انبوه ابهامات در پرونده علیرضا بیرانوند
کوه، موش زایید!
مدت‌ها طول کشید تا فدراسیون فوتبال به این پرونده رسیدگی کند. این تعلل آن‌قدر چشمگیر بود که موضوع به سوژه طنز و تفریح هواداران فوتبال تبدیل شد. مدام گفتند گروه کارشناسی و ارزیابی در حال بررسی مفاد قرارداد و شرایط پرداخت دستمزد از سوی پرسپولیس است، اما در نهایت وقتی رای پایانی صادر شد، همه حیرت کردند؛ تراکتور از اتهام اغوای بیرانوند تبرئه شده، خود این دروازه‌بان هم با وجود جریمه ۲۰ میلیارد تومانی، تنها ۴ ماه به صورت «تعلیقی» محروم خواهد بود! این یعنی دروازه‌بان تراکتور همچنان می‌تواند به بازی ادامه بدهد، اما اگر تا یک سال آینده مرتکب جرم مشابهی شد، این ۴ ماه هم به محرومیت جدیدش اضافه خواهد شد! بعد از صدور این حکم، موجی از شگفتی در فوتبال ایران راه افتاد و حتی کارشناسان حقوقی هم آن را عجیب و غیرمنتظره تصور کردند.
این‌طور به نظر می‌رسد که فدراسیون در راستای سیاست همیشگی‌اش، باز هم کاری کرده که نه سیخ بسوزد و نه کباب. این یعنی همه طرف‌ها راضی باشند؛ پرسپولیس به پولش برسد و دروازه‌بان اول تیم ملی هم از میادین دور نماند. این وسط هم گویا تنها چیزی که محلی از اعراب ندارد، پایبندی به مقررات و حفظ روح «قانون» است. ما تحصیلات حقوقی نداریم و طبیعتا از آن زاویه در این مورد اظهارنظر نمی‌کنیم. با این حال پرسش اینجاست که چطور می‌شود یک بازیکن قراردادش را به‌طور غیرقانونی فسخ کند، مجری قانون هم نسبت به محرز بودن این خطا آگاه شود، اما در نهایت کار فقط با جریمه نقدی جمع شود؟ اگر این‌طوری است که باشگاه‌های متمول می‌توانند زیر پای بازیکنان مورد علاقه خود بنشینند و آنها را برای فسخ با تیم فعلی مجاب کنند؛ در نهایت یک جریمه است که باشگاه می‌پردازد و احتمالا ربطی هم به سقف قرارداد و این چیزها پیدا نمی‌کند. خب این خیلی بهتر از آن است که باشگاه خواهان خودش را درگیر دریافت رضایت‌نامه و این چیزها کند؛ راستی به نظر شما اگر تراکتور ۲۰ میلیارد تومان به پرسپولیس می‌داد، آنها رضایت‌نامه بیرانوند را صادر می‌کردند؟
