نیلوفر کنگرانی

تیم ملی ایران در دومین گام برای صعود به جام جهانی توانست با نتیجه ۲ بر یک از سد کره شمالی بگذرد. سه امتیاز مقابل حریفی که اگر چه هیچ گاه مقابل ما به پیروزی نرسیده بود، چندان هم به راحتی به دست نیامد.

علی دایی در نیمه اول ترکیب خیلی خوبی چیده بود و می‌شود گفت با بهترین بازیکنان خود وارد زمین شد. دایی در این بازی تقریبا تمام بازیکنانی که مورد نیازش بودند را در اختیار داشت البته به جز یک بازیکن مانند خودش؛ مهاجم سرزن. علاوه بر داشتن مهره‌های خوب دایی مهره‌چینی بسیار خوبی هم داشت. مجتبی جباری که در بازی‌های قبلی نیمکت‌نشین بود با توجه به غیبت آندو و فرستاده شدن مسعود شجاعی به جناح چپ جای بسیار خوبی داخل زمین پیدا کرده بود. همین جای مناسب بود که باعث شد تا جباری با ارائه یک بازی خوب هم تیم ملی را به گل برساند و هم باعث روان شدن بازی در نیمه اول شود. حضور شجاعی در جناح چپ و حضور مهدوی‌کیا در راست باعث شد که ما در جناحین شرایط خوبی داشته باشیم. البته جناح راست ما بسیار قوی‌تر از جناح چپ عمل کرد و دلیل این مساله سر حال نبودن مسعود شجاعی بود. او اگر چه به خاطر هماهنگی‌اش با جواد نکونام ایران را صاحب یک گل کرد اما اصلا در حد و اندازه‌های خودش ظاهر نشد.

یکی از مشکلات تیم ملی در این بازی حضور مهاجمان کوتاه قد بود. رسول خطیبی و غلامرضا رضایی اگر چه بازیکنان تکنیکی بودند اما فاقد توانایی سرزدن هستند و این خصوصیتی بود که با حضور مدافعان کوتاه قد کره‌ای می‌توانست ما را به گل برساند. همین فقدان که با حضور سید صالحی هم برطرف نشد باعث شد تا ما بار دیگر جای خالی کریمی را شدیدا احساس کنیم.

و اما برسیم به خط دفاعی و پاشنه آشیل تیم ملی. اگر چه حسین کعبی و ستار زارع در چپ و راست خط دفاعی عملکرد قابل قبولی داشتند اما سید جلال حسینی و هادی عقیلی در قلب دفاع حسابی تلافی کردند. عدم یارگیری مناسب یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف مدافعان ما بود که باعث شد کره‌ای‌ها به خصوص در نیمه دوم و زمانی که نتیجه را از دست رفته می‌دیدند بارها بدون کوچک‌ترین مزاحمی اقدام به شوت‌زنی کنند. دعوت پژمان منتظری و پیروز قربانی نشان از این دارد که علی دایی هم به این ضعف آگاهی دارد اما فعلا انتخاب‌های بهتری از جلال حسینی و هادی عقیلی نمی‌تواند داشته باشد.

به جرات می‌توان گفت اگر کره شمالی تیم قوی‌تری بود ما به همین راحتی نمی‌توانستیم قسر در برویم و اگر درخشش رحمتی نبود شاید به جایی می‌رسیدیم که برای کسب یک امتیاز هم دست به دعا شویم. علی دایی اگر در بازی‌های آینده فکری به حال قلب دفاعش نکند ضررهای جبران‌ناپذیری را متحمل خواهد شد. تیم ملی برای گذر از این مرحله سخت احتیاج به خط دفاعی دارد که قلبش قلب شیر باشد نه قلب گربه.