پژمان راهبر

برنامه ۹۰ این هفته، یک اتفاق مهم در حوزه رسانه محسوب می‌شود؛ برنامه‌ای استاندارد که گرچه هنوز روی کاکل مجری و تهیه‌کننده آن می‌گردد، اما تنوع و نگاه حرفه‌ای آن به مقوله کنداکتور نشان می‌داد که عادل فردوسی‌پور بعد از نزدیک به یک دهه و نیم فعالیت جدی در تلویزیون به مختصات این رسانه کاملا آشنا است. ۹۰ این هفته، با بخش‌های همیشگی شامل گفت‌وگو، یک گزارش اجتماعی- ورزشی از تبریز، نقد داوری، مصاحبه‌های تلفنی و دوربین ۹۰، استفاده بجا از تصاویر و همچنین اینتراکتیو و مشارکتی کردن برنامه با حضور بینندگان (با مسابقه SMS) ریتم کاملا سریعی داشت.

نقطه اوج این برنامه، حضور مهدی رحمتی، دروازه‌بان تیم سپاهان به عنوان مهمان هفته بود که یکی از بهترین گفت‌وگوهای عمر عادل فردوسی‌پور را شکل داد.رحمتی که یک فوتبالیست باهوش و اجتماعی است، در این گفت‌وگوی پینگ‌پنگی پا به پای فردوسی‌پور پیش رفت و بدون آنکه حتی یک سوال را بی‌جواب باقی بگذارد، در لحظاتی با پرسیدن پرسش‌های غافلگیرکننده از مجری و همین‌طور اشاراتی به برخی اتفاقات قدیمی بین خودش و عادل فردوسی‌پور روند مصاحبه را بسیار جذاب‌تر کرد. این گفت‌وگو که همراه با شوخی‌های بجا و سوالات غیرکلیشه‌ای به پایان رسید، حتی می‌توانست به عنوان یک نمونه عالی از یک گفت‌وگوی تلویزیونی، در دانشگاه‌ها تدریس شود.

اما اتفاقات دیگری نیز در راه بود. در حالی که بینندگان ۹۰ سرخوش از سربه‌سر گذاشتن‌های فردوسی‌پور و رحمتی، کام شیرینی داشتند، دو مصاحبه تلفنی از راه رسید؛ دو مصاحبه تلفنی که عمق رابطه و صمیمیت یا دشمنی همراهان چندین و چند ساله نیمکت استقلال را به صورت تمام قد به نمایش گذاشت. امیر قلعه‌نویی و صمد مرفاوی در این دو گفت‌وگو، بدون پرده‌پوشی همدیگر را به واسطه فرستادن، ساخت و پاخت، عدم‌توانایی فنی و... متهم کردند. این دو مثل دو بوکسور حرفه‌ای، مشت‌هایشان را به سمت هم پرتاب می‌کردند و عادل به عنوان میزبان این نبرد، از این مجادله لذت می‌برد، اما نقطه اوج این جنگ لفظی جایی بود که مرفاوی در پایان حملات از قلعه‌نویی به عنوان دوست خود یاد کرد، اما عادل در صراحتی عجیب به وی گفت: «شاید گوش من دراز باشد، اما مردم چی؟ فکر می‌کنید آنها هم نمی‌فهمند؟»

۹۰، برنامه خاصی است. یک دادگاه هفتگی با مجری‌ای که گاهی قاضی است،گاهی دادستان، گاهی وکیل مدافع و البته خیلی جاها متهم...