به بلندای مرتضی

۷ سال انزوا در خانه سبب شد در رمضان سال ۱۳۸۸ هجری شمسی، مهرزاد با ۲ متر و ۴۶ سانتی‌متر قد، به عنوان دومین انسان بلندقامت‌ کره زمین به ویژه‌برنامه تلویزیونی دعوت شود و آنجا از مشکلات جسمی و روحی‌اش صحبت کند. البته اگر اصرار و همراهی مادر نبود، هیچ‌گاه کسی نه متوجه مصائب او می‌شد و نه چنین بازیکنی به والیبال ایران معرفی. ماحصل شرکت در برنامه ماه‌عسل، برآورده شدن چند آرزوی کوچک مثل دیدن اسطوره فوتبالی دوران کودکی‌اش و خرید لپ‌تاپ توسط همان الگو بود و سپس مربیان تیم ملی از فیزیک فوق‌العاده مرتضی استفاده کردند تا از المپیک ۲۰۱۶ ریو، او رسما تبدیل به عضوی از تیم والیبال نشسته ایران شود. همه این اطلاعات قابل جست‌وجو و کلی را مطرح کردیم که به بعد کمتر توجه شده در قصه مرتضی مهرزاد برسیم؛ اینکه می‌توان پس از تجربه یک سانحه دلخراش با دوچرخه در کودکی و توقف رشد یک پا، در دهه چهارم زندگی سومین مدال طلای المپیک را به گردن آویخت. کسی که به دلیل تمسخر اطرافیان در خانه منزوی شده بود، حالا چون چهره‌ای جهانی شده باید از دست خبرنگاران فرار کند و روی زمین خوابیدنش در هتل به دلیل نبودن تخت مناسب قامتش، سوژه انتقاد از مسوولان پارالمپیک پاریس شود. زیبایی قصه اینجاست؛ همت مرتضی به اندازه قامتش بلند بود و زندگی هم پس از دشواری‌های فراوان، مسیر زیبایی را رو‌به‌رویش قرار داد. کاش همه بدانند این چرخش روزگار ممکن است در هر لحظه و هر موقعیتی رخ دهد؛ یا ستاره می‌شوی یا افول می‌کنی...