حمله به تقدیر!

همیشه فناوری‌ها به بهتر شدن زندگی کمک کردند و این اتفاق برای برقراری عدالت در رقابت‌های ورزشی هم خیلی مثمرثمر واقع شده. نمونه بارز آن تکنولوژی فوتوفینیش در مسابقات دوومیدانی است که مشخص کرد نوا لایلز با اختلاف بسیار کم ۰.۰۰۵ ثانیه نسبت به رقیب جامائیکایی خود کیشین تامسون، به مدال طلا رسیده است. درواقع بعد گذشتن از خط پایان این تامسون بود که به خیال زودتر رسیدن، خودش را برای جشن قهرمانی آماده می‌کرد، اما اسکوربرد ورزشگاه چیز دیگری نشان داد. هر دو دونده در مدت ۹.۷۸ ثانیه ۱۰۰ متر را طی کردند، اما این هزارم ثانیه‌ها بود که در پاریس تعیین‌کننده شد. قصه لایلز هم جالب است؛ قهرمان ۶ دوره رقابت‌های جهانی به دلیل افسردگی شدید، مدت‌ها خانه‌نشین بود و خودش هم اعتراف کرد به دلیل شرایط حاد روحی و روانی، نتوانست در المپیک توکیو مدالی بهتر از برنز کسب کند. به همه اینها بیماری آسم او که از کودکی با آن دست و پنجه نرم می‌کرد را هم باید اضافه کرد تا متوجه محدودیت‌های شدیدی شویم که اثری بر درخشش این مرد تاریخ‌ساز نداشت. جذاب‌ترین فینال دوی ۱۰۰ متر المپیک را مرد آمریکایی برد؛ به این امید که داستان زندگی او الهام‌بخش نفراتی شود که برابر سختی‌ها زود تسلیم می‌شوند و همه‌چیز را گردن تقدیر می‌اندازند.