حسن حبیبی، پیشکسوت فوتبال وسرمربی اسبق تیم ملی امید:
آبروی باقی‌مانده‌ام را صرف این فوتبال کثیف نمی کنم
حسن حبیبی یکی از افرادی است که سال‌های سال در فوتبال ایران به عنوان بازیکن و مربی فعالیت می‌کرد و تیم ملی امید با هدایت او جواز حضور در المپیک را به دست آورد، آرزویی که سال‌هاست به دل فوتبال ایران مانده است. او چند سالی است که در سایه قرار گرفته و حضور فعالی در فوتبال ندارد. گزیده گفت‌وگوی او را با خبرگزاری فارس بخوانید.
مدتی است از شما خبری نیست، چرا از فوتبال دوری می‌کنید؟
فوتبال روزهای خوبی ندارد. این فوتبال پر از حقه‌بازی، خرید و فروش و فساد شده است. هر چه پول آن بیشتر می‌شود، مشکلاتش هم بیشتر می‌شود. اگر در فوتبال دنیا پول باعث پیشرفت می‌شود به این دلیل است که آنها مدیرانی دارند که بلدند چه طور برنامه‌ریزی کنند و چه طور پول سرازیر شده را به نحو احسن استفاده کنند. همان بهتر که از این وضعیت بیرون باشند. حتی خجالت می‌کشم که سابقه فوتبالی دارم.
بهتر نیست به جای کناره‌گیری در صحنه بمانید و با این عوامل کثیف مبارزه کنید؟
اصلا اجازه کار به امثال من داده نمی‌شود که در صحنه بمانیم. وجدان آسوده‌ای دارم و وقتی اجازه کار به من داده نمی‌شود همان بهتر که نباشم. آنهایی که باید، من را قبول دارند. من با چه چیز باید مبارزه کنم؟ وقتی کار دست ندانم‌کارها است، تلاش فایده‌ای ندارد. سال‌های زیادی که در ایران نبودم، از رسانه‌های مختلف سوال‌های زیادی درباره فوتبال ایران از من شد اما حاضر به پاسخگویی نشدم. چون نمی‌توانم به هر سوالی جواب دهم و از دروغ گفتن هم بیزارم. مشکلات فوتبال ما زیاد است و حتی رسانه‌هایی هم که حقایق را می‌گویند نمی‌توانند پرده از همه واقعیت‌ها بردارند.
در این مدت به لحاظ فنی فوتبال ایران را در چه جایگاهی می‌بینید؟
از نظر فنی هم مشکل داریم. بعد از ۳۱ سال هنوز نتوانسته‌ایم ۴ مربی کاربلد برای تیم ملی بسازیم. فوتبالی که نتواند مربی بسازد به چه دردی می‌خورد؟ آن مهره‌هایی هم که ارزش مربیگری دارند، در این فوتبال سوزانده شده‌اند.
شما باید از جمله کسانی باشید که از افشین قطبی حمایت می‌کنید. درست است؟
او یک مربی تحصیلکرده است. بحث حمایت نیست. نباید به قطبی فشار آورد. باید ایراد را به کسانی گرفت که این مربی را تائید کرده‌اند.
شما که در آمریکا بوده‌اید، از افشین قطبی چقدر شناخت دارید؟
من می‌دانستم که او دنبال فوتبال بوده و البته کارش بیشتر در مدارس فوتبال بود. سابقه کاری آنچنانی ندارد. با مربیان قدیم که قابل قیاس نیست. در ایران مربیان خوب از بین می‌روند. کسی که می‌خواهد پول کلان خرج کند، باید مدیریت آن را هم بلد باشد. در ایران اگر مدیری پول زیادی داشته باشد، کمترین بهره را می‌برد.
سال‌ها است در فوتبال ایران این جریان وجود دارد. سر علی دایی هم این بلا آورده شد. دایی می‌توانست مربی خوبی باشد، اما در همان قدم‌های اول او را سوزاندند. پیش از این سر امیر قلعه‌نویی این بلا را آوردند. در واقع مدیران نابلد کار خود را به گردن سرمربی می‌اندازند. اکنون هم باید دید کسانی که افشین قطبی را انتخاب کرده‌اند صلاحیت، مدیریت و دانش انتخاب سرمربی را داشته‌اند یا نه؟
شما فکر می‌کنید اگر به تیم‌های پایه اهمیت داده شود، مشکلات فوتبال ما حل می‌شود؟
همه چیز باید به موازات هم پیش برود. من بازی‌های تیم نوجوانان را در جام جهانی دیدم و معتقدم علیدوستی زحمت خود را کشید. کنار دست او باید کسانی باشند که مثل خود او بزرگ باشند اما در کنار دست او چه کسانی بودند؟ من بعد از بازی اول تیم نوجوانان در جام جهانی گفتم این تیم مشکلاتی دارد. آنها می‌توانستند بازی بعدی خود را ببرند اما وقتی سرمربی مشاور خوب نداشته باشد، نباید توقع بیشتری داشت.
اما انتخاب دستیار بر عهده فدراسیون نیست.
اتفاقا این مساله به فدراسیون برمی‌گردد. اگر فدراسیون قانون درست و حسابی داشته باشد، سرمربی موظف می‌شود از مشاوران و دستیاران بزرگ استفاده کند. اگر فدراسیون قانون داشت که با افشین قطبی قرارداد ترکمانچای بسته نمی‌شد.
شما که تا این حد با مسائل روز فوتبال ایران آشنا هستید، نظرتان درباره تیم امید چیست؟
پیروانی مربی خوبی است اما دور و اطراف او هم گرفتاری‌های زیادی وجود دارد. او اصلا حمایت نمی‌شود. پیروانی خودش باتجربه است و می‌تواند مسائل را درک کند اما بازیکنان او
چه طور می‌توانند این مسائل را درک کنند؟
نزدیک ۳۶ سال است تیم امید به المپیک نرفته است، پیش‌بینی شما از شرایط فعلی چیست؟
قبل از اینکه به این سوال جواب بدهم، این را بگویم که در سال ۱۹۸۰ که خودم سرمربی تیم امید بودم، تیم به المپیک راه پیدا کرد اما دولت وقت به دلیل صلاحدیدی که داشت، المپیک را تحریم کرد. من در سال‌های ۹۲ و ۹۶ نیز سرمربی تیم امید بودم در سال ۹۲ یک روز مانده به بازی با قطر ۸ بازیکن ما اجازه خروج از ایران را نداشتند و در لحظات آخر این اجازه داده شد. مقابل قطری بازی کردیم که هر کدام از نفرات آنها ۳۴ بازی بین‌المللی داشتند. در حالی که در تیم ایران بازیکنان ۲-۳ بازی بین‌المللی بیشتر انجام نداده بودند. در سال ۹۶ هم مشکلات دیگری داشتم. حتی یک بازی تدارکاتی خوب هم نداشتیم. اکنون هم می‌گویم تیم امید مشکلات زیادی دارد چرا که کار اساسی انجام نشده است. معتقدم کار غلامحسین پیروانی سخت است. اگر قرار باشد به این شیوه او را حمایت کنند، اگر هم صعودی در کار باشد شانسی است.
از وضعیت پرسپولیس و استقلال تا چه اندازه خبر دارید؟
داربی را دیدم. نیمه اول استقلال می‌توانست راحت پرسپولیس را ببرد اما تکروی بیش از اندازه بازیکنان استقلال مانع از این شد. سوال من این است چه طور زمانی که امیر قلعه‌نویی سرمربی استقلال بود کسی جرات نداشت چنین تکروی‌هایی بکند؟ البته مرفاوی هم تلاش خود را می‌کند اما آن کسی که مرفاوی را انتخاب کرده باید پاسخگو باشد. او باید می‌سنجید که تیم بزرگ مربی بزرگ می‌خواهد. وقتی از مربی علمی صحبت می‌شود تماشاگر هم بد بار می‌آید. آنها وقتی می‌بینند ۱۰ درصد آنچه به آنها وعده داده شده، عملی نمی‌شود شروع به دادن شعارهای زشت می‌کنند و این چنین می‌شود که فرهنگ تماشاگران ما در استادیوم‌ها به این جا کشیده می‌شود. ناکاربلدها با انتخاب‌های اشتباه باعث اعتراض تماشاگران می‌شود.
با همه این اوصاف دلتان نمی‌خواهد در این فوتبال مشغول به کار شوید؟
تمایل چندانی ندارم. نمی‌خواهم همین مقدار آبرویی که دارم از بین برود. نمی‌توانم در کنار عده‌ای که نظرشان چیز دیگری است، کار کنم. خودم از خودم رضایت دارم. وقتی به ایران بازگشتم از یک تیم پیشنهاد داشتم اما با توجه به اینکه در سال ۹۶ به مسوولان وقت ورزش گفتم به چه دلیل تیم امید نتوانست به المپیک راه پیدا کند دیگر در ایران اجازه کار به من نمی‌دهند. در این چند وقت هر جا بحث من پیش آمده منصرف شده‌ام.
ارسال نظر