تلخی بی‌پایان یک شب!

حسن یعنی حسرت؛ وقتی گربه سیاه همیشگی او یعنی دیوید تیلور در رقابت‌های انتخابی درون اردوی آمریکا به بروکس باخت و حذف شد، همه تصور کردند اینجا دیگر نقطه‌ای است که یزدانی می‌تواند دومین طلای المپیکش را دشت کند. مسیر مخصوصا زمانی هموارتر شد که خود بروکس هم به رمضانوف باخت و نتوانست فینالیست شود. حالا دیگر همه منتظر برپایی جشن بودند و اصلا خود رقابت موضوعیت نداشت. با این حال اتفاق عجیب تنها ثانیه‌هایی بعد از آغاز کشتی رخ داد؛ زمانی که یزدانی برای نخستین بار از ناحیه کتف راست احساس ناراحتی کرد. شاید در شرایط عادی می‌شد از کنار این قاب گذشت، اما مصدومیت سنگین یزدانی از همین ناحیه که منجر به عمل جراحی هم شد، نشان می‌داد بحث پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. در نهایت هم پس از چندین بار تکرار این احساس ناراحتی، یزدانی کشتی را ۷بریک باخت و حتی در ۳۰ ثانیه پایانی قادر به رقابت هم نبود. آیا اگر دست او کاملا سالم بود، می‌توانست از سد حریف مرموز بلغار بگذرد؟ نمی‌دانیم، اما مطمئنیم کارش به مراتب راحت‌تر می‌شد.

حسن یعنی سوال؛ مصدومیت ستاره کشتی آزاد ایران در پاریس، به شکلی جدی این پرسش را به وجود آورد که آیا اساسا او باید راهی این تورنمنت می‌شد یا نه؟ چنان که گفتیم یزدانی در فاصله کمتر از یک سال تا المپیک، کتفش را به تیغ جراحان سپرد و روشن بود که کار او برای حضور در رقابتی‌ترین سطح کشتی جهان دشوار خواهد بود. حتی همان زمان نقل قولی هم از علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران منتشر شد که نشان می‌داد امید زیادی به بهبودی و رسیدن یزدانی به المپیک ندارند. با این حال حسن تمریناتش را شروع کرد، در مسابقات تعیین سطح مجارستان حضور موفقی داشت و حتی تا فینال المپیک هم خوب پیش رفت، اما در حساس‌ترین بزنگاه، مصدومیتش عود کرد. بعد از شکست یزدانی، اسم کامران قاسم‌پور هم زیاد تکرار شد؛ دیگر کشتی‌گیر ایران در ۸۶ کیلوگرم که بسیاری عقیده دارند حق او بود به المپیک برود یا دست‌کم مثل آمریکا، یک مسابقه انتخابی بین کامران و حسن برگزار شود، اما به هر دلیلی این اتفاق رخ نداد. در ۲۴ ساعت گذشته انبوهی از روایت‌های متفاوت و بعضا ضد و نقیض در مورد این مساله منتشر شده؛ از اینکه یزدانی به صورت تبعیض‌آمیز راهی پاریس شده و حذف تیلور و رفع مانع روانی مقابل او باعث اتخاذ این تصمیم شده تا اینکه خود قاسم‌پور هم مصدوم بوده و زیر بار برگزاری کشتی انتخابی نرفته. هر چه هست امروز می‌دانیم که اعزام یزدانی بهترین تصمیم نبود.

حسن یعنی اندوه؛ یزدانی با به دست آوردن یک طلای المپیک و ۳ طلای مسابقات جهانی، یکی از پرافتخارترین ورزشکاران کشورمان به شمار می‌آید. او می‌توانست با صید دومین طلای المپیکی‌اش ویترین افتخاراتش را درخشان‌تر کند، اما این اتفاق رخ نداد. بدتر از همه اما مجادلاتی است که پس از شکست او در فضای مجازی پیش آمد و شاید نشان داد ستاره کشتی ایران به هر دلیلی آن محبوبیت حیرت‌انگیز سال‌های گذشته را ندارد. حیف...