اول خرید، بعد تغییر قانون!
نه اینکه پرسپولیس تنها قانون‌مدار بالای جدول باشد که خریدهای آنها هم باید شفاف‌سازی شود، اما علی‌الحساب استقلال از دریافت کارت بازی بلانکو عاجز مانده و سپاهان نتوانسته قرارداد مهدی لیموچی و استیون انزونزی را ثبت کند. همین‌ها نشان می‌دهند قراردادهای آنها به سقف رسیده یا باید دیگر بازیکنان از دستمزدهای خود بکاهند یا اینکه فدراسیون راضی شود از محدودیت فعلی که الزام کرده، دست بردارد. اینکه چرا باشگاهی مثل سپاهان برخلاف پارسال، امسال تیمش را با بازیکنان جوان بسته اما انگار به همان اندازه هزینه کرده، سوالی است که مدیران اصفهانی باید پاسخ بدهند. قطعا تبعات گران شدن بازیکنانی که با یک فصل درخشش تگ‌های چند ده میلیاردی خورده‌اند را بعدا فوتبال ایران تحمل خواهد کرد و این استراتژی عقلانی به نظر نمی‌رسد. سوال اصلی اما همچنان اینجاست که چرا باشگاه‌ها بازیکن می‌خرند و بعد به فکر بالا بردن سقف بودجه و اقداماتی از این دست می‌افتند؟ اگر مشکلات حل نشوند، تکلیف آن تعهدهای گزاف چه خواهد بود؟ مثل این می‌ماند که شما تمام حقوق ماهانه خود را صرف خرید یک اتومبیل کنید و بعد از کارفرما بخواهید که حقوقتان را زیاد کند! خب اگر زیاد نکرد، چه؟
