داستان دردناک دوشنبه‌شب اما فراتر از این حرف‌هاست. قبلا نوشتیم کالایی به اسم «پخش زنده فوتبال»، یک بسته کامل است که همه جزئیاتش باید در بهترین کیفیت ممکن باشد تا مخاطب لذت ببرد. آیا واقعا ما چنین چیزی را داریم؟ یعنی کم و کیف پخش بازی پرسپولیس و پاختاکور طوری بود که بیننده از آن نهایت لذت را ببرد؟ هرگز. گفتیم که خود بازی ابدا چنگی به دل نمی‌زد. ورزشگاه محل انجام مسابقه در شهر قدس هم که عاری از جذابیت‌های بصری بود و اصلا همین که مهیای انجام این مسابقه شد، خودش معجزه به حساب می‌آید! نور ورزشگاه بسیار کم و زمین ناهموار بود. همین چمن بد، تحت تاثیر بارش بی‌وقفه باران شرایط نامطلوب‌تری هم پیدا کرده بود و بازیکنان مدام زمین می‌خوردند. به همه اینها بیفزایید فناوری نوظهوری مثل پخش آهسته گل از زاویه دید گلزن که حسابی روی اعصاب مردم می‌رفت. این فناوری، به عنوان یک ارزش افزوده در مسابقات اروپایی ارائه شده است.

این یعنی اگر مثلا در دقیقه ۱۰ گلی به ثمر برسد، تلویزیون تا دقیقه ۲۰، همان صحنه را طوری بازسازی می‌کند که شما در لحظه زده شدن ضربه آخر، دروازه را از چشم گلزن ببینید. بعد هم این صحنه آهسته در زمانی که بازی متوقف است به نمایش در می‌آید. در ایران اما هیچ‌کدام از این ضوابط رعایت نمی‌شود. مثلا گل دقیقه یک علی علیپور به پاختاکور، در دقیقه نود و در حالی به این شکل به نمایش درآمد که قاعدتا زمین بازی دو تیم عوض شده بود و البته مسابقه هم جریان داشت. خب بیننده از کجای این ماجرا باید لذت ببرد؟ تازه هر بار هم که این کار را می‌کنند، گزارشگر مسابقه کلی از اسپانسر و هوش مصنوعی و این چیزها تشکر می‌کند! همه اینها را هم اگر تاب بیاورید، احتمالا سر گزارش جواد خیابانی عزیز سپر خواهید انداخت؛ صدای نوستالژیکی که شاید سال‌ها پیش از این باید بازنشسته می‌شد، اما همچنان اصرار دارد باشد، جملات کاذب و اضافی به زبان بیاورد، وقایع آشکار مسابقه را اشتباه گزارش کند و در نهایت وسط یک مسابقه فوتبال از جملات بی‌ربطی همچون مزارع کشاورزی، پنبه‌کاران و کوهنوردی حرف بزند. واقعا ممنون که همه تلاش‌تان را می‌کنید تا بیننده از فوتبال لذت نبرد!

 

اخبار مرتبط