جنگ نقشه‌ها در خودروسازی

سامانه مکان‌نما و مسیریاب یا همان GPS در گذشته تنها وظیفه نشان دادن مکان خودرو و پیدا کردن مسیر و پیشنهاد دادن آن به راننده را به عهده داشت. هر‌کدام از آنها را هم اگر با خطا انجام می‌داد، چندان مهم نبود و در نهایت اتفاق خاصی رخ نمی‌داد. اما وظایفی که در نسل آینده خودروها برعهده GPS گذاشته شده بسیار فراتر از اینها است. سامانه‌های خودران و هوشمند هدایت خودرو نیاز همیشگی و پیوسته به مسیریاب دارند و دیگر حتی این امکان وجود ندارد که مسیریاب‌ها مکان خودرو را تخمینی مشخص کنند، بلکه همه چیز باید کاملا دقیقا باشد.

سامانه مکان‌نما و مسیریاب یا همان GPS در گذشته تنها وظیفه نشان دادن مکان خودرو و پیدا کردن مسیر و پیشنهاد دادن آن به راننده را به عهده داشت. هر‌کدام از آنها را هم اگر با خطا انجام می‌داد، چندان مهم نبود و در نهایت اتفاق خاصی رخ نمی‌داد. اما وظایفی که در نسل آینده خودروها برعهده GPS گذاشته شده بسیار فراتر از اینها است. سامانه‌های خودران و هوشمند هدایت خودرو نیاز همیشگی و پیوسته به مسیریاب دارند و دیگر حتی این امکان وجود ندارد که مسیریاب‌ها مکان خودرو را تخمینی مشخص کنند، بلکه همه چیز باید کاملا دقیقا باشد. اینجاست که پای نقشه‌ها به میان می‌آید. تا قبل از این نقشه‌ها نیاز به جزئیات زیادی نداشتند. هر چند نقشه‌های با جزئیات بالا بهتر عمل می‌کردند اما داشتن آنها الزامی برای یک سیستم GPS نبود اما اکنون این یک الزام است. خودرو را نمی‌توان با یک نقشه سطح زمین کلی، بدون راننده روانه خیابان کرد.

شرکت‌هایی مانند نوکیا، گوگل، اپل و هوریزون شرکت‌هایی هستند که گفته می‌شود کامل‌ترین نقشه‌های سطح زمین و شهرهای جهان را به‌صورت دیجیتالی در اختیار دارند. آنچه آنها تهیه کرده‌اند حاصل یک سرمایه‌گذاری چند ده میلیارد دلاری در طول بیش از یک دهه است. حالا زمان آن رسیده که بهره‌برداری اصلی از این نقشه‌ها را انجام دهند. سیستم‌های خودران اگر چه برمبنای تشخیص راداری و نوری در لحظه تصمیم‌گیری می‌کنند، اما نباید فراموش کرد که در نهایت نیاز به یک چشم‌انداز کلی از مسیر نیز هستند. مانند آنچه در خودروهای امروزی در ذهن راننده ترسیم می‌شود و بر مبنای آن مسیر را انتخاب کرده و به پیش می‌رود. اینجاست که خودروسازان باید دست خود را جلوی شرکت‌هایی که نقشه‌های دیجیتالی دارند دراز کنند و در این میان هر شرکتی که نقشه‌های بهتری از سطح زمین تهیه کرده باشد، پیروز می‌شود. به همین دلیل رقابت شدیدی بین شرکت‌های دارای نقشه‌های سطح زمین آغاز شده تا محصولات خود را برای استفاده خودروسازان بهینه‌سازی کنند و از این طریق قراردادهای بیشتری ببندند.

یکی از ویژگی‌های نقشه مناسب برای خودرو این است که باید در عین داشتن جزئیات حجم اندکی داشته باشد. دلیل آن هم داشتن سرعت بیشتر برای بارگذاری است. یعنی سامانه مسیریاب بتواند با سرعت نقشه را خوانده و اطلاعات دیجیتالی آن را به نمایش درآورد یا در اختیار سیستم رهیاب خودران قرار دهد. در اینکه دقیق‌ترین نقشه مناسب برای سامانه‌های GPS آینده، در اختیار چه شرکتی است تردید وجود دارد. اما دو شرکت گوگل و نوکیا در این میان با نقشه‌هایی که منتشر کرده‌اند به نظر پیشتاز این حوزه به حساب می‌آیند. در حال حاضر بیشترین تقاضا برای نقشه از سوی خودروسازان به طرف این دو شرکت حرکت کرده است. شرکت‌های دارای نقشه اما عقیده دارند که فناوری سخت‌افزاری نیز باید به جلو بیاید. آنچه اکنون به‌عنوان مسیریاب استفاده می‌شود از قدرت و کارآیی لازم برخوردار نیست. امواجی که توسط ماهوارهای GPS پیرامون زمین منتشر می‌شود امواج بسیار ضعیفی است که دریافت‌کننده‌ها در برخی نقاط نمی‌توانند این امواج را به دلیل ضعیف بودن آنتن دریافت کنند. این موضوع نیز اکنون چندان مهم نیست و تنها یک نقص تجاری به حساب می‌آید اما در صورتی که کل مسوولیت هدایت خودرو به عهده این نقشه باشد، آن وقت دیگر یک نقص تجاری نیست.

به عقیده یکی از مدیران بخش توسعه گوگل نقشه‌های کامل‌تر و دقیق‌تر نیاز به بسترهای قوی‌تری هم برای عرضه دارند. نمی‌توان انتظار داشت این نقشه‌های سه‌بعدی روی سامانه‌های کنونی عرضه شوند. این دقیقا همانجایی است که فناوری سخت‌افزاری از نرم‌افزاری عقب‌تر است. اگر‌چه فناوری سخت‌افزاری آن وجود دارد اما هنوز تجاری‌سازی نشده تا بتوان از آن در خودروها به‌صورت انبوه استفاده کرد. به عقیده این کارشناس، تهیه نقشه‌هایی برای خودروهای خودران نیاز به همیاری گسترده‌تری دارد. همکاری‌هایی که حتی باید بین شرکت‌های تولید‌کننده و دولت‌ها انجام بگیرد تا نقشه‌های دقیق‌تری تهیه شود. در تلفن‌های همراه یا مسیریاب‌های کنونی خودرو می‌توان از نقشه‌های منطقه‌ای استفاده کرد اما در یک خودرو خودران باید کل نقشه خشکی‌های جهان وجود داشته باشد وگرنه خودروها به وسایل نقلیه منطقه‌ای تبدیل می‌شوند که در جاهایی که نقشه کامل و دقیق آن وجود نداشته باشد نمی‌توان از قابلیت خودران آنها استفاده کرد. در حال حاضر نقشه‌های نرم‌افزاری و گیرنده‌های GPS سخت‌افزاری پیشرفت بسیاری داشته‌اند و برای استفاده کنونی کافی به نظر می‌رسند اما یک دهه آینده قطعا نیاز به یک تحول کلی برای همچنان مفید بودن دارند.