فصل جشن دلال‌ها!
صرف ایجنت بودن در دنیای فوتبال به این معنا نیست که پول به دست آمده از این راه بادآورده است کما اینکه فیفا هم سازو‌کارهای قرص و محکمی برای کارگزاران نقل و انتقالاتی وضع کرده، اما همان‌قدر که این شغل در کشورهای صاحب فوتبال برای طرفداران محبوب نیست، در اینجا گاهی اوقات حتی نفرت‌انگیز هم می‌شود. وضعیت فوتبال ایران به جایی رسیده که چند مدیربرنامه سرشناس، علنا وکالت تمام بازیکنان مهم و ستاره را برعهده دارند و با تصمیم آنها است که ترکیب تیم‌ها چینش می‌شود. مثلا فلان ایجنت به فلان تیم قول می‌دهد اگر رضایت‌نامه بازیکنش را صادر کند، او برایش دو ستاره دیگر از چنگ رقیب درمی‌آورد یا به طمع پیشنهاد خارجی، آینده یک بازیکن جوان را نابود می‌کنند. درخصوص شیوه مافیایی حاکم بر نقل و انتقالات فوتبال، حتی نهادهای نظارتی هم هشدار داده‌اند، اما به این بازه زمانی که می‌رسیم، نوبت جشن و پایکوبی برخی دلال‌ها فرا می‌رسد، چراکه آنها با یک ماه کار فشرده و بردن بازیکنان از این باشگاه به آن باشگاه برای مذاکره و بالا بردن قیمت، به اندازه چند دهه زندگی یک کارگر یا کارمند کسب درآمد می‌کنند و مشخص هم نیست آیا پولی بابت مالیات یا عوارض از آنها اخذ می‌شود یا خیر. هرچه باشد، آنها «مدیر» محسوب می‌شوند؛ حالا اینکه شیوه مدیریتشان متفاوت است احتمالا به ما ارتباطی ندارد!
