ضرورت تعامل صنعت و دانشگاه برای رفع نیازهای میهن
رضا حمیدی
رئیس هیأت رئیسه انجمن مدیران صنایع خراسان رضوی
بیش از ۵۰ سال است که در بیشتر سالها همایش صنعت و دانشگاه در شهرهای وطنمان تشکیل میشود حتی در سالهای نخستین به عنوان همایش بینالمللی تشکیل میشد. زمانی که صادقانه به آنچه تا امروز انجام شده، مینگریم و نتیجه را با دستاورد کشورهای پیشرفته مقایسه میکنیم، تعداد انگشتشماری از دانشگاهها و صنایع ما موفق به همکاریهای ارزشمند شدهاند؛ این تلاشها جای تقدیر دارد اما درصد آن در مجموع بسیار اندک است و متناسب با نیازمندیهای امروز جامعه نیست.
رضا حمیدی
رئیس هیأت رئیسه انجمن مدیران صنایع خراسان رضوی
بیش از 50 سال است که در بیشتر سالها همایش صنعت و دانشگاه در شهرهای وطنمان تشکیل میشود حتی در سالهای نخستین به عنوان همایش بینالمللی تشکیل میشد. زمانی که صادقانه به آنچه تا امروز انجام شده، مینگریم و نتیجه را با دستاورد کشورهای پیشرفته مقایسه میکنیم، تعداد انگشتشماری از دانشگاهها و صنایع ما موفق به همکاریهای ارزشمند شدهاند؛ این تلاشها جای تقدیر دارد اما درصد آن در مجموع بسیار اندک است و متناسب با نیازمندیهای امروز جامعه نیست. نمیگویم تقصیر از ما صنعتگران است یا دانشگاهیان؛ امروز عامل سومی در کار است و آن عامل، مهین عزیزمان است که در بیشتر موارد به تفاهم و همکاری این دو بازوی ارزشمند با یکدیگر نیاز دارد و با ائتلاف مقدس این دو بازو و همافزایی حاصله، به دستاوردهای بسیار ارزشمندی دست خواهیم یافت که به جرأت میتوان گفت اثرات اقتصادی آن چند برابر درآمد نفت است.
چهارمین همایش تعامل صنعت و دانشگاه در حالی با رویکرد «بهبود محیط کسبوکار» برگزار شد، که بیش از هشت سال است که با این شعار، ایرانیان محتاج کسبوکار و رفع موانع آن را به بازی گرفتهاند. آمار واقعی بیکاری و اشتغالهای کاذب و نیز افرادی که در طول برنامه ششم توسعه باید وارد بازار کار شوند، نگرانکننده است و اگر به تذکر بسیار مهم اخیر مقام معظم رهبری در خصوص آمار حاشیهنشینها نیز توجه کنیم، این نگرانی بیشتر میشود و واقعا زمان آن رسیده که دو بازوی ارزشمند صنعت و دانشگاه در کنار یکدیگر تلاش کنند. ما صنعتگران در کنار تمام وظایف مهم خود از قبیل حفظ و توسعه تولیدات مورد نیاز کشور و صادرات، رشد کیفیت، رشده بهرهوری، کاهش هزینههای زائد، توانمندسازی خود برای نبرد مقاومتی با کالاهای وارداتی و اختصاص بودجه کافی برای بخش تحقیق، پژوهش و توسعه باید باور کنیم که با کمک دانشگاه و هستههای تحقیق و پژوهش میتوانیم به دستاوردهای ارزشمندتری برسیم اما در این مسیر صبوری لازم است و نگوییم اگر سود داشتیم، هزینه میکنیم بلکه بگوییم هزینه میکنیم که سود داشته باشیم و متقابلا از دانشگاهیان انتظار داریم با توجه و اقدام و پژوهش در موارد مشروحه زیر به یاری ما و بهبود محیط کسبوکار بشتابند.
دانشگاه مکانی مقدس برای تربیت نیروی انسانی خلاق، کارآفرین، باانگیزه، متعهد و پاسخگو به نیازهای امروز جامعه است؛ مسلما تولید دانشگاه که همین جونانان است باید 100 درصد متناسب با نیازهای کشور باشد؛ مقام معظم رهبری در این زمینه میفرمایند: «توسعه غیرهدفمند آموزشهای عالی موجب اتلاف بودجه و نیروی انسانی میشود؛ نیازهای اصلی کشور را در حوزههای مختلف علوم و فناوری شناسایی کنید تا تعداد دانشگاهها و دانشجویان و رشتههای لازم و سطوح این رشتههابر اساس این نیازها مشخص شوند و وزارت علوم و آموزش عالی تنها بر اساس این اهداف به توسعه آموزشهای عالی اقدام کنند»؛ همچنین ایشان در جای دیگری میفرمایند: «هنوز بخش عمدهای از مقالات علمی ناظر بر نیازهای کشور نیست که این خسارت است باید به گونهای برنامهریزی شود که 100 درصد مقالات علمی در جهت رفع نیازهای داخلی قرار گیرد». از طرفی زمانی که به آمار بیکاران کشور و حضور درصد بسیار بالای فارغالتحصیلان دانشگاهی در این آمار و نیز انبوه سالیانه 500 هزار پایاننامه کارشناسی ارشد و دکترا که بیشترشان در کتابخانههای دانشگاهها خاک میخورند، توجه میکنیم، متوجه میشویم چقدر به تذکر رهبر معظم انقلاب کمتوجهی شده است و وزارت علوم باید در این زمینه پاسخگو باشد. و اما خواهشهای ما صنعتگران از دانشگاهیان به شرح زیر است:
1- تقویت هدفمند تشکلهای فارغالتحصیلان با فرایند یاری گرفتن از آنها در تمام موارد ضروری و تخصصی
2- تلاش برای تقویت ارتباط مطلوب بین صنعت و دانشگاه بیش از گذشته
3- هدایت و اولویتبندی برنامه بخش تحقیق، پژوهش و فناوری فقط و فقط متناسب با نیازهای صنعت و جامعه؛ هدف نهایی از تولید علم تبدیل به فناوری و تجاریسازی باشد و حمایت و تقویت نخبگان
4- تحقیق، پژوهش و رشد بهرهوری که خودش چاهی از نفت محسوب میشود، به مراتب عظیمتر از ثروت خدادادی نفتی است و به قول برخی اقتصاددانان، نفت و کمتوجهی به بخش خصوصی باعث کاهش رشد بهرهوری است؛ در تبصره 34 برنامه ششم توسعه سهم بهرهوری از رشد هشت درصدی اقتصاد ایران 35 درصد در نظر گرفته شده در حالی که عملکرد پنج برنامه عمرانی گذشته نشان میدهد بهرهوری در اقتصاد ایران هرگز سهم شایسته خود را نداشته حتی در برخی سالها به ویژه ابتدای سال 95، رشد بهرهوری عوامل تولید، منفی 3.53 درصد بوده است.
5- تحقیق، پژوهش و بازنگری ملیگرایانه واردات و کاهش آن
6- تحقیق و پژوهش درباره گسترش صادرات بدون خامفروشی برای هدایت کالاهای صادراتی به سوی کالاهایی که بیشترین ارزش افزوده و اشتغالزایی را دارند و مبارزه با خامفروشی که ارزش افزوده و اشتغالزایی را با خود به آن سوی مرزها میبرد.
7- تحقیق و پژوهش درباره بازنگری آموزشها از مهد کودک تا دانشگاه بر اساس نیازهای امروز کشور
8- اصلاح الگوی مصرف و رفع ضایعات سرمایههای گرانقدر کشور
9- تحقیق و پژوهش درباره ایجاد و توسعه تولید بدون ضایعات اصطلاحا صنعت آبی
10- تحقیق و پژوهش درباره چگونگی تغییر ارزشها از خرید کالای خارجی به خرید تولیدات ملی؛ در این زمینه توجه به یک مثال خالی از لطف نیست: پس از حمله اتمی آمریکا به ژاپن و قبول شکست بلاشرط ژاپن در مجلس یک جفت کفش ایتالیایی به نخست وزیر ژاپن هدیه دادند، او کار عجیبی کرد و بجای پوشیدن، بند آنها را بست و بر گردن انداخت و گفت تا زمانی که کشور خودم مجددا تولید کفش را شروع نکند، من کفش نخواهم پوشید!
11- تحقیق و پژوهش درباره کمآبی که فاجعهای مهیب برای کشور است و همچون کودتای مخملی شهرهای ما را در مینوردد؛ بر اساس آخرین آمار وزیر نیرو در تاریخ 15 آذر ماه سال جاری، 18 استان در تنش شدید و 9 استان در وضعیت کمبود آب قرار دارند؛ 92 درصد آب کشور در بخش کشاورزی مصرف میشود و آب مصرفی در کشاورزی در مقایسه با معدل مصرف جهانی 20 درصد و در مقایسه با کشورهای پیشرفته تا 200 درصد اضافه مصرف میشود.
12- تحقیق و پژوهش درباره وضعیت استاندارد و کیفیت محصولات در کشور
13- تحقیق و پژوهش درباره مالیات، عادلانه بودن آن، دریافت مالیات از فراریان مالیاتی و ...
14- تحقیق و پژوهش در امر قاچاق و فساد عظیم در سطح کل کشور
15- تحقیق و پژوهش در امر جذب سرمایهگذاریهای خارجی و سرمایههای ایرانیان مقیم خارج کشور
16- تحقیق و پژوهش در خصوص به ثمر رسیدن طرحهای اقتصادی: در کشوری که سود دلالی، نزولخوری، خرید و فروش ارز، سکه و زمین و واردات کالای نامرغوب چینی و صدها مورد دیگر به مراتب بیش از سود فعالیتهای بیزحمت تولیدی باشد، آیا طرحهای اقتصادی میتواند به ثمر بنشیند؟
و نکته آخر اینکه دانشگاهیان تحقیق کنند و بگویند چه کنیم که بیشتر نخبگان دانشگاهها به جای اینکه آسمان کشورهای آن سوی مرزها را روشن کنند، آسمان وطن خودمان را روشن کنند و علاوه بر این، مغزهای فراری به وطن برگردند؟
ارسال نظر