قهرمان سابق وزنه‌برداری جهان بعد از سال‌ها به حرف آمد
رازگشایی نصیری‌نیا از پشت پرده وزنه‌برداری
شاهین نصیری‌نیا مدت‌ها است در خارج از کشور زندگی می‌کند. بعد از مدت‌ها به ایران برگشته تا تعطیلات تابستانی را در کنار خانواده‌اش باشد و درست روزهای حضورش در تهران مصادف شد با المپیک. جایی که او خاطرات تلخی از آن دارد. جایی که در المپیک سیدنی حقش را خوردند. نصیری‌نیا مرد سرشناس وزنه‌برداری ایران، اولین طلایی مسابقات جهانی بعد از پایان اسطوره محمد نصیری بود.او در گفت و گویی با خبر آنلاین از وزنه‌برداری و پشت پرده هایش سخن گفت. از دسته ۸۵ کیلوگرم شروع کنیم؟ از کیانوش رستمی.
راستش فکر می‌کنم کیانوش آنی نبود که باید باشد. با شناختی که من از او داشتم امید بیشتری داشتیم که موفق تر عمل کند، اما وزنه‌های زیادی را انداخت. با وزنه‌های خوبی که مربیانش درخواست کردند شانس مدال طلا را به دست آورد؛ کم پیش می‌آید که یک نفر دوبار شانس مدال طلا در المپیک پیدا کند اما او این دو بخت را از دست داد. وزنه‌هایی که آنها را خیلی راحت در تمرینات بالای سر می‌برد. البته به هر حال رقابت المپیک استرس‌های زیادی دارد اما او می‌توانست و شایسته این بود که قهرمان المپیک شود.
سهراب مرادی چطور. وزنه هایش همه را یاد ماجرای شما در المپیک سیدنی انداخت. فکر می‌کنید کاسه‌ای پشت نیم کاسه بود؟
خیلی خوشحالم که حالا همه حقیقت اتفاقی که برای من افتاد را می‌دانند. راستش من هم مشکوک هستم. البته باید با خود سهراب و مربیانش دراین‌باره حرف بزنم. با شناختی که من از مسوولان جهانی این رشته ورزشی دارم، گمانم این است که نگذاشتند سهراب وزنه‌هایش را بزند. به هر حال مسوولان ایران باید خیلی هوشیار باشند که اگر هم چنین درخواستی از آنها شده طوری برخورد کنند که آتیه این بچه خراب نشود.
شاید وقت مناسبی باشد که کمی درباره اتفاق پیروس دیماس و المپیک سیدنی صحبت کنیم؟
قبل از بازی به رییس وقت فدراسیون ما گفتند شاهین نباید وزنه بزند. یادتان که هست آن سال‌ها من بهترین رکوردها را زده بودم اما پیروس دیماس یک اسطوره بود. این برای روسای فدراسیون خیلی مهم است که اسطوره سازی کنند و قهرمان هایی داشته باشند که دو یا ۳ طلای جهانی می‌گیرند. در آن وزن ما ۳ نفر بودیم. من، ورزشکار آلمانی و پیروس دیماس یونانی. گفتند او باید قهرمان شود. من گفتم پس بگذارید بروم روی صحنه برای مدال نقره یا برنز اما زیر بار نرفتند. گفتند اگر بروی روی صحنه به بهانه دوپینگ، محرومت می‌کنیم و کل تیم ایران را بر می‌گردانیم ایران. ما هم که زورمان نمی‌رسید. کسی را در فدراسیون جهانی نداشتیم. چاره‌ای برایمان نماند غیر از اینکه بروم و مصدوم بشوم. درحالی که آلمان‌ها اقلا ورزشکارشان را فرستادند و به یک مدال نقره رسیدند.
انگار این سناریو در وزنه‌برداری همیشه قرار است تکرار شود؟
شک نکن که همین طور است. آنها مدال‌ها را از قبل می‌چینند. الان دسته ۹۴ کیلوگرم را ببین. برای قهرمانی ایلیا همه کار می‌کنند. او از هر بندی آزاد است. چون تبدیل به یک اسطوره شده، برایشان درآمدزایی می‌شود. در دسته ۱۰۵ کیلو دیدید چطور روس‌ها را حذف کردند؟ شک نکن در این وزن اتفاقات خاصی افتاده. خدا را شکر برآیند این اتفاق به نفع نصیر شلال ما شد اما این اتفاقات قطعا طبیعی نیست. در دسته سنگین وزن هم شانس با ماست که خدا را شکر بهداد الان اسطوره این وزن شده، مثل خود حسین. او که وزنه می‌زند، مردم حاضرند بلیت بخرند و اسپانسرها برایش هزینه می‌کنند. اگر غیر از این بود در سنگین وزن هم سناریوی جدیدی می‌چیدند. مگر یادت نیست با علی حسینی چه کردند. یا اتفاقاتی که برای وزنه‌برداری ما در سال ۲۰۰۷ ایجاد کردند. اینها همه دست تاماش آیان است. او تعیین می‌کند چه کسی در این رشته مدال بگیرد. روزی که او از وزنه برداری برود، این رشته بهشت می‌شود.
اما چطور این اتفاق در دسته فوق سنگین نمی‌افتد؟
ما که توان پرداخت‌های کلان را نداریم اما الان بهداد ما یک ستاره است. دیدید که چطور مردم برایش به سالن محل مسابقه می‌آیند. خیلی از اسپانسرها حاضرند هزینه کنند تا او وزنه بزند. این یک بخت بزرگ برای ما است. واقعا بهداد و سجاد در سنگین وزن عالی کار کردند و دو مدال خوشرنگ را برای وزنه برداری کشورمان به دست آوردند. به نظرم این توانایی آنها سبب شده که فعلا کسی سمت آنها نرود. مثل زمانی که خود حسین بود. با اینکه تمام تیم را تعلیق کردند، گفتند: حتما حسین رضازاده را به بازی‌های جهانی دومنیکن بفرستید.
نمی‌ترسید این انتقادها برایتان دردسر ایجاد کند؟
برای من؟ من چوب حرف زدن‌هایم را زیاد خوردم. ۶ ماه شدم مربی تیم ملی مکزیک، همه کار کردند که حذف شوم. با این وجود من برای عشقم در وزنه برداری تلاش می‌کنم. الان هم دو شاگردم عضو تیم آمریکا بودند در المپیک که یکی از آنها پنجم شده. من حرف هایم را می‌زنم ترسی هم ندارم. این روند باید عوض شود تا وزنه برداری دنیا به موفقیت برسد. یاد همه دنیا با هم بسیج شوند. آن وقت است که ما به قدرت اول وزنه‌برداری دنیا تبدیل می‌شویم. ما بیشترین استعدادها و بهترین مربیان را داریم. یک نگاه به سعید محمدپور بیندازید. او یکی از نوابغ این رشته ورزشی است. اگرچه این بار طلا نگرفت اما تا سال‌ها در ورزش ما می‌درخشد اگر به همین شکل با کوروش موفقیتش را ادامه بدهد.
یعنی به نظر شما کوروش گزینه مناسبی است؟
قطعا همین طور است. او بهترین وزنه‌ها را برای شاگردانش گرفته. من خودم که مسابقات را می‌بینم از کارش لذت می‌برم. او با مربی بزرگی مثل ایوانف کار کرده. یعنی همه بچه‌های آن نسل عالی هستند چون با بهترین مربی دنیا زندگی کردند. الان ما داریم به همه دنیا مربی صادر می‌کنیم. توکلی، برخواه، کوروش، خود حسین رضازاده. همه عالی هستند. خود من در المپیک پکن از کوروش خواستم که کوچم کند چون خیلی خوب این کار را انجام می‌دهد. همین الان یک افتخار است برای ما که حسین رضازاده را روی کرسی ریاست فدراسیون داریم. اگر او نبود یک مدیر سیاسی را می‌آوردند که مثل باقی رشته‌ها، ناکام باشیم. موفقیت او موفقیت همه ما است.
انگار رفاقت‌ها حسابی حسنه شده است؟
من هیچ وقت با کسی مشکلی نداشتم. گاهی بعضی مصاحبه‌ها باعث دلگیری جمعی می‌شود، اما همه ما ۱۰ سال را مثل چند برادر کنار هم زندگی کردیم. همه جا با هم بودیم و این یک افتخار است که هرکدام مان بتوانیم به موفقیتی برسیم.
ارسال نظر