حضور باورنکردنی سامان قدوس در لیگ امارات
کو خبرخوش؟
حضور موفق لژیونرهای آسیایی در لیگ‌‌‌های معتبر اروپایی، یکی از سنجه‌های متداول و غالبا دقیق برای قضاوت در مورد کیفیت فوتبال آن کشور است. طبیعتا ژاپن و کره‌‌‌جنوبی وضع خوبی دارند که این همه از بازیکنان آنها در لیگ‌‌‌های معتبر اروپایی توپ می‌‌‌زنند. بسیار واضح است آن تیم ملی استرالیا که در پلی‌‌‌آف جام‌‌‌جهانی ۹۸ به ایران باخت، تیم خیلی قدرتمندی بود و به همین علت اغلب بازیکنانش در لیگ برتر انگلستان توپ می‌‌‌زدند. اینها بدیهیات است و همین بدیهیات به ما نشان می‌دهد شرایط امروز فوتبال کشورمان خوب نیست، حتی اگر در مسیر یک صعود خیلی آسان به یک جام‌‌‌جهانی ۴۸ تیمی باشیم. در همین تابستان، دو لژیونر ایرانی ۵ لیگ برتر اروپا را رها کردند و به لیگ‌‌‌های حاشیه خلیج‌‌‌فارس پیوستند؛ سردار آزمون که لورکوزن را به مقصد شباب‌‌‌الاهلی امارات ترک کرد و سامان قدوس که با خروج از لیگ برتر انگلستان به الاتحاد کلبا در همین لیگ ملحق شد. نکته غم‌‌‌انگیز اینکه هر دو بازیکن از نظر سنی هنوز جای کار در اروپا را داشتند، مخصوصا سردار که کیفیت روشن و ثابت شده‌‌‌ای دارد، اما به هر دلیل رو به خوش‌‌‌باشی در سطحی بسیار پایین‌‌‌تر آوردند. فقط هم آنها نیستند. قدوس در تیم ضعیف الاتحاد کلبا به شهریار مغانلو و مهدی قائدی پیوسته که هر دو ملیپوش هستند و قائدی که اصلا در ترکیب اصلی این تیم هم به میدان می‌‌‌رود. همزمان می‌‌‌بینیم علیرضا جهانبخش و کریم انصاری‌‌‌فرد هم بدون تیم هستند و هفته‌هاست پیشنهاد مناسبی دریافت نمی‌‌‌کنند. به یاد داشته باشید جهانبخش یکی از کاپیتان‌‌‌های تیم ملی است و اگر شرایط به همین شکل ادامه داشته باشد، هفته آینده برای سومین مرتبه پیاپی در حالی به اردوی تیم ملی ملحق خواهد شد که تیم باشگاهی ندارد! در خبری دیگر بد نیست بدانید احسان حاج‌‌‌صفی هم در ۶ هفته ابتدایی لیگ یونان حتی یک دقیقه برای آاک بازی نکرده و به‌‌‌طور کامل روی نیمکت بوده است.
شاید الان معدود لژیونرهای ایرانی که بازی می‌‌‌کنند و وضع‌‌‌شان هم بد نیست، آنهایی باشند که در روسیه هستند؛ یک لیگ درجه دو و تحریم‌‌‌شده. این، شمایل کلی فوتبال ماست، فوتبالی که بعضی لژیونرهایش پیشنهاد بازی در لیگ ایران را رد می‌‌‌کنند، با این بهانه که می‌خواهند در اروپا به کارشان ادامه بدهند، با این حال کمی بعد، سر از لیگ کشورهای عربی در می‌‌‌آورند. به دلایلی که در همین مطلب توضیح داده شد و هزار نشانه و قرینه دیگر، به‌‌‌طور جدی برای آینده فوتبال ایران احساس خطر می‌‌‌کنیم و نگرانیم مبادا تیم ملی مثلا ۱۰ سال دیگر به سطح دوم فوتبال قاره سقوط کند. موضوع را جدی بگیرید لطفا.
