امان از سقف کوتاه!

میلاد محمدی از ترکیه به پرسپولیس پیوست، عارف غلامی از لیگ بوسنی در راه تراکتور است و البته گفته می‌شود علی قلی‌زاده هم لهستان را ترک خواهد کرد تا در ایران به جمع سرخ‌پوشان پایتخت ملحق شود. همه اینها یعنی اوضاع خوب نیست. با این حال هستند کسانی که از حضور بازیکنان ایرانی در لیگ‌های سطح پایین‌تر دفاع می‌کنند. به‌عنوان مثال سعید عزت‌اللهی که هم‌اکنون در شباب‌الاهلی امارات توپ می‌زند در دفاع از لیگ خودش گفته: «مگر خود ما کجای دنیا هستیم.» در این مورد نکاتی وجود دارد البته.

دقیقا چه گفت؟

عزت‌اللهی عقیده دارد فوتبال باشگاهی امارات سطح پایین نیست و نباید درباره آن به این شکل قضاوت کرد. بخشی از مصاحبه او با خبرگزاری تسنیم را بخوانید: «باید واقعیت‌ها را بپذیریم. سطحی که از ۱۰سال پیش از لیگ امارات متصور بودیم، الان خیلی تغییر کرده و فوتبال در همه کشورها در حال پیشرفت است. العین امارات که سال گذشته در لیگ خودش سوم شد، به قهرمانی آسیا رسید. ببینید تیم‌های اماراتی چقدر قوی شده‌اند که به قهرمانی آسیا دست پیدا می‌کنند. ذهنیت‌ها باید تغییر کند؛ چون تا اسم امارات و کشورهای مشابه می‌آید افکار خیلی‌ها به این سمت می‌رود که سطح فوتبالشان پایین است؛ درصورتی‌که باید ببینیم ما و باشگاه‌هایمان کجای آسیا هستیم. ما در این چند سال اخیر کجای آسیا بوده‌ایم؟ باشگاه‌ها در دنیا به تیم‌ها و رده‌های پایه توجه و پیشرفت می‌کنند. باید از خواب بیدار شویم و به جای اینکه هر روز ایراد بگیریم خودمان حرکت کرده و به همدیگر کمک کنیم.»

آیا اشتباه گفت؟

مسلما نه. خود ما هم بارها نوشتیم و هشدار دادیم که فوتبال در سراسر آسیا در حال پیشرفت است. حتی اگر از سطح فنی لیگ امارات هم صرف نظر کنیم، تردیدی وجود ندارد که فوتبال آنها از نظر زیرساختی با کشور ما قابل‌مقایسه نیست.همین سرگردانی این فصل تیم‌های ایرانی برای پیدا کردن محل میزبانی کافی است تا روشن شود درباره چه چیزی حرف می‌زنیم. بعد هم وقتی بهترین گلزنان سال‌های اخیر لیگ ایران مثل مهدی قائدی و شهریار مغانلو جذب تیم پایین جدولی الاتحاد کلبا می‌شوند، این هم خودش یک پیام روشن دارد. بله؛ آنها رو به پیشرفت هستند، مثل ازبکستان و تاجیکستان که جلو می‌آیند.

پس مشکل کجاست؟

ایراد حرف‌های یکی مثل سعید عزت‌اللهی اما جای دیگری است؛ اینکه ما انتظار نداریم فوتبالیست‌های فیکس تیم ملی کشورمان در چنین لیگ‌های آسان‌گیری مشغول خوش‌باشی و استراحت باشند. لیگ امارات هر چقدر هم بهتر شده باشد، قابل مقایسه با پنج لیگ برتر اروپا نیست. بنابراین حق داریم بپرسیم چرا سردار آزمون، رم و لورکوزن را رها می‌کند و در ۲۹سالگی راهی امارات می‌شود. حق داریم بپرسیم چرا رزومه سعید عزت‌اللهی، در ۲۷سالگی با ۶۰بازی ملی طوری است که نصف تیم‌های باشگاهی او را حتی هواداران سرسخت فوتبال هم نمی‌شناسند. بیایید مرور کنیم؛ آنژی ماخاچ قلعه، آمکارپرم، اوپن، وایله بلدکوپ و... اینکه فوتبال امارات پیشرفت کرده توجیه خوبی نیست برای آنکه شما به جای پروراندن رویای بازی در آلمان و اسپانیا، همین‌جا آرام بگیری و پز قهرمانی العین در آسیا را به ما بدهی. مگر ۲۵سال پیش که فوتبال ایران به تناوب سه نماینده در بایرن‌مونیخ داشت، از نظر زیرساختی خیلی پیشرفته بودیم؟ کاش سقف ذهنی کوتاه خودتان را با این داستان‌ها توجیه نکنید.