برخی خودروها از نظر طراحی و زبان استفاده شده در طراحی بدنه آنها در دسته ماسل کارز به معنای خودروهای عضلانی قرار می‌گیرند. این سبک از طراحی در میان خودرو‌سازان آمریکایی بیشتر دیده می‌شود و معمولا خودروهایی با موتورهای بزرگ و قدرتمند هستند و برجستگی‌ها و خطوط موجود در بدنه این خودروها نشان از تهاجمی بودن طراحی آنها دارد. طراحی بدنه خودروهای عضلانی با قدرت موتور آنها رابطه مستقیمی دارد و بسیاری از این خودروها در بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ تولید شده‌اند و البته همچنان این نوع طراحی در خودروهای روز نیز استفاده می‌شود تا خودروها ظاهری خشن و اسپرت به خود بگیرند. این ویژگی‌ها باعث شده است تا در مسابقاتی مانند درگ از نسخه‌های تغییر یافته این مدل‌ها استفاده شود چرا که پتانسیل لازم برای رسیدن به شتاب مورد نظر را دارند. در ادامه با ۱۰ خودروی عضلانی و تاریخ‌ساز دنیای ماشین‌ها آشنا خواهیم شد.

پلیموت رودرانر

پلیموت خودرویی با اندازه متوسط است که بین سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۰ در آمریکا با تمرکز بر عملکردی بالا ساخته شده است. خودروهای عضلانی عموما قیمت‌های بالایی داشتند و پلایوس تصمیم می‌گیرد مدل Road Runner را با قیمت پایین در اختیار عضلانی دوستان قرار دهد. مدل‌های ابتدای این خودرو دو در و کوپه بودند. این خودرو بر عکس جثه متوسطی که داشته است موتوری بزرگ را در زیر کاپوت کشیده و عضلانی‌اش پنهان کرده است که این موتورها در مدل‌های مختلف متفاوت بوده‌اند. شرکت سازنده برای حفظ تنوع در قدرت سه نوع موتور را برای این سری از خودروها طراحی کرده است که در نوع ۸ سیلندر با حجم ۷ لیتر و ۲/ ۷ لیتر و ۳/ ۶ لیتر بین ۳۳۰ تا ۴۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرده‌اند. این سری خودروها با توجه به توانایی بالا مدت‌ها در مسابقات درگ و رالی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

پونتیاک GTO

در دهه 60 میلادی بی شک پونتیاک GTO در کنار عملکرد بالایی که داشت اسطوره خودروهای عضلانی بوده است که در حجمی انبوده تولید شد. پونتیاک‌ها از جمله خودروهایی هستند که در طول تاریخ خودرو‌سازی خدمات ارزنده‌ای به مالکانشان و خودرو‌سازی ارائه کرده‌اند. پونتیاک مدل GTO در میان آنها از محبوبیت بالایی به خاطر عضلات کشیده‌اش برخوردار بوده است. موتور استفاده شده در این مدل 8 سیلندر و 4/ 6 لیتر حجم داشته است که با سه کاربراتور وظیفه تولید نیرویی برابر با 348 اسب بخار را بر عهده دارد. این قدرت بی‌نظیر به کمک جعبه دنده‌ای 4 سرعته به محور عقب منتقل می‌شود. این حجم عضله در زمانش خودش 4500 دلار قیمت داشته است که به پول امروز 24000 دلار ارزش دارد که برای خودرویی که 0 تا 100 را در 7/ 5 ثانیه طی می‌کند قیمت مناسبی به نظر می‌رسد و البته این قیمت معادل سدان‌های متوسط و خانوادگی امروزی است.

شورولت کامارو Z/ 28

خودروهای عضلانی عموما توسط خودرو‌سازان آمریکایی ساخته می‌شوند. کامارو محصولی از شرکت شورولت است که در پاسخ به موفقیت‌های فورد موستانگ هم عصرش طراحی و ساخته شد. کامارو سه سال پس از ظهور فورد موستانگ معرفی شد و شورولت در این خودرو عضلات برجسته‌تری را استفاده کرده است. کامارو‌های تولید شده در ده‌های ۶۰ میلادی برای استفاده در پیست‌های مسابقه عملکرد مناسبی داشتند و مشتریان می‌توانستند دامنه خوبی از موتورها را انتخاب کنند. موتورهایی با حجم‌های متفاوت از ۴/ ۳ لیتر تا ۷ لیتر و هشت سیلندر در دسترس عضلانی پسندان آن دوران قرار داشته است. جالب است بدانیم مدل‌های اولیه کامارو راهنمای بغل نداشته و پس از مدتی بر اساس قوانین راهنما و رانندگی در نزدیکی سپر عقب و جلو نصب شدند و طراحی داخلی بسیار ساده و ابتدایی اما عضلانی بوده است. شورولت اخیرا در مدل ۲۰۱۶ خود از این خودروی تاریخی الهام گرفته است و همچنان به ساخت این خودروی اسپرت قدرتمند افتخار می‌کند.

شورولت شول اس‌اس ۱۹۷۰

در میان خودروهای عضلانی شورولت تجربه زیادی در ساخت کوه‌های عضلات فلزی دارد که معروف‌ترین آنها شورولت شول اس‌اس 1970 است. در خودرو‌سازی، دهه 60 تا 70 میلادی را می‌تواند دهه عضلانی‌ها نام‌گذاری کرد، چرا که بسیاری از عضلانی‌ها در این فاصله زمانی ساخته و معرفی شده‌اند. در رابطه با شورولت شول اس‌اس خط و خطوط و منحنی‌های روی کاپوت کشیده این خودروی خوش ساخت موتوری عظیم‌الجثه‌اش را در زیر خود پنهان کرده است که داشتن 8 سیلندر با گنجایش 5/ 7 لیتر از مشخصات بارز این موتور قدرتمند است که می‌تواند 450 اسب بخار نیروی خالص را تولید کند. قدرت و گشتاور بالا در این خودروی کشیده و عضلانی باعث شده است تا خودرو بتواند این حجم عظیم عضلات را تنها در مدت 5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند. در دوران اقتدار طلایی‌اش مدل SS454 شورولت سریع‌ترین در نوع خود بوده و از نظر شتاب و سرعت تا مدت‌ها رقیبی نداشته است.

اولدزموبیل راکت 88

در میان خودروهای آمریکایی، اولدزموبیل راکت ۸۸ قطعا اولین خودروی عضلانی ساخته شده است که در سال ۱۹۴۹ برای اولین بار معرفی شد. ظهور عضلات در کالبد فلزی خودروها در این خودرو بسیار ابتدایی و ساده بوده است. این خودرو که از نظر فیزیک بدنی شبیه فولکس‌های قورباغه‌ای بزرگ ولی قدرتمند طراحی شده است با موتوری ۵ لیتری و ۸ سیلندرش می‌توانسته است ۱۴۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این خودرو که طراحی آن ترکیبی از نسل جدید خودروها و خودروهای نسل‌های گذشته است به کمک موتور نیرومندش در بسیاری از رقابت‌های اتومبیلرانی پیروز پیست را ترک کرده است. بیشترین حجم عضله که ظاهری تهاجمی به آن داده است در بخش کاپوت و گلگیر عقب جمع شده است و به‌خوبی نشان‌دهنده توان بالای آن است.

شلبی موستانگ GT ۳۵۰

رقابت میان عضلات فورد و شورولت، رقابتی دیرین است که مانند تمام رقابت‌های سالم نتیجه مثبتی را در پی داشته است شلبی در سال 1964 با ورودش به بازار عضله‌کارها توفانی به پا کرد که با 2 میلیون نسخه تمند و عضلانی تبدیل شد. موتور استفاده شده در شلبی موستانگ GT350 از نوع 7/ 4 لیتری و 8 سیلندر است که می‌تواند قدرتی معادل 271 اسب بخار تولید کند. این خودرو از نظر طراحی شباهت زیادی به هم دوران خود شورولت دارد اما عضلاتش بیشتر از مدل‌های دهه 60 شورولت خودنمایی می‌کند و نوارهای آبی از مشخصه دیگری این خودرو است. شلبی هم مانند دیگر عضلانی‌ها در مسابقات اتومبیلرانی زیادی شرکت کرده و پیروز مسابقات بوده است. خودروهای مدل 2016 موستانگ همچنان در سال 2016 ظاهر عضلانی خود را حفظ کرده‌اند و به تکامل رسیده‌اند.

دوج چلنجر 2015 هلکات

شرکت خودرو‌سازی دوج در سال ۱۹۷۰ مدل چلنجر را معرفی کرد که در مدت زمان کوتاهی توانست محبوبیت زیادی را به‌دست آورد. دوج که به‌عنوان زیر مجموعه کرایسلر فعالیت می‌کند با ساخت سه مدل چلنجر نسل‌های متفاوتی را به بازار خودرو معرفی کرد. در آمریکا در میان جنگ بین عضلات فورد و شورولت، دوج هم با محصولاتش وارد این دعوای خودرویی شد و البته روند رو به رشد قابل توجهی را در پیش گرفت. فورد در مدل موستانگ در طول زمان کمترین تغییرات را ایجاد کرد. دوج چلنجر هم مانند دیگر عضلانی‌ها موتوری ۸ سیلندر اما با حجم ۲/ ۶ لیتر دارد که می‌تواند بیشتر از رقبای خود نیرو تولید کند. این نیرو برابر است با ۷۰۷ اسب بخار که کاملا فراتر از انتظار است و با این نیروی فوق‌العاده می‌تواند در مدت تنها ۶/ ۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد.

فورد فرلن تاندربولت ۱۹۶۴

زمانی که صحبت از مسابقات رالی و اتومبیلرانی می‌شود خودروهای دهه 60 میلادی بیشترین نقش را داشته‌اند. فورد و شورولت در این زمینه پیشتاز بوده‌اند. بر اساس مستندات موجود در شرکت فورد، تاندربولت موتوری 8 سیلندر و 7 لیتری را در خود جای داده بود که می‌توانست 425 اسب بخار قدرت تولید کند و بر‌اساس اعلام‌های غیر‌رسمی این قدرت تا 600 اسب بخار هم محاسبه شده است. این مدل به‌صورت محدود و صرفا برای مقاصد شرکت در مسابقات درگ طراحی و ساخته شده است. با توجه به مورد مصرفی که برای این 100 خودرو تعریف شد آنها طراحی ساده‌ای در داخل اتاق داشتند. برای ورود به مسابقات درگ تغییراتی در سیستم تزریق سوخت و کمک فنرها و چرخ‌های عقب انجام شده است تا از قدرت موتور به‌طور کامل استفاده شود.

شورولت کوروت L88

این مدل شورولت برای بسیاری از آمریکایی‌ها نماد یک خودروی عضلانی کامل نیست اما با توجه به صادرات گسترده آن به اروپا و سایر کشورها، به خاطر طراحی خاصی که دارد آن را نماد عضلانی‌های خالص می‌دانند. شورولت کوروت به راستی هم با داشتن بخش‌های برجسته و منحنی شکلی روی گلگیرها شکلی کوسه مانند را به این خودروی دو در و اسپرت داده است. شورولت در مدل‌های کوروت توانست خودروهایی کاملا اسپرت با قابلیت بالا را ارائه کند. با بررسی موتور این خودرو در می‌یابیم که موتور ۸ سیلندر با حجم ۷ لیتر و قدرت ۴۳۰ اسب بخار گزینه‌های لازم برای شرکت در مسابقات اتومبیلرانی را در خود جای داده است و در برخی مدل‌ها با تغییراتی جزئی در موتور قدرت آن به ۵۵۰ اسب بخار هم رسیده است. البته در مسابقات درگ کوروت‌ها با تغییرات اساسی در سیستم موتور به شتاب‌های بسیار بالا هم دست یافته‌اند.

پلیموت همی کودا

در دایره عضلانی‌سازان پلیموت به‌عنوان زیر مجموعه کرایسلر خودروهایی را در کلاس عضلانی‌ معرفی کرده است که ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. قرار گرفتن این خودروهای عضلانی در یک عصر رقابت بالایی را بین آنها ایجاد کرده است که باعث رشد و پیشرفت آنها در دهه 60 و 70 میلادی شده است. پلیموت باراکودا درست چند هفته پیش از معرفی فورد موستانگ معرفی شد و این دو همزاد با موتورها و قدرت‌های متداول دهه 60 پا به عرصه رقابت گذاشتند. پلیموت در این خودرو هم از موتور 7 لیتری و 8 سیلندر استفاده کرده است که قدرت 425 اسب بخار برایش ویژگی کاملا رقابتی را ایجاد می‌کرد اما تنها 115 مدل از این خودرو ساخته شد و نتوانست موفقیت چندانی در رقابت با سایر عضله‌ای‌ها داشته باشد. همی کودا مدلی از باراکودا است که با موتور طراحی همی عرضه شده است.