضلاب و دیگر ساختارهای فرسوده مرتبط است. تخمین زده می‌شود حدود ۱۵۰۰ کارخانه زغال‌سنگ در سراسر جهان تحت ساخت و ساز است که نشان‌‌دهنده افزایش مداوم و چشم‌گیری به سوی تغییرات محیط‌زیستی خطرناک برای جهانیان است.

این گزارش بیان می‌کند «زیرساخت‌های کربن سنگین با ایجاد بیماری‌های تنفسی کشنده، تشدید تصادفات جاده‌ای و انتشار آب آشامیدنی آلوده بین دیگر خطرات، سالانه انسان‌های بسیاری را به کام مرگ می‌کشاند». «این امر همچنین با ایجاد هزینه‌های ناپایدار برای نسل‌های آینده مانند خاک‌های عقیم و تغییرات اقلیمی خارج از کنترل، فشار زیادی را بر زمین و منابع طبیعی وارد می‌کند».به گفته استن طی چند سال بعد برای آینده توسعه پایدار و نبرد برای اطمینان یافتن از اینکه تمدن توسط موج گرما، اقلیم خشن، بالا آمدن سطح دریا و دیگر خطرات ویران نشود مهم و بحرانی خواهد بود. او می‌گوید «ما نمی‌توانیم با کسب و کارها به شیوه معمول ادامه دهیم، چرا که این شیوه زیرساخت‌های کربن بالا را ایجاد خواهند کرد و موجب ازدحام و آلودگی بیشتر خواهند شد و همه اینها در حالی است که فرصت‌های توسعه به خصوص برای افراد فقیر از بین خواهد رفت. ما می‌توانیم و باید شهرهایی بسازیم که بتوانیم در آن حرکت کنیم، نفس بکشیم و بهره‌ور باشیم؛ در حالی که از جهان طبیعی که معیشت ما را پشتیبانی می‌کند محافظت می‌کنیم».

این گزارش دریافته است که سیستم مالی برای ایجاد این تغییر باید تعدیل شود. سوبسیدها برای سوخت فسیلی، در حال حاضر حدود ۵۵۰ میلیارد دلار در سال است و نیاز به حذف شدن خواهد داشت؛ برنامه‌ریزی بهتر برای پروژه‌ها نیاز خواهد بود؛ و ابزارهایی مانند تعهدات سبز و بانکداری سرمایه‌گذاری سبز نیاز به گسترش خواهد داشت.

گرچه ایجاد زیرساخت‌های پایدارتر هزینه‌های بیشتری خواهد داشت، این پیش‌هزینه‌ها می‌تواند با دستیابی به منفعت و ذخیره سوخت کاملا جبران شود. همچنین سلامتی و منافع اجتماعی نیز وجود دارد؛ ساخت‌های انرژی سبزتر آلودگی هوا را کاهش خواهند داد و دسترسی بیشتری به انرژی برای مردم در کشورهای در حال توسعه فراهم خواهد کرد؛ مردمی که به power grid1 که با سوخت زغال‌سنگ کار می‌کنند دسترسی ندارند.

تصمیماتی اکنون در شهرها گرفته می‌شود؛ شهرهایی که تا سال ۲۰۵۰ دو سوم جمعیت جهان را در خود جای خواهند داد و بر اقلیمی تاثیر خواهند گذاشت که اواخر قرن حاضر تجربه خواهد شد. شهرها نیاز به برنامه‌ریزی درست برای حمل و نقل عمومی یکپارچه و ساختمان‌هایی با انرژی کارا دارند. همه اینها پس از آن گفته شد که ملت‌ها «توافق آب و هوایی پاریس» را تایید کردند؛ توافقی که ماه‌ آینده به مرحله اجرا درخواهد آمد. اگر هدف اصلی این توافق که اجتناب از دو درجه گرمایش است محقق شود، کاهش بسیار شدیدتر انتشار گازهای گلخانه‌ای نسبت به آنچه کشورها متعهد شده‌اند مورد نیاز خواهد بود.

فلیپه کالدرون، رئیس‌جمهور سابق مکزیک و رئیس کمیته جهانی اقتصاد و اقلیم می‌گوید « سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پایدار برای حل همه مشکلات جهان ضروری است و این کلید شعله‌ور کردن رشد جهانی است. کلید کاهش فقر و کلید تحقق، توافق پاریس است». توافق پاریس شامل یک تعهد برای ایجاد سرمایه برای ملت‌ها، مانند جزایر با ارتفاع کم از سطح دریا و مناطقی که نسبت به تغییرات اقلیمی بیشترین آسیب‌پذیری را دارند، می‌شود. اما بسیاری از اقتصادهای بزرگ در افزایش هزینه در کاهش و تطبیق خود بسیار آرام عمل کرده‌اند. یک گزارش جدید که توسط اتاق فکر «موسسه مطالعات سیاسی» انجام شده دریافته است که ایالات متحده آمریکا روی ارتش خود ۲۸ برابر بیشتر از تغییرات اقلیمی هزینه می‌کند. این گزارش تخمین می‌زند که دولت اوباما در مقایسه با ۵۵ میلیارد دلار موردنیاز برای سال ۲۰۱۷، تنها ۲۱ میلیارد دلار برای گذار به انرژی پاک درخواست کرده است. این ارقام تخمین زده شده‌اند؛ چرا که دولت فدرال در سال ۲۰۱۳ طرح کلی بودجه تغییرات اقلیمی خود را متوقف کرد. گرچه چین از آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای پیشی گرفته است؛ اما اکنون توانسته توازن بهتری بین مخارج نظامی و آب و هوایی خود بدست آورد».

پی‌نوشت:

1. در بسیاری از کشورهای جهان، دولت شبکه‌ای الکتریکی را به منظور اتصال کلیه مولدها و مصرف‌کننده‌های الکتریکی راه‌اندازی می‌کند. این شبکه در اصطلاح «power grid» نامیده می‌شود. به وسیله این شبکه مصرف‌کننده‌های الکتریکی می‌توانند بدون متحمل شدن سختی‌ها و هزینه‌های مربوط به تولید برق به‌صورت جداگانه، برق را از شبکه خریداری کنند.